سوم شهریور ۸۷ ، ده سال از ربودن، شکنجه و قتل پیروز دوانی می گذرد. پیروز دوانی، نویسنده، مترجم، پژوهشگر، تحلیل گر مسایل سیاسی، مبارز سیاسی علیه رژیم استبدادی جمهوری اسلامی ایران…
شماره ۱۱۹۳ ـ ۴ سپتامبر ۲۰۰۸
سوم شهریور ۸۷ ، ده سال از ربودن، شکنجه و قتل پیروز دوانی می گذرد. پیروز دوانی، نویسنده، مترجم، پژوهشگر، تحلیل گر مسایل سیاسی، مبارز سیاسی علیه رژیم استبدادی جمهوری اسلامی ایران، بنیان گذار و دبیر و سخنگوی اتحاد برای دموکراسی در ایران بود.
پیروز روز سوم اردیبهشت سال ۱۳۴۰ در شهر تهران به دنیا آمد و به دلیل سنت مبارزاتی که در محیط خانوادگی اش وجود داشت، از دوران کودکی به مسایل اجتماعی پیرامون خود حساس بود. با شروع انقلاب، پیروز با انرژی و انگیزه وصف ناپذیر در سن شانزده سالگی به صفوف انقلابیون پیوست و به سوی اندیشه مارکسیسم ـ لنینیسم گرایش پیدا کرد. پیروز دوانی اولین بار در شهریور ۱۳۶۱ به خاطر هواداری و فعالیت با سازمان جوانان توده دستگیر و به مدت هفت ماه زندانی شد. از زمان آزادی در سال ۱۳۶۲ تا زمان دستگیری مجدد در اسفند سال ۱۳۶۹ فعالیتهای گسترده ی آزادی خواهانه و انساندوستانه در رابطه با کارگران و خانواده های زندانیان و مقتولان سیاسی را با وجود سیستم کنترل قوی پلیسی رژیم حاکم در شرایط داخل کشور دنبال کرد. از نمونه ثمرات تلاشهای پیگیرانه و بی وقفه پیروز در این سالها تشکیل "کانون حمایت از زندانیان سیاسی"(داخل کشور) و اطلاع رسانی و افشاِگری در رابطه با فاجعه قتل عام زندانیان سیاسی است.
۱۲اسفند ۱۳۶۹ پیروز مجددا دستگیر شد و به مدت ۶ماه در سلول انفرادی شکنجه گاه اوین زیر انواع شکنجه ها قرار گرفت.
هفت ماه پس از بازداشت در یک دادگاه غیر علنی محاکمه شد و به سه سال زندان و پنجاه ضربه شلاق محکوم شد و سه سال دیگر را به خاطر پی گیری فعالیت های سیاسی اش در اوین و در کنار بسیاری از زندانیان گروه های مختلف سپری کرد.
پس از انتقال به زندان عمومی، با توجه به روحیه سرزنده و ایمان خلل ناپذیرش به ضرورت ایجاد تفاهم در میان گروه های مبارز، به سازماندهی در میان زندانیان و اعتراض به نقض حقوق آنان در زندان پرداخت و به زودی به چهره ای محبوب در زندان تبدیل شد. همین امر موجب شد که بارها از سوی مسئولان زندان تحت آزار قرار گیرد، به انفرادی بازگردانده شود و ملاقات های وی با خانواده قطع شود. در همین مدت بود که با چهره های سرشناس مبارز در زندان همچون عباس امیرانتظام و محمدعلی عمویی آشنا شد.
زمستان سال۱۳۷۳ پس از رهایی از زندان، با توجه به سابقه زندان و آشنایی پلیس با نوع تفکر و عمل وی، تصمیم گرفت با استفاده از روزنه های موجود قانونی برای تحقق اهداف خود در زمینه اطلاع رسانی جامعه درباره نقض حقوق بشر به فعالیت خود ادامه دهد.
از جمله این فعالیتها تاسیس " شرکت پژوهشی پیام پیروز"بود. از آنجا که طبق قانون، هر شرکتی می تواند بولتنی داشته باشد و فقط چاپ(زینک و فیلم) بولتن نیاز به مجوز وزارت ارشاد دارد، این شرکت بولتن های خود را به صورت فتوکپی در اختیار علاقمندان قرار می داد و از این طریق می توانست به انتشار مداوم بولتن های خبری و تحلیلی بپردازد. در این بولتن های سیاسی مقالات افراد گوناگون با دیدگاه های متفاوت در ارتباط با تحلیل شرایط ایران و نقض حقوق بشر و وضعیت زندان ها و زندانیان سیاسی چاپ می شد. زیراکس و انعکاس گسترده زجرنامه ی فرج سرکوهی که بازتاب گسترده ای در سطح ایران و دنیا داشت (در آن زمان پرونده فرج سرکوهی در افکار عمومی جهان مطرح شده و بزرگ ترین رسوائی را برای حکومت به وجود آورده بود) و تکثیر سخنرانی آقای منتظری نمونه ای از این فعالیت ها است.
پیروز سخت بر این باور بود که برای دسترسی به حقوق اساسی پایمال شده مردم بهتر از هر وسیله ای، برقراری صحیح جریان اطلاعات و اندیشه است و حصار سانسور را میبایست شکست، به این دلیل وی در جهت انعکاس وقایع و افکار متنوع شجاعانه فعالیت داشت و ارتباط مستمر او با نیروهای سیاسی و فعالان جامعه مدنی به سرعت از او چهره ای محبوب و دردآشنا ساخت.
باور پیروز دوانی به ضرورت نزدیکی جریانات سیاسی موجب شد که از این دوران وی در ارتباط فعال با گروه های اپوزیسیون داخل کشور قرار گیرد و یکی از دستاوردهای این ارتباط برگزاری میزگردی پیرامون علل وجود نابسامانی ها در جامعه و چگونگی رفع بحران عمومی در جامعه با شرکت دکتر ابراهیم یزدی، مهندس عزت الله سحابی، دکتر حبیب الله پیمان و پیروز دوانی به عنوان یک فرد هوادار چپ و سوسیالیسم، در خرداد سال ۱۳۷۴(۱۹۹۵)بود که متن این میزگرد به صورت زیراکس در سطح وسیعی و به طور علنی از طریق شرکت پژوهشی پیام پیروز منتشر شد و در نشریات خارج کشور مانند نیمروز و کار بازتاب یافت.
در بولتن های شرکت پژوهشی پیام پیروز، مطالب گروه های سیاسی اعم از ملی ها، ملی ـ مذهبی ها، چپ ها و دموکراسی خواهان منعکس و در بین دیگران توزیع میشد. او در این حرکت فرهنگی کوشید تا با احترام به همه گروه هایی که در این راه هزینه پرداخته اند و در زیربنای دیدگاه ها و تفکرات خویش در راه آزادی و دموکراسی به عدالت اجتماعی و تأمین حقوق و مطالبات آزادی خواهانه کارگران و دیگر طبقات زحمت کش توجه دارند، همه را حول سازمان اتحاد برای دموکراسی به همنشینی و همراهی دعوت کند. او همچنان ارتباطات فرهنگی اش را با بخش وسیعی از علاقمندانی که در نقاط مختلف کشور با او ارتباط برقرار کرده بودند، گسترش داد.
دستگیری های کوتاه مدت و تهدیدات تلفنی، بر این مبنی که اگر دست از فعالیت برنداری این بار احضارت نمی کنیم، بلکه خفه ات می کنیم، زنگ خطرهایی بود، ولی پیروز مستمر فعالیت هایش را برای کسب آزادی و برقراری دموکراسی آگاهانه ادامه داد.
روز سه شنبه سوم شهریور ۱۳۷۷ (۲۵اگوست۱۹۹۸) پیروز دوانی پس از خروج از خانه توسط ماموران وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ربوده شد. این خبر ابتدا به نقل از زنده یاد داریوش فروهر رهبر حزب ملت ایران در افکار عمومی و رادیوهای برونمرزی انعکاس یافت. زنده یاد داریوش فروهر و پروانه اسکندری تا آخرین روزهای زندگی سرافرازانه خود پیگیر وضعیت پیروز بودند.
با توجه به سفارشات خود پیروز و همچنان سابقه ضد انسانی و خون آشام جمهوری اسلامی، دوستان و خانواده پیروز به سرعت افکار عمومی و سازمانهای مدافع حقوق بشر را مطلع ساختند به این امید که شاید بتوان مانع انجام نقشه شوم سربازان گمنام و اربابان افشاء شده اشان شوند.
در ابتدا مسئولان جمهوری اسلامی با سماجت از وضعیت پیروز دوانی ابراز بی اطلاعی می کردند و سعی شان بر این بود که ربوده شدن پیروز را بی ربط به قتلهای سیاسی جلوه دهند و با شایع پراکنی های دروغین سرنوشت پیروز را همانگونه که تهدید کرده بودند آسان به فراموشی بسپارند. پیگیری خانواده و دوستان، وکیلی توانا و آگاه همچون ناصر زرافشان، روزنامه نگارانی با شهامتی چون اکبر گنجی و درگیریهای جناحی درون قدرت مانند آنچه در جریان دادگاه عبدالله نوری وزیر مستضیح کشور رخ داد همگی باعث شدند که نشان دهند ربودن، شکنجه و سپس قتل پیروز دوانی از موارد بسیار نادر از قتلهای سیاسی مشابه در تاریخچه سیاه جمهوری اسلامی است که در ارکان رسمی نظام مانند کمیسیون اصل نود، صحن علنی مجلس شورای اسلامی و دادگاه ویژه روحانیت صدور حکم قتل از سوی سه روحانی (غلامحسین محسنی اژه ای وزیر اطلاعات دولت احمدی نژاد یکی از آن سه روحانی است) خارج از محوطه قانونی و قضایی جمهوری اسلامی به ثبت رسیده است.
برای اطلاعات بیشتر در این مورد به سایت پیروز دوانی مراجعه کنید.
