شهروند – آرش عزیزی: رضا مریدی، نماینده ی ایرانی تبار ریچموند هیل در مجلس انتاریو، حتما دلایل بسیاری برای حمایت از کاتلین وین در راه کسب رهبری حزب داشته است. هر چه باشد می توان گفت مریدی هم، کم و بیش، مثل وین به جناح اجتماعی و چپِ حزب لیبرال تعلق دارد.
اما هیچ خبر داشتید که مریدی امروز نماینده ی همان شهری است که وین در آن
کاتلین وین نخست وزیر جدید انتاریو
به دنیا آمده و بزرگ شده؟
روزنامه های محلی ریچموند هیل پس از انتخاب وین به نخست وزیری گزارش هایی در مورد ریشه های ریچموند هیلی اش منتشر کرده اند.
کاتلین در ۲۱ مه ۱۹۵۳ در ریچموند هیل به دنیا آمد. ریچموند هیل آن روزها البته هیچ ربطی به ریچموند هیل امروز نداشت.
این شهر امروز شاید مهم ترین حومه ی شمالی تورنتو است و قریب ۲۰۰ هزار نفر جمعیت دارد. تقریبا نیمی از آن غیرسفیدپوست هستند و شاید حدود یک چهارمش چینی تبار. (و البته احتمالا تا نزدیک ده درصد هم ایرانی‌تبار و میزان مشابهی از آسیای جنوبی.)
اوج سال های رشد ریچموند هیل در همان سال هایی بود که کاتلین بزرگ می‌شد.
باورتان بشود یا نه، جمعیت آن در سال ۱۹۵۳، حدود ۳۳۰۰ نفر بود. در حالی که امروز تنها تعداد دانش‌آموزانی که در دبیرستان ریچموند هیل درس می‌خوانند حدود ۱۷۰۰ نفر است!
در اواخر دهه ی ۶۰، کاتلین اتفاقا در همان دبیرستان درس می خواند و از ستاره های مدرسه بود. جزو شورای دانش‌آموزی بود و حتی بعضی شایعات می‌گویند به عنوان ملکه‌ی شب آخر سال (معروف به «پرام») انتخاب شد.
مهمتر از همه آن‌که عضو جدی تیم اسب سواری دبیرستان بود. هنوز که هنوز است کسی در این شهر نتوانسته رکورد او را بشکند. طِی ۴۴۰ یارد (که می شود حدود ۴۰۰ متر) در ظرف ۶۳/۳ ثانیه.
جمعیت ریچموند هیل در همین سال ها بود که خیره‌کننده ترین رشد را طی کرد و تا سال ۱۹۷۱ به ۳۳ هزار نفر رسید.
پدر و مادرِ کاتلین هنوز در همان شهر زندگی می‌کنند گرچه خودش مدت ها است چند کیلومتر پایین تر در شمال تورنتو ساکن است.
کاتلین سه خواهر دارد اما خودش فرزند اول است. پدرش، دکتر جان وین، از سال ۱۹۵۲ (یک سال پیش از تولد کاتلین) در این شهر پزشکی می‌کرده است.
این شهروند ریچموند هیل شاید به تورنتو نقل مکان کرده باشد اما ظاهرا ریچموند هیل تاثیر بزرگی بر او گذاشته است.
در سال ۲۰۰۶ که وزیر آموزش و پرورش بود در صحن مجلس از این گفت که هنوز روزهای خوبش در دبیرستان ریچموند هیل و معلم هایش را به یاد می آورد.
اما معلم های دیروز شاید دل خوش چندانی از شاگرد با استعدادِ آن روز و نخست وزیر امروز نداشته باشند.
وین سال گذشته جزو کسانی بود که به لایحه ی ۱۱۵ (که اعتصاب معلمین را غیرقانونی کرد و قرارداد را بر آن ها تحمیل کرد) رای داد. عملی که ظاهرا از آن پشیمان شده است.
در زمان برگزاری کنوانسیون لیبرال ها، ده ها هزار نفر از کارگران و معلمان بیرون سالن به اعمال حزب لیبرال اعتراض می کردند، از جمله چند معلم از همان دبیرستان ریچموند هیل.
یکی از اولین دشواری های وین پس از کسب رسمی قدرت، مذاکره با معلم ها خواهد بود.
بعضی ها امیدوارند انتخاب وین به جای همکار راست‌گراترش، ساندرا پوپاتلو، به این مذاکرات کمک کند.
سم هموند، رئیس اتحادیه ی ۷۶ هزار نفره ی معلمان دبستان ها، می‌گوید: «ما علاقمندیم با نخست وزیر وین دیدار کنیم تا دموکراسی را احیا کنیم و از طریق مذاکرات محترمانه مسائل جاری در مدارس مان را حل کنیم.»
هموند افزود:«هر چه زودتر بتوانیم با نخست وزیر دیدار کنیم، زودتر می‌توانیم بکوشیم و صلح بیاوریم.»
