شهروند ۱۲۳۷ پنجشنبه ۹ جولای ۲۰۰۹
روز شنبه چهارم جولای هزاران ایرانی در میدان شومان شهر بروکسل گرد آمدند تا صدای اعتراض مردم ایران به تقلب در انتخابات، موج دستگیری ها و کشتار افراد بی گناه را به گوش جهانیان برسانند. میدان شومان به این دلیل به عنوان محل گردهمائی برگزیده شده بود که بسیاری از ساختمان های مرکزی اتحادیه اروپا در کنار آن قرار دارد. ساختمان کمیسریاهای اتحادیه و محل استقرار هیئت های نمایندگی ۲۷ کشور عضو اتحادیه اروپا از آن جمله اند. گردهمائی اعتراضی بروکسل را “جامعه ایرانیان بلژیک” با همکاری کانون های فرهنگی و دموکراتیک چند کشور دیگر اروپا سازماندهی کرده بود.
گردهمائی از ساعت ۴ تا ۶ و نیم بعد از ظهر ادامه داشت. از میان سخنرانان این همایش، رضا علامه زاده فیلمساز و نسیم خاکسار نویسنده ایرانی مقیم هلند، ایرانیان خارج از کشور را به ادامه پشتیبانی از مبارزات مردم داخل کشور برای دستیابی به آزادی فراخواندند و شنبه زاده و شاهین نجفی نیز، با موسیقی بندری و رپ شور آفریدند.
از همه جا در یک جا
در این گردهمائی که ناظران و برگزارکنندگان تعداد شرکت کنندگان آن را بین ۲۵۰۰ نفر تا ۴ هزار نفر برآورد کردند، همه اقشار و گروه های سنی ممکن حضور داشتند و فریاد مرگ بر دیکتاتور آن ها بیش از هر شعار دیگری طنین افکن بود. “دولت کودتاچی، استعفا، استعفا” و “دانشجوی مبارز حمایتت می کنیم” از شعارهای غالب دیگر این همایش بود. در پایان، هنگامی که مردم در حال ترک صحنه بودند، یک گروه تقریبا ۲۰ نفری دور هم گرد آمدند و شعار می دادند: “موسوی یک بهانه س، کل نظام نشانه س”.
ایرانیان، با اتوبوس و خودروهای شخصی خود از شهرهای مختلف آلمان، هلند، بلژیک، فرانسه، انگلستان، لوکزامبورگ و برخی دیگر از کشورهای اروپای مرکزی به بروکسل آمده بودند. تعداد ایرانیان مقیم آلمان، ظاهرا از همه بیشتر بود. گفته می شد که ۱۸ اتوبوس، از شهرهای کلن، بوخوم، اسن، دورتموند و چند شهر مرکزی دیگر روانه بروکسل شده اند و هزینه اتوبوس ها را مردم با پرداخت کرایه خود تامین کرده اند. در پایان مراسم که با سخنرانی چند سیاستمدار بلژیکی نیز همراه بود، کافه های خیابان های منتهی به میدان شومان لبریز از ایرانیانی بود که گرد هم نشسته بودند، و با صرف نوشیدنی رفع خستگی و درباره حرکات اعتراضی بعدی در اروپا با یکدیگر رایزنی می کردند.
گردهمائی های همزمان
در گفت وگوهای میان گروه های ایرانی، اغلب از این که تعداد حاضران در گردهمائی کمتر از حد انتظار بود بحث می شد، اما بسیاری نیز معتقد بودند علت این امر آن است که همزمان با بروکسل در بسیاری دیگر از شهرهای بزرگ اروپا تظاهرات برپا است. از جمله، گروهی از ایرانیان، همزمان با اجتماع بروکسل، در ژنو در برابر مقر سازمان ملل متحد گرد آمده بودند.
اما به لحاظ کیفی، گردهمائی بروکسل بسیار خوب برگزار شد. مردم در بیشتر موارد شعارهائی را که از تریبون بیان می شد تکرار می کردند و از سردادن شعارهای پراکنده، جز مواردی بسیار معدود خودداری می ورزیدند. در حالی که پرچم های گوناگونی که در میدان به اهتزاز در می آمد از حضور گروه هائی با گرایش های سیاسی کاملا متفاوت حکایت داشت. خانمی که می گفت برادرزاده ۲۰ ساله اش را یک روز پس از سخنرانی تحریک آمیز سیدعلی خامنه ای در خیابان کشته اند، به خبرنگار رادیو آلمان گفت: “تا زمانی که مردم ایران به آزادی کامل نرسیده باشند، در همه تظاهرات ایرانیان مقیم خارج از کشور شرکت می کنم و فریاد مرگ بر دیکتاتور سر خواهم داد”.
بلندترین طومار تاریخ جهان
یکی از اتفاقات جالب گردهمائی بروکسل، آغاز حرکت اعتراضی جمع آوری امضا برای بلندترین طومار تاریخ جهان بود. هزاران شرکت کننده تظاهرات، این طومار سبز رنگ را که یک متر و ۴۰ سانتی متر پهنا و بیش از ده متر طول آن بود، با امضاهای خود پر کردند. ظاهرا، گروهی از ایرانیان شبکه ای را تشکیل داده اند تا در همه شهرها طومارهای مشابه امضا شود. این طومارها بعدا به هم دوخته خواهد شد و آنطور که جمع کنندگان امضا می گفتند، قرار است به زودی از برج ایفل در پاریس آویخته شود.
با توجه به سازماندهی خوب این حرکت، احتمالا تهیه طومار دیگری برای آویختن از برج تورنتو منتفی است، اما شاید همین طومار، پس از آویختن از برج ایفل بتواند برای آویختن از برج تورنتو به این شهر منتقل شود. پس از آن قرار است طومار برای ثبت در تاریخ به موزه سازمان ملل متحد تسلیم شود. ایرانیان مقیم کشورهای اروپائی قرار است روز هجدهم تیرماه برای بزرگداشت وقایع خونین ۱۸ تیر و اعتراض به استقرار دولت کودتاچی در اکثر شهرهای اروپا بار دیگر دست به تظاهرات و راه پیمائی بزنند.
