چندی پیش خانمی به دیدن من آمده بود که قصد جدا شدن از همسرش را داشت. این خانم دید کاملا مثبتی به این جدایی داشت و …
شهروند ۱۲۴۶ پنجشنبه ۱۰ سپتامبر ۲۰۰۹
چندی پیش خانمی به دیدن من آمده بود که قصد جدا شدن از همسرش را داشت. این خانم دید کاملا مثبتی به این جدایی داشت و طلاق را فرصتی برای یک آغاز دوباره می دید. اما واقعیت امر این است که تقریبا در تمامی جوامع و فرهنگها، طلاق به عنوان مقوله ای منفور، غمگین و ناپسند تلقی می شود. زمانی که کلمه طلاق از دهان یک زن یا شوهر خارج می شود، اکثر اعضای فامیل و دوستان آنها درصدد برمی آیند که جلوی این جدایی را بگیرند. در اذهان عمومی، طلاق جز علامتی بر بدبختی آن خانواده و بدتر شدن اوضاع نمی باشد. اما آیا به راستی جدا شدن یک زن و شوهرتا این اندازه نادرست است؟
احتمال جدا شدن برای هر ازدواجی وجود دارد. این احتمال برای برخی ازدواجها بیشتر و برای برخی دیگر کمتر است. در هر صورت در پس هر پیوند، گسستن نیز وجود دارد. جدایی یک زن و شوهر به اشکال مختلف صورت می گیرد. ایده آل ترین شکل جدایی این است که زن و شوهر به پای هم پیر شوند و همراه هم از دنیا بروند. اما همه ما می دانیم که همه ازدواج ها به این حالت به پایان نمی رسند. گاهی اوقات همسری سالها پیش از همسر دیگر از دنیا می رود و گاهی دیگر ازدواج به طلاق می انجامد. طلاق ممکن است به دلایل مختلفی اتفاق بیفتد. یکی از عوامل طلاق همان طور که در مقالات گذشته عنوان شد از بین رفتن اعتماد بین طرفین است. از عوامل دیگر خیانت است که همان طور که گفتیم، می تواند به اشکال مختلفی از جمله خیانت مالی، جنسی و امثال آن پدیدار شود. اگر همسری هستید که احتمال می دهید ازدواجتان به سمت طلاق پیش می رود، به نکات زیر توجه کنید:
دلایلی که باعث رسیدن شما به مرحله طلاق شده اند را بررسی کنید. از خود بپرسید که آیا اینها دلایلی زودگذر هستند و پس از چند صباحی تاثیر خود را از دست می دهند؟ برای مثال، آیا جدایی شما به دلیل این است که شما یا همسرتان کار جدیدی پیدا کرده و مایل به زندگی در شهر دیگری هستید؟ این دلیلی زودگذر است که پس از مدتی تاثیر خود را بر زندگی شما از دست خواهد داد. در این مورد، زندگی موقت جدا از هم می تواند جایگزین طلاق شود. اما اگر دلیل شما برای جدایی دلیلی است که تاثیر آن دائمی است، شاید طلاق گرفتن در این مورد تصمیم درست تری باشد. برای مثال اگر به این نتیجه رسیده اید که از روز اول به همسرتان علاقمند نبودید و با مرور زمان علاقه ای بین شما ایجاد نخواهد شد، ادامه این ازدواج جز تلف کردن وقت خود و همسرتان نتیجه ای در پی نخواهد داشت.
اگر فرزندی ندارید و مایل به جدایی از همسرتان هستید، نگرانی های شما بسیارکمتر از افرادی است که با داشتن فرزند تصمیم به جدا شدن گرفته اند. در این حالت شما فقط در قبال خودتان مسئول هستید. من مکررا از افرادی که تصمیم به جدایی گرفته اند می شنوم که به شدت نگران طرف مقابل می باشند و در قبال آینده او احساس مسئولیت می کنند. نگرانی این افراد نشان دهنده محبت آنها به همسرشان است. همان قدر که این محبت قابل ستایش و اهمیت است، نباید در تصمیم گیری آنها تاثیر بگذارد. فراموش نکنید که هر فرد بالغی مسئول تصمیم گیری برای خود و آینده خود است. شما مسئول تصمیم گیری برای همسر خود و آینده او نیستید. البته به عنوان یک انسان مسئولید که تا آن جایی که می توانید از ضربه زدن به او خودداری کنید، ولی در نهایت فراموش نکنید که هر کس مسئول زندگی خود و عواقب تصمیمات خود است.
من بسیار از افرادی که در آستانه جدا شدن از همسر خود واقع شده اند می شنوم که نگران سخن مردم هستند و این که پس از جدایی چگونه در نظر دیگران جلوه خواهند کرد. همه ما می دانیم که در دروازه را می توان بست، اما در دهان مردم هیچ گاه بسته نمی شود. مطمئن باشید که رفتار شما هرگز همه مردم را راضی نخواهد کرد. همیشه افرادی خواهند بود که از شما انتقاد کنند و پشت سرتان حرف بزنند. با علم به این مطلب، در هر شرایط به گونه ای زندگی کنید که تصمیمات شما فقط به منظور ارضای خودتان و عزیزانتان گرفته شود و نه افراد دیگر.
مقوله طلاق زمانی وارد ﭘیچیدگی خود می شود که ﭘای فرزندان به میان کشیده شود. اگر مادر یا پدری هستید که مایل به جدایی از همسرتان هستید، فراموش نکنید که طلاق شما فقط زندگی شما را تحت تاثیر قرار نخواهد داد، بلکه تاثیرات مثبت یا منفی برگشت ناپذیری روی فرزند شما نیز خواهد گذاشت. بسیاری از مادران و پدران اعتقاد دارند که ادامه زندگی مشترک در هر شرایطی به نفع بچه ها است. این سخن در اکثر موارد کاملا نادرست است. جدایی مادر و پدر برای فرزندان به مراتب از زندگی کردن در یک محیط سراسر اختلاف و بگو مگو سالم تر است. اگر مایل به ادامه زندگی با همسر خود نیستید، ادامه این ارتباط ناسالم برای بچه ها نیز مفید نخواهد بود. از موارد بسیار مهم دیگری که باید به آن توجه کنید این است که همان طور که در مقاله هفته گذشته به تفصیل در مورد آن صحبت کردیم، اگر پس از جدایی، فرزندتان با شما زندگی خواهد کرد، شما بهتر است از ازدواج مجدد صرف نظر کنید مگر این که فرزندتان زیر سن ۷ یا بالای سن ۱۸ باشد. از نکات مهم دیگر احتمال زندگی فرزند شما با همسر سابقتان ﭘس از جدایی است. از خود سئوال کنید که آیا قادر به تحمل این جدایی خواهید بود؟
مطلب بسیار مهم دیگری که باید در اینجا عنوان شود این است که به مراتب در جامعه ایرانی ما دیده شده است که پس از جدایی، یکی از همسران با فرزند خود برای همیشه به ایران سفر می کند. این جدایی برای همسر دیگر که اکثرا مادر بچه می باشد غیر منتظره و طاقت فرسا است. اگر به همسر خود اعتماد ندارید و احتمال می دهید که فرزندتان را از شما جدا خواهد کرد، به هر طریقی که می دانید مطمئن شوید که این اتفاق رخ نخواهد داد. نتیجه جداسازی فرزند از مادر یا پدر خود که فقط به دلیل لجبازی صورت بگیرد چیزی جز جنگ اعصاب برای همه نخواهد بود.
سئوالات خود را برای من ارسال کنید:
shahrzad.therapy@gmail.com
شهرزاد شهریاری
BSc.Psych, MSW, RSW
لیسانس روانشناسی از دانشگاه تورنتو
فوق لیسانس مددکاری از دانشگاه لوریر واترلو
عضو کالج و انجمن مددکاران انتاریو به شماره ثبت: ۸۱۶۷۸۱
