شهروند ـ فرح طاهری: نهاد “مادران علیه اعدام” روز شنبه ۱۸ می ۲۰۱۳ با برگزاری اولین گردهمایی خود، در سالن اجتماعات مرکز امور شهری نورت یورک، کارش را رسما آغاز کرد.
مهوش علاسوندی، مادری که دو پسرش ـ محمد ۲۸ ساله و عبدالله ۲۷ ساله ـ را دو سال پیش، درست در روز ۱۸ می ۲۰۱۱ در اصفهان اعدام کردند، نهاد “مادران علیه اعدام” را به راه انداخته است. او می گوید این نهادی ست مستقل و هدفش نه به اعدام و آری به زندگی ست.
از راست مهوش علاسوندی، یوسف اکرمی، بیژن فتحی
گرداننده مراسم سپهرداد گرگین بود که هر سخنران را با شعری زیبا به سخنران دیگر پیوند می داد. کار معرفی سخنرانان و میهمانان برنامه را امیر زاهدی از فعالان سیاسی برعهده داشت.
مراسم با نمایش فیلم دو برادر ساخته ی یوسف اکرمی آغاز شد. فیلمی که در آن مهوش علاسوندی و بیژن فتحی، مادر و پدر دو جوان اعدام شده از فرزندانشان می گفتند و این یادآوری خاطرات همراه شده بود با فیلم هایی از کودکی، دوران مدرسه و مراسم ازدواج این دو جوان، که اشک بسیاری را درآورد.
یوسف اکرمی در سخنانی با اشاره به اینکه فیلم را به تنهایی ساخته و کار فیلمبرداری و صدابرداری را همه خود برعهده داشته، گفت: زمانی که من در کنار خانم علاسوندی و آقای فتحی قرار گرفتم، ظرف مدت چهارماهی که فیلم ساخته می شد، زیر و رو شدم و با تک تک سلول هایم به چیزی رسیدم که آن هم “نه به اعدام” بود.
اکرمی فیلم خودش را به این دو تن تقدیم کرد.
گفتنی ست پوستر زیبای این فیلم را هنرمند گرافیست، مهدی پوریان طراحی کرده بود.
بالا از راست: مینا احدی، امیر زاهدی، سپهرداد گرگین
پایین: آرام بیات، شهرزاد ارشدی، کاسپین ماکان
پس از نمایش فیلم، مینا احدی بنیانگذار کمیته بین المللی علیه سنگسار و کمیته بین المللی علیه اعدام سخنرانی کرد.
احدی با اشاره به این که”بعد از دیدن فیلم صحبت کردن راحت نیست”گفت: من از آلمان آمده ام اینجا تا در این همایش بزرگ شرکت کنم، تا بگویم اعدام بزرگترین حمله و تعرض به انسانیت است. ما امروز در مورد جامعه ای حرف می زنیم که سی و پنج سال است حکومتی در آن سر کار است که اعدام می کند تا بماند. من می خواهم امروز درباره ی جنبشی حرف بزنم که در ایران علیه اعدام وجود داره و این جنبش از انسانیت دفاع می کند و در برابر جنایات یک حکومت ایستاده. از نظر من سمبل مقاومت انسانی در ایران در مقابل یک حکومت فاشیستی که اعدام می کند، مهوش علاسوندی و مهوش علاسوندی ها هستند.
مینا احدی تأکید کرد، که جامعه باید از اعدام شدگان حرف بزند، و همینطور در موردشان فیلم بسازد. راجع به هزاران هزار نفری که جمهوری اسلامی اعدام کرده. همه ی آنها باید تصویر داشته باشند و ما راجع به احساساتشان بفهمیم، همینطور که این فیلم نشان داد. جنبش علیه اعدام از حرمت این افراد دفاع می کند.
مینا احدی در کنار مادر و پدر محمد و عبدالله که دو سال پیش اعدام شدند
در بخش دوم برنامه، از حضور دکتر رضا مریدی در مراسم قدردانی شد و از آرام بیات هنرمند طراح و مربی رقص ساکن مونترال دعوت شد. آرام بیات، گفت، هنرمند قبل از هر چیز یک انسان است و نه گفتن به اعدام، نه گفتن به جمهوری اسلامی ست و این وظیفه است و نه انتخاب.
آرام بیات فیلمی از رقص هنرآموزان خود آورده بود که رقصی را با نام “پنجره ای رو به بهار سرزمین من” اجرا می کردند. در این رقص تمام ملیت ها و فرهنگ های مختلف ایران حضور داشتند.
او گفت، این رقص شادی ست و چون این برنامه در ستایش زندگی ست، و بهار زندگی را می آورد، می تواند بهترین مناسبت برای نمایش آن باشد.
شهرزاد ارشدی، مستندساز، عکاس، فعال حقوق زنان و حقوق بشر ساکن مونترال سخنران بعدی بود. ارشدی پس از ماجرای قتل زهرا (زیبا) کاظمی عکاس ایرانی ـ کانادایی در زندان اوین، پیگیر پرونده ی او می شود و با فرزند او استفان هاشمی همکاری می کند.
ارشدی در این جلسه از این گفت که چگونه پس از شنیدن خبر دستگیری و به کما رفتن عکاس ایرانی ـ کانادایی ـ زهرا کاظمی ـ در جستجوی شناسایی بیشتر او برمی آید و در این راه با پسر او آشنا می شود، پسری که امروزه دیگر چون پسر او، جزئی از افراد خانواده ی او محسوب می شود.
استفان به او اعتماد کرده و تمام خاطرات و نامه های مادرش را به او داده که از این طریق ارشدی توانسته از نزدیک با زیبا آشنا شود.
پرونده ی زیبا حدود هفت سال است که در دادگاه های کاناداست. ارشدی گفت: سه سال اول سعی کردیم پرونده به دادگاه بین المللی برود ولی آنجا شاکی باید دولت باشد که دولت کانادا پشت گوش انداخت. اگر سه سال از روی پرونده می گذشت دیگر کاری نمی شد کرد، دو سه ماه مانده به سه سال، از قانونی در کبک استفاده کردیم و پسرش علیه جمهوری اسلامی، خامنه ای و مرتضوی به خاطر صدماتی که به خود او وارد شده، شکایت شخصی کرد. در این هفت سال دادگاه های مختلف برگزار شده. اهمیت این دادگاه ها این است که برای اولین بار جمهوری اسلامی رسما به دادگاه کشیده شد چون آنها مجبور شدند وکیل بگیرند. دادگاه بعدی هم در سپتامبر است تا ببینیم چه می شود.
شهرزاد ارشدی با اشاره به این که “قرار بود استفان بیاید ولی نتوانست و من به جای او آمدم” تأکید کرد، دلم می خواست همیشه از زیبایی زیبا گفته شود چون برای من مهم است که آدم ها شناخته شوند که کی هستند و باهاشون ارتباط برقرار بشه. اینکه روی قربانی شدن او تأکید شود درست نیست، باید این را گفت که چه زن قوی ای بود، چه انسان شریفی بود و با اینکه به هیچ سازمان سیاسی وابسته نبود ولی چقدر به باور شخصی خودش احترام قائل بود و پایش ایستاد.
ارشدی در ادامه تعدادی از عکس هایی که زیبا کاظمی از افغانستان و ایران و کشورهای دیگر گرفته بود، نمایش داد و در انتها نیز بخشی از گفته های استفان هاشمی در مورد مادرش را پخش کرد.
پس از نمایش فیلمی از به خون غلتیدن ندا آقاسلطان در جریان تظاهرات سال ۸۸، از آخرین سخنران، کاسپین ماکان، نویسنده، کنشگر سیاسی و نامزد زنده یاد ندا دعوت شد. او پس از خواندن شعری گفت “چیزی در این جمع صمیمی ما که برای خواسته های مشترکی گرد هم جمع آمدیم، کم است و آن پرچم پرافتخار میهن مان ایران است” و از بابک یزدی خواست تا چند ثانیه اول فیلم که نمایش پرچم شیروخورشید بود را روی پرده ثابت نگه دارد. پس از اینکه این درخواست انجام شد، یک نفر از میان جمع اعتراض کرد و گفت شما حق ندارید برنامه را ایدئولوژیک کنید. لحظاتی تشنج شد و تعدادی از سالن خارج شدند.
ماکان به سخنانش ادامه داد و به مسئله اعدام و ترور پرداخت. او به ۹ ماه زندان انفرادی این دو برادر اعدام شده اشاره کرد و گفت خود این تجربه زندان انفرادی را دارد. ماکان با طرح این پرسش که دلایل اعدام ها چیست، به مسئله قدرت، ثروت اندوزی، دزدی و … اشاره کرد و یکی از آنها را مسئله نفت و معادن اورانیوم خواند که به خاطر اینها رهبران حکومت اسلامی در توافق با غرب توانسته اند به آدم کشی هایشان ادامه دهند.
او گفت، ایران به خاطر داشتن شرایط تولید ریزجلبک ها که می تواند جایگزین خوبی برای نفت باشد، همچنان چشم طمع غرب را به دنبال خود دارد و به خاطر همین است که [جمهوری اسلامی] از سوی غرب حمایت می شود.
به دلیل کمی وقت، سخنان ماکان ناتمام ماند. در انتها بیژن فتحی اعلام کرد که برای پیوستن به این نهاد دعوتنامه ای به تمام سازمان ها و گروه ها و احزاب سیاسی فرستاده اند و اسامی سازمان هایی که در پاسخ به آن پیام فرستاده اند خواند. سپس او و مهوش علاسوندی از شرکت کنندگان در مراسم و حامیان برنامه سپاسگزاری کردند.
مهوش علاسوندی در گفت وگوی کوتاهی به شهروند گفت، نهاد مادران علیه اعدام نیاز به کمک و همکاری مردم دارد. در آن گردهمایی تعدادی با پر کردن فرم عضو این نهاد شدند. ما به اعضای بیشتری نیاز داریم تا صدایمان را به گوش همه برسانیم. همچنین نیاز به کمک های مالی داریم تا فیلمی را که در نشست به نمایش درآمد در شهرهای دیگر و حتی کشورهای دیگر هم به نمایش بگذاریم. قرار است به زودی این فیلم در تورنتو دوباره به نمایش دربیاید که همراه با پرسش و پاسخ خواهد بود.
برای تماس با نهاد مادران علیه اعدام به آدرس های زیر مراجعه کنید:
تلفن: ۸۵۵۶-۷۶۸-۶۴۷
ایمیل: mothersagainstexecution@gmail.com
فیس بوک: https://www.facebook.com/NoToExecution?ref=ts&fref=ts
علیه اعدام و در ستایش زندگی