سال تحصیلی جدید شروع شده است و رفت و آمد کودکان و نوجوانان به مدرسه چهره شهر و محله را عوض کرده و در زندگی مردم …
شهروند ۱۲۵۰ پنجشنبه ۸ اکتبر ۲۰۰۹
اطلاعاتی درباره ی مقطع پیش دبستانی(کودکستان)
سال تحصیلی جدید شروع شده است و رفت و آمد کودکان و نوجوانان به مدرسه چهره شهر و محله را عوض کرده و در زندگی مردم ایجاد جنب و جوشی تازه کرده است. امیدوارم سال تحصیلی جدید بر شما و بچه ها مبارک باشد. امسال نیز طبق معمول سالهای گذشته مطالبی را در مورد سیستم آموزشی استان انتاریو به اطلاع شما خواهم رساند. اجازه دهید در این مطلب خود را بر روی نیازها و مشکلات احتمالی کودکان در مراحل پیش دبستانی یا همان دوره آمادگی یعنی kindergarten متمرکز کنیم. این اطلاعات ممکن است بیشتر مورد توجه خانواده های تازه وارد قرار گیرد.
در استان انتاریو کودکان با ورود به سن چهارسالگی می توانند مدرسه را شروع کنند اما شرکت در سال اول و دوم پیش دبستانی یا همان junior Kindergarten و Senior اجباری نیست. در واقع تحصیلات در استان انتاریو از کلاس اول تا آخرین سال دبیرستان یا به عبارتی تا سن ۱۸ سالگی اجباری است ولی این انتخاب شماست که کودکتان را برای دو سال دوره پیش دبستانی به مدرسه بفرستید یا خیر. گرچه شما در این دوره حق انتخاب دارید ولی توصیه صاحب نظران امور آموزشی این است که برای موفقیت تحصیلی کودکان در دراز مدت بهتر است آنها را از دو سال اولیه پیش دبستانی محروم نکنید.
کودکان کودکستانی در کلاس های پیش دبستانی می آموزند که:
ـ مدرسه چگونه جایی است. با قسمتهای مختلف مدرسه و برنامه های روزانه مثل کلاس ورزش، زنگ ناهار، زنگ تفریح،…. آشنا می شوند. آنها می آموزند که پیرو دستور آموزگار در هر زمان از روز باید چه فعالیت هایی را انجام دهند. کودکان می آموزند که باید برای روزشان و به پیرو آن برای زندگی شان برنامه داشته باشند.
ـ باید هر آنچه را که در کلاس درس دارند با دیگران شریک شوند. هیچ اسباب بازی، کتاب و یا وسیله آموزشی متعلق به مدرسه نیست که فقط برای آنها درست شده باشد. آنها می آموزند که اموال عمومی برای استفاده همگان است.
ـ هر کدام جایگاه خاص خود را دارند. از محل آویختن کت شان گرفته تا صندلی که بر روی آن می نشینند. هر کس سهمی از کل کلاس را دارد.
ـ به آنچه که به دیگران اختصاص دارد دست درازی نکنند و در عین شریک شدن وسایل کلاس، حریم خصوصی یکدیگر را محترم شمارند.
ـ برای انجام کارهای روزانه در مدرسه وقت خاصی اختصاص داده شده و برای انجام هر کار مقررات خاصی وجود دارد. احترام و پیروی از این مقررات بر همگان واجب است.
ـ احساسات و عواطف خود را با استفاده از کلمات بیان کنند. به آنها می آموزند که حق آنهاست که عصبانی، افسرده، خوشحال، نگران و…. باشند. به آنها می آموزند که چگونه این احساسات را بیان کنند، چگونه با بیان مودبانه نیازهایشان را بگویند و چگونه برای رفع مشکل خود از آموزگار و دیگر بزرگسالان مسئول کمک بگیرند.
ـ چگونه دوست بیابند و چگونه دوستی خود را حفظ کنند و از زندگی اجتماعی لذت ببرند.
ـ چگونه به طرف استقلال عمل پیش روند و کارهای شخصی خود را خود انجام دهند.
ـ چگونه قلم به دست بگیرند و یا با انجام کارهایی چون نقاشی، قیچی کردن، لوح نویسی و غیره عضلات انگشتان خود را تقویت کنند و هماهنگی چشم و دست را بیشتر کنند.
ـ آنها می آموزند که هر چه را که به زبان می گویند با علائمی می توانند بنویسند و بخوانند. یادگیری الفبا و حساب بخصوص در سال دوم کودکستان جزو برنامه درسی کودکان کودکستانی است.
ـ و بالاخره این که از خواندن کتاب و از آموختن لذت ببرند. بچه ها در کودکستان می آموزند که چگونه بیاموزند!
بدین ترتیب سیستم آموزشی کودکان را از نظر روحی و روانی برای شروع رسمی تحصیلات در کلاس اول آماده می کند. در اینجا لازم است یادآور شوم که در سیستم آموزشی کانادا کودکان کودکستانی تشویق می شوند تا خود کارهایشان را انجام دهند و برمبنای سنشان وظیفه شناس باشند. حتا در روزهای سرد زمستان هیچ آموزگاری کودکان را به صف نمی کند تا کفش و کت و کلاه و دستکش آنها را به آنها بپوشاند. این وظیفه والدین است که کودک چهار ساله خود را با آمادگی در انجام این کارها به مدرسه بفرستند. بهتر است که هر روز صبح به کودک خود وقت کافی برای انجام کارهایش را بدهید و هر روز او را تشویق کنید تا بر سرعت عمل خود بیافزاید. بارها با والدین جوانی برخورد کرده ام که انجام کلیه کارهای کودک از پوشاندن لباس به او تا خوراندن لقمه به لقمه صبحانه، تا آماده کردن کیف و وسائل کار کودک را نشانه عشق و علاقه بیش از حد خود به کودکشان تفسیر می کنند و چنین می انگارند که " آنها " یعنی کانادایی ها چون بی عاطفه و بی علاقه به فرزندشان هستند چنین نمی کنند! واقعیت این است که آموزش وظیفه شناسی و تشویق کودکان به انجام کارهای روزمره شان از جمله وظایف ماست بخصوص که هر چه کودک در انجام کارهای خود تواناتر باشد اعتماد بنفس بیشتری خواهد داشت.
برای تشویق کودک کودکستانی خود به انجام کارهای شخصی اش بهتر است کفش، شلوار و لباس او را به گونه ای انتخاب کنید که بدون کمک شما بتواند آنها را به تن کند. مثلن از کفش های چسبی به جای کفش های بندی استفاده کنید، از شلوار کشی به جای شلوار دکمه دار، ….
لازم است بدانید که در هر کلاس کودکستان یک یا دو دستشویی وجود دارد. آموزگاران اجازه ورود به دستشویی بچه ها را ندارند نه به این خاطر که آدمهای بی تفاوتی هستند و راحتی دانش آموزشان برایشان مهم نیست، بلکه به خاطر جلوگیری از هر نوع سوء تفاهم و یا سوء استفاده ای اجازه ندارند با کودک در دستشویی تنها باشند. بنابراین مهم است که در خانه به بچه ها کمک کنید تا مستقل به دستشویی بروند، از عهده پایین و بالا کشیدن شلوار خود برآیند و از همه مهمتر خود به تنهایی دست هایشان را بشویند. گذاشتن یک دست لباس یدک در کیف بچه ها می تواند مانع از "آبروریزی" آنها در مواقع ضروری شود!
و اما مهمترین مسئله ای که می خواهم با شما در میان بگذارم آشنا کردن بچه ها با تمرینات آژیر خطر مدرسه است، بخصوص اگر کودک شما انگلیسی نمی داند. هر سال برای آماده کردن بچه ها به ترک ساختمان مدرسه در صورت بروز آتش سوزی، در طی سال چندین بار تمرین هایی در این زمینه انجام می شود. بدون اطلاع دانش آموزان، آژیر خطر که طبیعتا صدای ناخوشایندی نیز دارد، به صدا در می آید و بچه ها می آموزند تا به پیروی از دستورات آموزگار در کوتاه ترین زمان ممکن مدرسه را ترک کنند. وجود درهای خروجی متعدد به آموزگاران این امکان را می دهد تا به کودکان بیاموزند که در چنین مواقعی چگونه باید بدون هراس، آرام ولی سریع، بدون اتلاف وقت و در سکوت کامل از نزدیک ترین در خروجی ساختمان مدرسه را ترک کنند. این تمرینات هر روز انجام نمی شود، اما اگر کودک کودکستانی شما به سختی روز اول مدرسه را شروع کرده و دست بر قضا اولین روز یا هفته مدرسه برای او همزمان با انجام این تمرینات باشد، ممکن است با ایجاد ترس و دلهره در او، رفتن به مدرسه را برایش عذاب آور کند و هر روز گریان و با بی میلی و یا ترس به مدرسه برود. برای پیشگیری از چنین تجربه ناخوشایندی لازم است که با کودکان در این مورد صحبت کنید و آنها را برای چنین تمرین هایی آماده کنید.
در ضمن بد نیست بدانید که در روزهای برفی زمستان به هنگام تمرین آژیر خطر، به دانش آموزان پابرهنه فرصت پوشیدن کفش یا چکمه داده نمی شود. مهم تمرین دادن آنها به حفظ جانشان است حتا اگر پایشان یخ بزند!! داشتن یک جفت کفش کتانی تمیز برای استفاده در مدرسه در این مورد رفع مشکل می کند.
