اِستَر، همسرِ یهودیِ پادشاهِ هخامنشی، از توطئهِ وزیرِ پادشاه، برایِ کشتارِ یهودیانِ، آگاه شده و در مجلسِ شراب، از شاهِ هخامنشی مجوزِ کشتنِ وزیر و ده فرزند او
شهروند ۱۲۶۱ ـ پنجشنبه ۲۴ دسامبر ۲۰۰۹
نشریه ی گرامی شهروند
در شماره ی ۱۲۵۳ تاریخ ۲۹ اکتبر ۲۰۰۹ داستانی به نقل از توراتِ قدیم، درج شده بود، که جدایِ از نثر کمی متفاوت با ادبیات امروز، به نظر اینجانب، بسیار آموزنده و قابل توجه می باشد.
برای آگاهیِ آن گروه از خوانندگانی که داستان را مطالعه نکرده، و یا به دلیل گذشت زمان آن را از یاد برده اند، خلاصه ی آن ذکر می شود:
اِستَر، همسرِ یهودیِ پادشاهِ هخامنشی، از توطئهِ وزیرِ پادشاه، برایِ کشتارِ یهودیانِ، آگاه شده و در مجلسِ شراب، از شاهِ هخامنشی مجوزِ کشتنِ وزیر و ده فرزند او، و دیگر مخالفان را، در یکصد و بیست و هفت حوزهِ امپراتوری، از هند تا حبش، می گیرد. طی دو روز، علاوه بر وزیر و فرزندانش، هشتصد نفر را در پایتخت، و هفتاد و هفت هزار نفر را در ولایات به قتل می رسانند.
توراتِ قدیم نام پادشاهِ هخامنشی را، اَخَش وِروش ذکر می کند که همان خشایار شاه ( تاریخِ ایرانِ باستان- پیرنیا ) می باشد.
در این داستان دو موضوع به روشنی دیده میشود: یکم، رواداریِ مذهبیِ پادشاهانِ هخامنشی را بیان کرده و نشان می دهد که در آن دوره، اولویتِ مذهبِ بومی که غیر از یهودیت بوده، وجود نداشته است. دوم، عملکرد شاه در مورد وزیر خود، فرزندان او، و اتباع کشورش می باشد.
پادشاهِ قدرتمندِ هخامنشی، که آتن را تسخیر کرده، و متأسفانه آن را آتش زده، تنها به خواستهِ زنِ محبوبِ خود، در حال مستی، و بدونِ بررسی های لازم، دستور قتل وزیرِ خود را داده، و نه تنها به فرزندانِ او ابقاء نکرده، بلکه اجازه ی کشتار وسیعِ مردمِ عادی را هم صادر میکند. با صدور فرمان همایونی! در روز اول پانصد نفر و در روز دوم سیصد نفر از مردم پایتخت، به قتل می رسند.
اینست که هرودوت او را اینچنین معرفی میکند " آدمی بوالهوس کم عقل و ضعیف النفس است، و اختیار مملکت را به آسانی به این و آن میدهد".
یا اینکه، به بیانِ مرحوم مشیرالدوله پیرنیا، در تاریخِ ایرانِ باستان "مغلوبِ زنان است و زمامِ امور را به دست خواجه سرایان، می سپارد. خلاصه اینکه، از دورهِ او، انحطاط در خانوادهِ هخامنشی شروع شد".
بد نیست بدانیم که این پادشاه و پسرِ بزرگش، توسط خواجه سرایِ شاه و با مساعدتِ رئیسِ نگهبانانِ سلطنتی کشته شده، و بعدها چند تن از شاهان و شاهزادگان هخامنشی نیز به همین ترتیب کشته شدند.
متأسفانه این دورِ باطل در دوره هایِ بعدی تاریخ کشورمان، به صورت فوق و یا مشابهِ آن تکرار شده است. به خصوص، برکناری وکشتنِ وزرای کاردان و صادق.
پیشنهاد میکنم که برای آگاهیِ بیشترِ خوانندگان، هر از گاهی چنین مطالبی را درج نمائید.
