شهروند ـ فرح طاهری: شنبه ۱۵ فوریه ۲۰۱۴، جشن اسپندگان از سوی باهماد زرتشتیان انتاریو در بنیاد پریا برگزار شد.
مجری های برنامه در بخش اول سورن تبریزی و در بخش دوم بهرام بهرامی بودند.
در آغاز موبد ورجاوند با حاضران سخن گفت.
او درباره ی اسپندگان گفت: در گاهشماری زرتشتی، ۱۲ ماه در سال داریم که هر ماه دقیقا ۳۰ روز است که روزها هر یک نام ویژه ای دارند. در میان این نام ها دوازده روز همان نام ماه ها است. ایرانی ها و بویژه زرتشتی ها که به دنبال فرصتی برای جشن هستند، یکی از آنها جشن های ماهیانه است یعنی روزی که نامش با نام ماه یکی است.
جشن اسفندگان در روز اسپندارمزد از ماه اسفند است و مفهوم مینوی این نام عشق پاک است و مظهر مادی آن زمین است.
آقای ورجاوند، توضیح داد که چرا این روز اسپندارمزد را روز مادر و زن نامیده اند. به گفته ی او، هدف از این کار ارج نهادن به کار زنان و مادران بوده و اینکه در گذشته که زنان در خانه بوده اند، یک روز در سال مردان با انجام کارهای خانه، ارزش کار زنان را بیشتر بدانند.
موبد ورجاوند با بندی از گاتها صحبت هایش را به پایان برد.
ادامه ی برنامه، اجرای موسیقی توسط واسع فرزانه (دف) و احسان غفاری (تار و آواز) بود که با تشویق حاضران همراه شد.
در این بخش، مرجان مریدی، کاندیدای شورای شهر ریچموندهیل، دقایقی با جمع سخن گفت. او ضمن تبریک جشن اسپندگان خود را معرفی کرد و گفت: انتخابات شهرداری در روز ۲۷ اکتبر امسال برگزار می شود و امیدوارم با همکاری دوستان عزیز که در منطقه ی حوزه دو ریچموندهیل زندگی می کنند، من به عنوان یک زن ایرانی در این انتخابات موفق شوم و به کامیونیتی ریچموندهیل خدمت کنم.
بالا از راست: سورن تبریزی، موبد ورجاوند، یاشین، بهرام بهرامی
پایین: مرجان مریدی، ترانه پشوتنی، دکتر رضا مریدی
برنامه با سخنرانی یاشین ادامه یافت. او جشن را به سپنتابانوان تبریک گفت و از دانش سپندارمزدان گفت و واژه سپند را شکافت.
هر دانشی که پیرامون خِرَد و فِرِشگردی و شسته رفته در راه راستی هایش (تائید) شود، آن دانش سپند می شود و به آن دانش سپندینه می گویند.
سخنران سپندارمزد را جشن بزرگ بانوان خواند و از زنانی در ایران باستان گفت که دانش های مختلف داشتند: میترا، آناهیتا، فِرِتی، پروچیستا و …
به گفته ی او اسپندارمزد کسی ست که دارای دانش اندوخته و سپندینه شده است. و “چون یک دانش ژنتیکی همواره در بانوان ما هست، این دانش از مادر به فرزند منتقل می شود.”
سخنرانی ایشان با واژه های پهلوی و اوستایی همراه بود، و ممکن است در انعکاس گفته ها اشتباه کرده باشم، که در این صورت پیشاپیش پوزش می خواهم.
در این بخش ترانه پشوتنی قطعه شعری را از سروده های توران بهرامی با نام “آزاد زن” خواند و پس از آن رقصی توسط هانیه اجرا شد و با تشویق بسیار حاضران روبرو شد.
پس از پذیرایی و صرف شام، نوبت به سخنرانی دکتر رضا مریدی رسید که با همسرشان در این مراسم حضور داشت.
دکتر مریدی، وزیر تحقیقات و نوآوری انتاریو، ضمن اشاره به اینکه از جشن سال نوی چینی ها می آید، گفت: وقتی در راه به جشن اسپندگان فکر می کردم دیدم که در ایران باستان چقدر مردم به جشن و سرور معتقد بودند. جشن و سرور طبیعتا به انسانها نیرو و انرژی می دهد و انسان ها می توانند بیشتر تولید کنند و در جامعه بیشتر موثر باشند. برعکس بعضی فرهنگ ها که غم و غصه و گریه را تشویق می کنند، در دیانت زرتشتی تشویق بر این است که مرتب جشن داشته باشند. نمونه ی بارز جشن های ایران باستان نوروز است و همه ی ما هم به عنوان ایرانی به آن افتخار می کنیم. همچنین جشن های دیگر همچون مهرگان و سده.
دکتر مریدی در رابطه با زرتشت اظهار داشت: افتخاری که من و اهالی اورمیه دارند، این است که زادگاه زرتشت در اورمیه بوده ـ گرچه اختلاف نظرهایی در این زمینه وجود دارد ـ ولی ما اعتقاد داریم که زرتشت نه در بلخ که در اورمیه در کنار دریاچه کبودان متولد شده است. آتشکده ی معروف آذرگشسب هم در نزدیکی اورمیه است و کلا آتشکده های بسیاری در اورمیه وجود دارد.
دکتر مریدی در پایان این جشن را به همه حاضران و جامعه زرتشتی تبریک گفت.
باز نوبت به موسیقی و رقص خانم هانیه رسید و در پایان با دی جی سیامک، حاضران به رقص و پایکوبی پرداختند.
گفتنی ست از آتوسا فروهری، هنرمند نقاش، که با تابلوهایش، تزئین صحنه و سالن و میز اسپندگان را برعهده داشت و همچنین از شهروند و پرشین سیرکل برای حمایتشان سپاسگزاری شد.
در سراسر برنامه اسلایدشویی حاوی عکس ها و اطلاعاتی از زنان برجسته ی ایران باستان بر روی پرده نمایش داده می شد.
