سمینار بنیاد آینه در تورنتو؛ رهایی از اعتیاد: آموزش، پیشگیری و درمان

شهروند ـ فرح طاهری: روز یکشنبه ۱۵ نوامبر ۲۰۱۵ سمیناری با عنوان “انسان و پذیرش تغییر” از سوی بنیاد آینه در هتل شرایتون تورنتو برگزار شد.

نسیم نوروزی مدیر بنیاد آینه در تورنتو ضمن خوشامد به حاضران، اهداف این بنیاد را برشمرد و گفت: بنیاد آینه سازمانی ست غیرانتفاعی که سیزده سال پیش توسط داریوش اقبالی هنرمند و فعال اجتماعی پایه گذاری شد. هدف این سازمان مسلح کردن جامعه در برابر آسیب های اجتماعی با روش و ابزار ترویج آگاهی، آموزش و پیشگیری است. ما در بنیاد آینه معتقدیم که اعتیاد مادر آسیب های اجتماعی است که به موازات نقض حقوق بشر روز به روز در جهان در حال رشد است. اعتیاد یک بیماری جهانی ست و مختص هیچ نژاد، مذهب، فرهنگ، و گرایشی نیست و در هر رده ی اجتماعی وجود دارد و این بیماری حد و مرزی ندارد و فقیر و غنی نمی شناسد

.

اعتیاد یک بیماری روحی ـ روانی و جسمی است که بیشترین مشکل معتاد را مصرف مواد می دانند اما بنا به گفته خیلی از متخصصان تنها پنج درصد بیماری جسمی ست که با مواد مخدر تغذیه می شود و ۹۵درصد آن ناشی از شرایط اجتماعی، فردی، خانوادگی، ژنتیکی، مذهبی ـ سیاسی، اقتصادی و بسیاری عوامل دیگر است.

نوروزی افزود: بنیاد آینه در ماه می ۲۰۱۵ در استان انتاریو به ثبت رسید تا فعالیت های خود را به صورت رسمی در شهر ایرانی نشین تورنتو ادامه دهد. اصلی ترین هدف این بنیاد نهادینه کردن روش های پیشگیری در سیستم آموزشی ست چون سن اعتیاد سال به سال کاهش پیدا کرده است و به همین دلیل است که پیشگیری بهتر از درمان است.

نسیم نوروزی از فعالیت های ششماهه بنیاد آینه در تورنتو گفت و از اینکه در این مدت متخصصانی به یاری آینه آمده اند و اولین نشست آینه را در ۲۶ جولای گذشته برگزار کردند.

نوروزی در پایان سخنانش ابراز امیدواری کرد تا با کمک ایرانیان تورنتو مرکزی به منظور آموزش و پیشگیری از اعتیاد در این شهر ایجاد شود.

پس از نمایش فیلم کوتاهی از فعالیت های آینه، سخنرانان سمینار دکتر عباس آزادیان (روانپزشک)، دکتر صمد اسدپور (پزشک)، دکتر حسین عبداللهی ثانی (روانپزشک) و داریوش اقبالی هنرمند و فعال حقوق بشر در جای خود قرار گرفتند و داریوش از دست اندرکاران برنامه سپاسگزاری کرد و از پدیده ی پنهانکاری و انکار در رابطه با اعتیاد به عنوان مقدمه ای بر سمینار گفت.

او از چرایی انتخاب نام سمینار “انسان و پذیرش تغییر” گفت و اینکه اگر به عقاید پوسیده مان و باورهای غلط گذشته مان مثلا در مورد اعتیاد تکیه کنیم، بازی را باخته ایم. تغییر کردن درد و زحمت دارد و به آگاهی نیاز دارد. هدیه این تغییر آزادی ست. این را در ۱۵ سال بهبودی خودم تجربه کردم. و از اینکه خانواده ها این را نمی دانند رنج می برم.

در ادامه ی سمینار، دکتر حسین عبداللهی ثانی درباره ی ماهیت اعتیاد سخن گفت

.

او با نمایش اسلاید نشان داد که بیماری اعتیاد، بیماری مغزی است و نباید تنها فرد معتاد را مسئول دانست و مذمت کرد، زیرا مسئله عمیق تر از اینهاست.

همراه با نمایش اسلاید در مورد وسعت مصرف مواد در دنیا، دکتر ثانی از آمار سازمان بهداشت جهانی گفت که در این آمار ۱۶۰ میلیون نفر ماریجوانا مصرف می کنند، ۲۶ میلیون نفر ترکیبات آمفی تامین (شیشه)، ۱۶ میلیون نفر ترکیبات اوپیوم و … او اشاره کرد که این آمار بسیار کمتر از آنچه واقعیت دارد، است. او همچنین از آمار ایدز و اعتیاد باهم و میزان مرگ و میر آن و هزینه هایی که اعتیاد بر جوامع دارد، گفت. در آمریکا ۱۸۱ بیلیون دلار هزینه ی مواد مخدر غیرقانونی، ۱۸۵ بیلیون دلار هزینه مشروبات الکلی و ۱۵۸ بیلیون دلار هزینه دخانیات می شود.

دکتر ثانی اسلایدهایی نمایش داد که یک مغز سالم و یک مغز بیمار (دچار اعتیاد شده) را نشان می داد و تفاوت های آنها را برشمرد.

نوبت به سخنرانی دکتر صمد اسدپور رسید. دکتر اسدپور در مورد عوامل مختلفی که باعث اعتیاد در افراد می شود گفت. از جمله این عوامل سیستم ژنتیک بدن است. بعضی از بدن ها بعضی از بیماریها را می گیرند و بعضی نمی گیرند. همینطور فاکتورهای اجتماعی نیز در اعتیاد افراد نقش دارند. آزارهای جسمی، جنسی، استرس ها، و … از جمله این فاکتورها هستند.

از دیگر عوامل دخیل در اعتیاد، نقش سن است و جوانها بیشتر در معرض خطر ابتلا هستند.

دکتر اسدپور نیز سخنرانی اش را با نمایش اسلاید همراه کرده بود. او درباره ی مواد اعتیاد آور گفت، از جمله داروهایی که توسط پزشک تجویز می شود، الکل، تنباکو، ماریجوانا، تریاک، هروئین، کوکائین و قرص های توهم زا

.

او از تریاک به عنوان مهمترین ماده اعتیادآور نام برد و تاریخچه ای از کاربرد، راه های تهیه و شیوه های استفاده آن در ایران داد.

سومین سخنران سمینار دکتر عباس آزادیان، روانپزشک بود. او از تأثیر مخرب اعتیاد و معتاد بر خانواده ها گفت. او با تکیه بر تجربه اش که روزانه با این مسائل سروکار دارد گفت: در این رابطه نه تنها معتادان بلکه خانواده ها آسیب می بینند و در نهایت جامعه آسیب می بیند.

او افزود که بدون خواست فرد نمی توان آنها را به سازمان های ترک اعتیاد معرفی کرد. او مراحل تغییر را برشمرد و گفت: این مراحل در ابتدا در مورد برخورد با مرگ مطرح شدند و سپس به سایر مشکلات تعمیم داده شدند: انکار، عصبانیت، چانه زدن، افسردگی، پذیرش.

او در مورد هر یک از این مراحل توضیحاتی داد و در مورد انکار نقل قولی از گفته های داریوش در مصاحبه با شهروند آورد که گفته بود: برمی گرده به قبل از سال ۲۰۰۰ که من در دنیای اعتیاد، دنیای پنهانکاری و انکار و خسارت زدن به خودم و اطرافیانم بودم. اینها رو آینه به من نشون می داد و همیشه خودم رو جلوی آینه سرزنش می کردم و با خودم می گفتم، درونم خودم رو می سوزونه، بیرونم دیگران  رو، ولی در سال ۲۰۰۰ آگاهی اینو پیدا کردم که به جای شکستن آینه، می بایست داریوش را می شکستم. و به خاطر همین اسم این بنیاد را “آینه” گذاشتم تا شاید این اسم تلنگر و پیامی باشه برای کسانی که با اعتیاد دست و پنجه نرم می کنند. بهترین راه این است که به آینه اعتماد کنند تا با خود واقعیشان روبرو شوند. تغییر کردن درد دارد و اولین قدم آن شهامتِ تسلیم شدن است که هدیه اش رهایی و آزادی از اسارت اعتیاد است.

پس از توضیح در مورد بقیه مراحل به آخرین مرحله رسید که مرحله ی پذیرش است. در این مرحله فرد می پذیرد که مشکل دارد و مسئولیت اعتیاد خود را به عهده می گیرد. می پذیرد که او کسی است که بیشتر از هر کس دیگر می تواند به خود کمک کند. می پذیرد که باید تغییری به وجود بیاورد و کمک بگیرد

.

به گفته ی دکتر آزادیان نقش محیط در تغییر فرد خیلی مهم است. افرادی که در محیط مثبت و یاری دهنده قرار دارند امکان بیشتری دارند که در خود تغییر ایجاد کنند. همچنین افرادی که سلامت جسمی بالاتری دارند و مشکلات کمتر روحی و روانی دارند امکان بهبود بیشتری دارند.

آخرین سخنران سمینار، داریوش اقبالی بود. او که در مصاحبه ی مفصلی با شهروند حرف هایش را گفته بود فشرده ای از آنها را برای حاضران گفت. او گفت من همیشه از سخنان متخصصان می آموزم و همیشه می گویم نمی دانم.

داریوش هم به مشکل خانواده ها اشاره کرد و از تجربه ی خودش برای رسیدن به بهبودی گفت. اعتیاد و درمانش خیلی پیچیده است. هشتاد و دو، سه سال پیش نهضتی در جهان راه افتاد به نام الکلی های گمنام و امروزه میلیونها نفر از آنها پیروی می کنند. دو معتاد الکلی همدلی و همزبانی با هم را آغاز و احساساتشون را با هم مطرح کردند. بعد این گروه بزرگ شد، شهرهای دیگر، کشورهای دیگر، و الان بیش از پنج میلیون فقط در رابطه با الکل از این روش پیروی می کنند. ده سال بعد از الکلی ها معتادان مواد مخدر به این گروه ها اضافه شدند و روش کار را به نام دوازده قدم نام گذاشتند. یعنی قدم اول اقرار خود فرد معتاد در مقابل جمع است و یازده قدم دیگر خودشناسی است.

ما فکر می کنیم معتاد باید در حمایت گروه درمانی باشد و باید در این جلسات شرکت کند.

ما در بنیاد آینه فراخوانی به تمام سازمان های غیرانتفاعی می دهیم تا در کنار هم در این زمینه کار کنیم. می گوییم دولت کار خودش را می کند و مردم هم باید کار خودشان را بکنند. اگر این سازمانها در کنار هم قرار گیرند، سازمان هایی که در رابطه با ایدز، کودکان خیابانی، اعتیاد، پناهندگان، طلاق و … یعنی آسیب هایی که همه زنجیروار به هم مربوط می شوند، می توانند مفیدتر و موثرتر کار کنند. رسانه های سالم مان هم باید این سازمانها را حمایت کنند و آگاهی بدهند و این دو، دو ضلع اصلی این حرکت است و ضلع سوم آن مردم هستند تا با انتخاب نمایندگان ان جی او ها و فرستادن آنها به پارلمان از حق و حقوق انسانی مردم حمایت کنند.

داریوش به حضور دکتر رضا مریدی در میان جمع اشاره کرد و از او سپاسگزاری کرد که همواره آماده خدمتگزاری به مردم است.

ادامه سمینار نمایش فیلمی بود از کارهای یاران آینه در ایران، و بعد پذیرایی و در پایان هم به پرسش و پاسخ با حاضران اختصاص یافت.