جشن همیاری مالی ایرانیان برای پناهجویان سوری

شهروند ـ فرح طاهری: یکی از وعده های انتخاباتی لیبرال ها، پذیرش بیست و پنج هزار پناهنده ی سوری بود و قرار بود که تا آغاز سال جدید میلادی این تعداد به کانادا منتقل شوند، ولی در عمل مشکلاتی باعث شد که این وعده تحقق نیابد، از جمله این مشکلات، ساماندهی سریع تازه واردان بود که نیاز به کارمندان بیشتر در این عرصه دارد و همچنین پرجمعیت بودن خانواده های تازه وارد موضوع دیگری ست که امر یافتن مسکن برای آنها را چالش برانگیز کرده است

بالا از راست: جان مک کالوم، جان رالستون سائل، آدرین کلارکسون
پایین: عطی سیف، رضا مریدی

.

جامعه ی ایرانی ـ کانادایی کانادا در این رابطه به کمک دولت تازه منتخب شتافتند و در برنامه ای با عنوان جمع آوری کمک مالی برای پناهندگان سوری توانستند سهمی در این رابطه داشته باشند.

جمعه، ۱۵ ژانویه ۲۰۱۶ در سالن له پارک، بیش از ۶۷۰ تن از ایرانیان در کنار تعدادی از میهمانان غیرایرانی در این مراسم شرکت کردند.

کمیته سازمانده این برنامه از دکتر رضا مریدی که در رأس دو وزارت “دانشگاه ها، کالج ها و آموزش فنی” و “پژوهش و نوآوری” قرار دارند، با همراهی تعداد دیگری از وکلا و پزشکان و دیگر شخصیت های جامعه ی ایرانی ـ کانادایی از جمله شری درویش، دکتر شاهین حاتمی، ژیلا کتیرایی، افخم مردوخی، زرین محی الدین، مرجان مریدی، مهناز میرخندچگینی، سام اسکویی، مایکل پارسا، دکتر کاوه راد، دکتر عطی سیف، هوشنگ شانس، شری طباطبایی، احسان تبریزی و علی وکیلی تشکیل شده بود.

سخنرانان میهمان شخصیت های برجسته ای از جامعه ی کانادایی بودند. خانم آدرین کلارکسون، بیست و ششمین فرماندار کل کانادا و دکتر جان رالستون سائل نویسنده و از روسای انجمن قلم کانادا و انجمن جهانی قلم که همسر خانم کلارکسون هم هستند در کنار آقای جان مک کالوم وزیر مهاجرت، شهروندی و پناهندگی کانادا هر یک در سخنانی کوتاه از این حرکت جامعه ی ایرانی استقبال کردند.

گرداننده ی مراسم دکتر عطی سیف، روانپزشک و عضو کمیته ی سازماندهی برنامه بود.

دکتر رضا مریدی ضمن خوشامد به میهمانان و تشکر از کمیته ی برگزارکننده، خانم کلارکسون را معرفی کرد.

خانم آدرین کلارکسون قبل از اینکه به فرمانداری کل کانادا منصوب شوند، برای کار روزنامه نگاری و نویسندگی کتاب های پرفروش Heart Matters: A Memoirو Room for All of Us: Surprising Stories of Loss and Transformation از شخصیت های شناخته شده و برجسته ی جامعه بودند. او خود الگوی موفقی است از کودک ـ پناهنده ای که در سن سه سالگی همراه با خانواده اش از چین به کانادا مهاجرت کرد و توانست پس از تحصیل به روزنامه نگاری موفق تبدیل شود و جوایز متعددی را ازآن خود کند. او از ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۵ در مقام فرماندار کل کانادا خدمت کرد و پس از آن یکی از دو بنیانگذار “انستیتو برای شهروندی کانادا” شد که هدفش سرعت بخشیدن به ورود شهروندان جدید به جامعه ی کانادایی است تا بتوانند در امور این جامعه مشارکت داشته باشند و صدای خود را به گوش این جامعه برسانند.

خانم کلارکسون در سخنانش با اشاره به اینکه با ایران آشنا است، به ذکر خاطراتی در زمینه پرداخت و گفت، به خاطر دارم که در سال ۱۹۷۶ از طرف سی بی سی با شاه ایران مصاحبه کردم. به شیراز و اصفهان رفتم. شاهد انرژی و تلاش جوانانش بودم و سپاسگزارم که این ریسک را کردید و به کانادا آمدید.

او در ادامه گفت، در مقاله ای در یکی از روزنامه ها خواندم که پناهجویان سوری واقعا دوست ندارند به کانادا بیایند، مایلند به کشور گرم تری بروند، اما پناهجویان در واقع گزینه های زیادی ندارند و همواره دچار احساس های متفاوتند، اما این حالت وقتی دیگر استقرار پیدا می کنند و بچه هایشان با آغوش باز در مدارس پذیرفته می شوند و می توانند درس بخوانند، انگلیسی و فرانسه بخوانند، و دوستانی پیدا کنند، تغییر می کند

اهدای اثر هنری از سوی استاد علیجان پور به آقای رالستون سائل و خانم کلارکسون

.

او از تجربه ی خودش گفت، زمانی که حدودا سه ساله بوده در دوران جنگ از طریق صلیب سرخ دو ماه و نیم طول کشیده تا از هنگ کنگ به نیویورک برسند.

او از این گفت که خانواده اش در وطن بسیار موفق بودند ولی مجبور شده بودند که تنها با یک چمدان کشور را ترک کنند و افزود: بنابراین ما وقتی به کانادا رسیدیم در واقع هیچ چیز نداشتیم و کانادا اجازه داد که ما همه چیز داشته باشیم. کانادا به ما امکان آموختن داد، به ما آزادی داد، به ما کار داد، به ما فضا و فرصت داد تا با آدم هایی مثل خودمان آشنا شویم و راه موفقیت را بپیماییم. وقتی من تصویر الان کوردی، کودک سوری را دیدم که بر شن های ساحل افتاده بود، در همان سنی که من به کانادا رسیدم، به این فکر کردم که تمام اینها را او نتوانست تجربه کند و از منافع رسیدن به این کشور استفاده کند.

خانم کلارکسون افزود: حالا ما به پناهنده های سوری خوشامد می گوییم. من و همسر و دخترم شنبه در فرودگاه بودیم و به آنان خوشامد گفتیم. و همانطور که آنها را می دیدیم و هدایایی به رسم خوشامد به آنها می دادیم، به این فکر می کردم که بعد از چند سال زندگی در کمپ، و عدم امکان تحصیل فرزندانشان، حالا آنها اینجا از تمام این ها برخوردار خواهند شد و این کاری ست که ما (کانادا) همیشه برای مردم دیگر انجام داده ایم. به آنها شانس دوباره دادیم و داشته هایمان را با آنها سهیم شدیم. و به آنها نشان دادیم که حضورشان به ما غنا می بخشد، همانطور که شما ایرانیان ما را بسیار غنی تر از پیش کردید. بسیار از شما سپاسگزارم.

سخنران بعدی، دکتر جان رالستون سائل، رمان نویس، مقاله نویس و سخنران برجسته بود که آثارش به ۲۷ زبان در ۳۶ کشور منتشر شده است. دکتر رالستون همچنین ریاست انجمن قلم کانادا را برعهده داشته و اولین کانادایی ست که به ریاست انجمن جهانی قلم در سال ۲۰۰۹ انتخاب شد. او در کنار همسرش، خانم کلارکسون، بنیانگذار “انستیتو برای شهروندی کانادا” است. او ۱۹ مقام و مدال افتخاری دریافت کرده از جمله Companions of the Order of Canada که بالاترین رده ی افتخاری برای تقدیر از افراد برجسته ی جامعه است.

دکتر مریدی همچنین به حضور دکتر رالستون سال در مراسم بزرگداشت دکتر رضا براهنی، نویسنده و متفکر نام آشنای ایرانی در تورنتو اشاره کرد و دکتر رالستون سال نیز در سخنان کوتاهی گفت که به خوبی دکتر براهنی را می شناسد و او یکی از نویسندگان بزرگ ایرانی ست که هم زندان زمان شاه و هم زندان آیت الله را تجربه کرده است.

دکتر رالستون سال به انستیتویی که همراه همسرش به راه انداخته اشاره کرد و به مراسم استقبال از پناهنده های سوری در فرودگاه و خطاب به وزیر مهاجرت و شهروندی و پناهندگی گفت، شما آقای وزیر و همکارانتان در حوزه ی خدمات مدنی کار بزرگی انجام داده اید. تمام این پروسه را از پایه شکل دادید و صدها کانادایی را در اردن مستقر کردید، پنجاه و هفت مترجم برای این برنامه اختصاص دادید. شما کار شگفتی انجام دادید، اما هنوز به کارهای بیشتری نیاز است. تعداد بیشتری از ما نیاز است که به صورت داوطلب به این پروژه بپیوندیم تا امر استقرار پناهنده ها سریعتر و بهتر انجام شود

اهدای اثر هنری استاد علیجانپور به آقای مک کالوم وزیر مهاجرت، پناهندگی و شهروندی

.

آقای جان مک کالوم، وزیر مهاجرت، پناهندگی و شهروندی، سخنران بعدی بود. آقای مک کالوم برای جامعه ی ایرانی چهره ی کاملا شناخته شده ای است. او در برنامه های بسیاری در جامعه ی ایرانی ـ کانادایی شرکت و سخنرانی داشته که از آخرین آنها حضور در یادمان کشتار ۸۸ در سپتامبر ۲۰۱۵ بود.

در پرانتز این را بگویم که جمعه شب که این مراسم برپا بود، برف می بارید و پارکینگ این تالار هم روباز است. وقتی اتوموبیلم را در پارکینگ پارک کردم، چند ماشین آن طرفتر هم یک اتوموبیل پارک کرد و فردی از آن خارج شد، تنها، فکر کردم چقدر چهره اش آشناست، وقتی نزدیک ورودی شدیم که روشن تر بود، دیدم آقای مک کالوم است، وزیر مهاجرت، پناهندگی و شهروندی کشور کانادا. آه از نهادم برآمد که پس کجا هستند محافظانش، آن محافظان و بادیگاردهایی که در ایران دور و بر حتی آدم های درجه سه و چهار حکومتی، مرتب آدم ها را هل می دهند و راه باز می کنند؟ پس چرا این وزیران و این مقامات بالای حکومتی از مردم اینجا ترسی ندارند؟

بگذریم، آنقدر تفاوت ها زیاد است که اشاره به آنها فرصتی دیگر می طلبد.

آقای مک کالوم جزو سخنرانان اصلی نبود ولی حضور پیدا کرده بود تا از جامعه ی ایرانی ـ کانادایی برای یاری شان سپاسگزاری کند.

او که زاده ی ۱۹۵۰ در مونترال است، سیاستمداری باتجربه است. از او به عنوان نویسنده، پرفسور و اقتصاددان نام برده می شود. از پرفسوری دانشگاه تا ریاست اقتصادی بانک رویال را در کارنامه دارد. از سال ۲۰۰۰ به عنوان نماینده مارکهام وارد مجلس کانادا شد. در زمان نخست وزیری ژان کریتین وزیر دفاع بوده و در زمان نخست وزیری پل مارتین وزیر امور کهنه سربازان.

دکتر مک کالوم در سخنان کوتاهش گفت، من مفتخرم که نخست وزیر جاستین ترودو مرا به عنوان وزیر مهاجرت، پناهندگی و شهروندی برگزید. و باید بگویم که این جاستین ترودو بود که واژه ی “پناهندگی” را به این عنوان افزود و این با خود پیام مهمی را حمل می کند و اینکه کانادا همواره به پناهنده ها خوشامد می گوید و پناهنده ها برای کانادا مهم هستند.

پس از این سخنرانی ها، استاد علیجان علیجانپور، هنرمند نقاش، به روی صحنه دعوت شد تا آثاری را که برای سخنرانان این مراسم تهیه کرده بود، تقدیمشان کند.

استیو تبریزی، رامین مسگرلو و سعید آقایی از حامیان مالی اصلی مراسم به صحنه دعوت شدند تا از تجربه های خود از حضور در کانادا بگویند

مرجان مریدی(نشسته از چپ) در کنار داوطلبان مراسم در لباس های زیبای محلی

.

پس از صرف شام نوبت به موسیقی و رقص رسید.

نادر نادری هنرمند نوازنده ی پیانو با آهنگ های خاطره انگیز، گروه رقص محلی گیلکی، گروه رقص کردی و آوازخوانی یوسف ساوالان و در انتها هنرنمایی دی جی سیامک از برنامه های هنری این مراسم بود.