حسن زرهی
احمدی نژاد رئیس جمهور رژیم تهران در ترکیه، غرب و آمریکا را تهدید کرد که اگر به بسته ی تازه ی پیشنهادی ایران گردن ننهند (پیشنهادی که با همکاری ترکیه و برزیل تدارک دیده شده بود)، جمهوری اسلامی به کار غنی سازی اورانیوم ادامه خواهد داد و به واکنش غرب و آمریکا از این پس وقعی نخواهد نهاد. این همه اما مانع تصویب چهارمین قطعنامه علیه ایران نشد. شورای امنیت سازمان ملل متحد با ۱۲ رای موافق، دو رای مخالف ترکیه و برزیل و بدون حضور و رای لبنان چهارمین قطعنامه تحریم ایران را تصویب کرد. هیلاری کلینتون تحریم های تازه را تحریم های مهمی علیه جمهوری اسلامی خواند، و اوباما گفت: تحریم های تازه علیه ایران شدیدترین تحریم هایی است که تاکنون علیه دولت ایران اعمال شده است.
درست پس از انتشار خبر تحریم های تازه احمدی نژاد که در دوشنبه پایتخت تاجیکستان به سر می برد، در واکنشی خارج از روال دیپلماسی نزاکت آمیز رایج در جهان، مدعی شد که “به یکی از آنها پیغام دادم که این قطعنامه ها که شما صادر می کنید مثل دستمال مصرف شده ای است که باید در زباله دان انداخته شود.”
برخورد غیر دیپلماتیک رئیس جمهوری ایران و سیاست های ورشکسته ی دولت او در هر مرحله ای که مربوط می شده به تصمیم گیری جهانی و یا اقدام سازمان ملل در ارتباط با ایران، موجب صدمه رساندن بیشتر به ایران شده است. این گونه رفتار حکایت از سیاست خارجی معیوب دولت ایران دارد، همان سیاستی که در امر کشورداری نیز تنها یک راه حل می شناسد و آنهم سرکوب و شکنجه و زندان و اعدام است. در همین کمتر از ده روز گذشته بیش از ۱۳ تن را در زندان های ایران به دار آویخته اند و گمان باطلشان بر این است که راه حل برون رفت از مشکلات سیاسی و اقتصادی و اجتماعی و اعتراضات همگانی کشتار و زندان جوانان و اعتراض کنندگان است.
چهارمین قطعنامه که مورد توافق روسیه و چین ـ شرکای اصلی بازرگانی جمهوری اسلامی ـ هم هست، مجازات های تازه و مهمتری را علیه فعالیت اتمی و نظامی و بعضاً اقتصادی ایران در بر دارد. از جمله، دولت ایران موظف شده است، ساخت مراکز غنی سازی اورانیوم و یا تأسیسات اتمی آب سنگین را متوقف کند.
علاوه بر آن فعالیت های اتمی تجاری ایران در خارج و شرکت در طرح های استخراج اورانیوم توسط رژیم ایران در کشورهای دیگر را نیز ممنوع کرده است.
دولت های دیگر از معامله ی مستقیم و یا غیرمستقیم هشت نوع سلاح سنگین با ایران منع شده اند، از جمله هیچ کشوری حق فروش مستقیم یا غیرمستقیم هواپیمای جنگی، هلیکوپتر تهاجمی، کشتی نظامی و سیستم موشکی و تانک و خودروهای زرهی به ایران را ندارد.
تنها فرد حقیقی در فهرست تحریم ها هم رئیس مرکز فن آوری های هسته ای سازمان انرژی اتمی ایران جواد رحیقی است.
بسیاری از موسسات و شرکت های متهم به ارتباط با کوشش های هسته ای و موشکی رژیم نیز در فهرست تحریم ها قرار دارند. برای نمونه، دانشگاه مالک اشتر، صنایع امین، ابزار برش کاوه، “فرست ایست اگزپورت بانک” مالزی، صنایع شهید خرازی و مرکز تحقیقات کشاورزی و پزشکی هسته ای کرج از همین زمره اند.
خطوط کشتیرانی ایران نیز از تحریم بی نصیب نمانده است. برخلاف ادعای ساده لوحانه ی احمدی نژاد تحریم های مصوب روز چهارشنبه ۱۹ خرداد( ۹جون) تحریم های مهمی هستند و رژیم تهران بار دیگر بر اثر دنبال کردن سیاست های غلط خود باعث شد که ایران و ایرانیان زیان های انکارناکردنی بسیاری را متحمل شوند.
شرکت های وابسته به سپاه پاسداران از جمله قرارگاه سازندگی خاتم الانبیای سپاه و چهار مؤسسه زیرمجموعه ی آن به نام های مکین، رهاب، فاطر و مهندسان مشاور ایمن سازان از موردهای دیگر تحریم شده در قطعنامه چهارم هستند.
مردم ایران که سالهاست به خاطر اعمال سیاست های رهبران نالایق و بی کیاست، دچار انواع مصائب بوده اند، حال باید در انتظار روزهای بدتری باشند؛ رهبرانی که تنها شعارهای پوچ و پرطمطراق می دهند.
“سیسرون” می گوید، “هرگز نمی توان با آدم های کوچک کارهای بزرگ انجام داد”. حاکمان کوچک ایران، با خودبزرگ بینی شان، هر اشتباه را با اشتباهی بزرگتر تلافی می کنند و باکی ندارند که این سیاست های نامعقول و بی خردانه چه به روزگار کشور و ملت ایران می آورد.
راهی که به تصویب قطعنامه چهارم منجر شد، نمونه ی تازه ای از سیاست غلط حاکمان ایران است که کشور را در تنگدستی و محرومیت بیشتر فرو خواهد برد.
