شهروند ـ دولت جدید کانادا سرشماری طولانی اجباری را که توسط یک دولت و در پی اعتراضات طولانی حذف شده بود، به عنوان اولین کار، دوباره برقرار می کند. کانادایی ها از این اتفاق خوشحال اند؛ مخصوصا افرادی که برای تکمیل کردن این فرم انتخاب شده اند. در واقع یکی از کلیدی ترین پایه های آماری برای شناخت کانادا و مردمان آن، حداقل تا بخشی، دوباره بازسازی شده است، اما تا زمانی که سئوال “شرکت کردن” (opt-in question) در این سرشماری حذف شده است، این داستان نمی تواند پایان خوشی داشته باشد. به خاطر این سئوال صدها هزار کانادایی از تاریخ حذف خواهند شد.
سرشماری سال ۲۰۱۶ ، مانند سالهای ۲۰۰۶ و ۲۰۱۰، یک ثبت تاریخی به شدت ناقص است. آخرین سئوالی که برای کامل کردن سرشماری از کانادایی ها پرسیده می شود این است که آیا آن ها می خواهند تا اطلاعاتشان ۹۲ سال بعد از این تاریخ در کتابخانه و آرشیو کانادا موجود باشد. توضیحات در مورد این سئوال در وب سایت آمار کانادا مشاهده می شود. بر اساس این توضیحات، آمار کانادا اطلاعات مالی افراد را بازیابی خواهد کرد و همچنین برای پاسخ دادن به این سئوال باید با همه ی افراد خانواده مشورت شود.
در سال ۲۰۰۶، تنها ۵۶ درصد از پاسخ دهندگان جوابشان “آری” بود. کسانی که جوابشان منفی بود، یا نگران اطلاعات مالی خود بودند که نمی خواستند افشا شود و یا سئوال را نفهمیده بودند. اگر جای این سئوال خالی گذاشته می شد به معنی “خیر” بود.
بر اساس این سرشماری ناقص از هر کانادایی دو نفر از خاطره ها خواهند رفت، زیرا اگر نسل بعد از آنها در قرن های ۲۲ و ۲۳ بخواهند اجداد خود را بشناسند هیچ ثبت تاریخی در مورد آنها وجود نخواهد داشت.
پارلمان مسئله سرشماری را در سال ۲۰۰۵ مورد بررسی قرار داد. تا قبل از سال ۲۰۰۶ این سئوال وجود نداشت و اطلاعات سرشماری، بدون بروز هیچ گونه شکایتی، به طور اتوماتیک بعد از ۹۲ سال در اختیار عموم قرار می گرفت. اما بر اساس اصلاح قانون آمار سال ۲۰۰۵، قرار بر این شد که این سئوال در سرشماری سال ۲۰۰۶ و ۲۰۱۱ استفاده شود و سپس کمتر از دو سال مانده به سرشماری سال ۲۰۱۶، نتایج آن بررسی شود.
در آن زمان بسیاری از مورخان، متصدیان بایگانی ، نسب شناسان و دیگر محققان نگران بودند که این سئوال ممکن است یکی از منابع جامع اطلاعات کانادایی ها را به خطر بیندازد. آن ها معتقد بودند که نمی دانیم فردا از منظر تاریخی چه نیازی داریم و باید جانب احتیاط را رعایت کنیم.
آمار کانادا برای مرتفع کردن این نگرانی ها قول داد که به وسیله یک کمپین رسانه ای کانادایی ها را از مزیت این سرشماری آگاه کرده و از آنها بخواهد به این سئوال جواب “آری” بدهند، اما این اتفاق در سال ۲۰۱۶ نیفتاد و هیچ هشداری راجع به عواقب جواب “خیر” داده نشد. برخی معتقدند که این انتخاب آگاهانه نیست، زیرا اطلاعات کافی در مورد تفاوت جواب بله یا خیر به افراد داده نشده است. این نگرانی وجود دارد که پارلمان کانادا کی می خواهد مسئله آمار را مورد بررسی دوباره قرار بدهد و مانع از بین رفتن اطلاعات کانادایی ها شود. هر کسی حق دارد که به خاطر آورده شده و در بایگانی و تاریخ کانادا جایی داشته باشد.