با بازگشت مجدد دانشجویان دانشگاه یورک بر سر کلاس های درس در روز دوشنبه، دوم فوریه پس از سه ماه اعتصاب، دولتمردان استان اونتاریو نسبت به …
شماره ۱۲۱۵ ـ پنجشنبه ۵ فوریه ۲۰۰۹
درسی از اعتصاب دانشگاه یورک
با بازگشت مجدد دانشجویان دانشگاه یورک بر سر کلاس های درس در روز دوشنبه، دوم فوریه پس از سه ماه اعتصاب، دولتمردان استان اونتاریو نسبت به این موضوع دقیق شدند تا سیاستی اتخاذ کنند، تا بار دیگر با این گونه موارد روبرو نشوند.
مک گینتی نخست وزیر انتاریو برای مقابله با این موضوع طرحی ارائه داده است. او معتقد است با تاسیس یک کمیسیون مستقل می توان شرایط دانشگاه ها را به وجهی تحت کنترل قرار داد تا نشانه های شروع هر گونه اعتصاب در مراحل اولیه آشکار و درمان شود. و این شرایط امکان لازم را به سیاست گذاران و دولتمردان می دهد تا ریشه یابی لازم را کرده و از بروز این گونه اعتصابات جلوگیری کنند.
کمیسیون هایی از این قبیل در دانشگاه ها و کالج ها وجود دارند که به مسائل داخلی و امور کاری می پردازند. این دسته کمیسیون ها می تواند به دانشجویان سرگردانی که در مدت اعتصاب زمان و پول خود را هدر می دهند کمک کند. به عنوان مثال در اعتصاب اخیر حدود پنجاه هزار دانشجو بلاتکلیف بودند و این امر غیرقابل تصور است. وجود چنین کمیسیونی تا سال آینده بیشتر مورد نیاز خواهد بود.
اشکال اصلی در دانشگاه یورک عدم افزایش دستمزد اساتید و دستیاران استاد و استخدام نیروهای جدید با دستمزد پایین بود. اتحادیه کارمندان مشاغل اجتماعی استان انتاریو تصمیم دارد در باب این گونه مسائل دقت عمل بیشتری به خرج دهد. مسئله دیگر این است که تا سال ۲۰۱۰ قرارداد کاری بسیاری از کارمندان و اساتید دانشگاه ها در ۱۲ دانشگاه و کالج استان به پایان می رسد و دولت باید روی قراردادهای جدید توجه مستقیم داشته باشد تا با این گونه بحرانها روبرو نشود. یورک باید تغییرات را بپذیرد. وقوع سه اعتصاب از سوی دو اتحادیه متفاوت طی ۱۲ سال اخیر نشانگر ضعف مدیریت در امور کارمندان و کارکنان دانشگاه است.
هفته گذشته با مداخله مک گینتی و سامان دادن به امور کارکنان دانشگاه، اعتصاب پایان یافت. لیکن او چند قدم اشتباه نیز برداشت. او در جایی که شدیدا تحت انتقاد قرار گرفته بود به صورت آشکار تمام تقصیرها را به گردن ممدوح شکری، رئیس دانشگاه یورک انداخت. اعتصاب دانشگاه یورک پیامی با خود به همراه داشت.آن پیام این است که در این میان دانشجویان بیش از دیگران متضرر شدند، زیرا دولت و مسئولان دانشگاه تنها درصدد اثبات حقانیت خود هستند و تقصیر را به گردن یکدیگر می اندازند و دانشجویان زمان و هزینه خود را هدر رفته می یابند.
