* این مقاله جنبه ی آموزشی دارد نه درمانی، هر دارویی باید با تشخیص و تجویز پزشک مصرف شود.
بخش دوم و پایانی
ابتلا به بیماری لایم در کانادا در حال افزایش است
کنه Ixodesscapularis که به آن کنه گوزن هم می گویند عامل پیشرفت بیماری لایم در استان های شرقی و مرکزی کاناداست و گرم شدن آب و هوای منطقه از علل مهم زیاد شدن کنه ها در حیوانات وحشی است.
بیماری لایم از بیماری هایی است که از سال ۲۰۰۹ باید گزارش داده بشود و بسیار مهم است که پزشکان و مردم کنه عامل بیماری را بشناسند، زیرا اگر کنه ها را در عرض ۲۴ تا ۴۸ ساعت اول از پوست خارج کنند ممکن است از سرایت بیماری جلوگیری شود.
تشخیص بیماری لایم
بیماری لایم معمولاً لکه های قرمز رنگ مشخصی را روی پوست تولید می کند، اگر این لکه ها وجود نداشته باشند سیمپتوم های دیگر مشابه بسیاری از بیماری های دیگر است مانند گریپ. آزمایشات خون می تواند وجود آنتی کور تولید شده ضد باکتری را تشخیص بدهد. آزمایشات ELISA معمولاً چند هفته پس از آلوده شدن به این بیماری عفونی آنتی کورها را نشان می دهند.
عوامل تولید خطر آلودگی
ـ کار کردن و یا عبور مداوم در مناطق پر علف و جنگلی در جاهایی که کنه های آلوده زیاد هستند.
ـ عدم حفاظت از پوست در مورد کسانی که از مناطق پر از کنه آلوده عبور می کنند.
ـ عدم خارج کردن سریع و دقیق کنه هایی که به پوست وارد شده اند.
ـ داشتن یک حیوان خانگی مثل سگ، گربه، اسب که از مناطق جنگلی آلوده به بیماری رفت و آمد می کنند.
پیشگیری
ـ رعایت احتیاط های ساده می تواند امکان نیش کنه ها را کمتر و در نتیجه از دچار شدن به عفونت باکتری های بیماری جلوگیری بشود.
ـ در مراحل اولیه بیماری لایم معمولاً به راحتی با آنتی بیوتیک ها درمان می شوند، اگر در درمان تأخیر ایجاد شود بیماری می تواند تولید مشکلات شدید جدی بکند که سخت درمان بشوند.
چند راهنمایی
در مناطقی که پر از کنه می باشد:
ـ از لباس هایی که دست ها را می پوشانند و شلوار بلند و شال گردن و حشره کش حاوی DEET استفاده کنید.
ـ پس از گردش در نواحی جنگلی دقیقاً پوستتان را معاینه کنید که آیا کنه به آن چسبیده یا نه.
ـ در مدت ۲۴ تا ۴۸ ساعت کنه را از پوست خارج کنید و دقت کنید که سر کنه خارج شود و در پوست نماند، از یک پنس استفاده کنید و محل را ضدعفونی کنید.
ـ برای احتیاط از پودر های ضد کنه برای حیوانات خانگی مثل سگ و گربه و اسب استفاده کنید.
درمان های دارویی
هر چه زودتر بیماری درمان شود پیشرفت آن کوتاه تر خواهد بود و نتایج بهتری خواهد داشت.
ـ آنتی بیوتیک هایی که از راه دهان تجویز می شوند، در بیشتر موارد بیماری لایم با درمان ۲ تا ۳ هفته ای آنتی بیوتیک حاوی Doxycycline ،Amoxiciline و Ceftin در کانادا درمان می یابد.
ـ آنتی بیوتیک از راه ورید: بیمارانی که بیماری آنها در مراحل پیشرفته تشخیص داده شده و دچار عوارض تکراری یا مقاوم شده اند باید درمان با آنتی بیوتیک ها را به مدت طولانی و یا از طریق ورید مانند پنی سیلین وRocephin دریافت کنند که می توانند آثار ثانویه ناخواسته مانند مشکلات گوارشی و یا حساسیت به نور خورشید داشته باشند.
ـ آنتی انفلاماتورهای غیر استروئیدی مثل آسپیرین، ادویل یا مورتون برای آرامش دردهای مفاصل بر اثر آرتریت.
ـ از Bismacine استفاده نکنید. استفاده از دارویی به نام بیسماسین که در ایالات متحده برای درمان داخل وریدی بیماری لایم استفاده می شود، توسط وزارت بهداشت کانادا و سازمان غذا و داروی ایالات متحده شدیداً منع شده، زیرا دارای مقادیر بسیار بالای بیسموت می باشد. بیسموت فلزی است که در بعضی از داروهایی که از راه دهان تجویز می شوند وجود دارد ولی تزریق داخل وریدی آن تأیید نشده، این دارو می تواند مشکلات بسیار جدی برای سلامتی ایجاد کند.
Sulfoxine وDioxychlor که به عنوان مواد ضد میکروب به فروش می رسد هم نباید استفاده شوند.
لایم خوب شدنی است
درمان بیماری لایم معمولاً به خوبی انجام می شود، وقتی که بیماری تشخیص داده شد باید با جدیت درمان انجام شود. اگر در مناطقی که درخت و گیاهان زیادی وجود دارند و در آن مناطق بیماری لایم وجود دارد و شما فکر می کنید که کنه شما را نیش زده و علائم و سیمپتوم های بیماری را دارید بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید، هر چه زودتر درمان شروع شود موثرتر خواهد بود. اگر درمان با تاخیر شروع شود اثرش به آهستگی و طولانی تر خواهد بود ولی اکثر بیماران با یک درمان دقیق کاملاً خوب می شوند.
