آرش عزیزی
«ببین کی‌رو گرفتم».
دیوید مک‌مولان زنی را زیر کتک گرفته بود که این را به سوی دختر نوجوانش فریاد زد.
در نگاه اول شاید معلوم نباشد مک‌مولان به چه چیزی «افتخار» می‌کرده است؟ مگر کتک زدن همسر خود آدم هم افتخار دارد؟
اما «افتخار» ایشان از این‌جا می‌آمد که همسرش کسی نبود به جز کاری مک‌مولان، رئیس پلیس شهر بلویل.
این ماجرا که در اگوست همین امسال اتفاق افتاد، به علت کلیشه‌ها و تناقضات آشکار آن بارها توسط رسانه‌ها گزارش شده. بسیاری در بهت فرو رفته‌اند که چطور رئیس پلیس یک شهر در خانه خودش اسیر خشونت خانگی بوده است. مهمترین درس این واقعه شاید همان است که جو وارمینگتون، ستون‌نویس تورنتو سان، می‌گوید: «هیچ کس از خشونت خانگی در امان نیست».
این هفته دوشنبه، دیوید مک‌مولان، در دادگاهی استانی در بلویل، حدود ۱۷۰ کیلومتری شرق تورنتو واقع در منطقه خلیج کینته، ظاهر شد و اتهام کتک‌زدن همسرش را پذیرفت. مک‌مولان گفت: «من از اعمالم شرمنده هستم و از کاری که کردم، متاسف».
ماجرا از این جا شروع شد که دیوید، که ۲۰ سال است همسر کاری مک‌مولان است و خود پلیسی بازنشسته از پیتربورو است، به رابطه همسرش با شهردار بلویل، نیل الیس، شک داشت. شایعات سر زبان‌ها افتاد و در تمام شهر پیچیده بود. قضیه وقتی بالا گرفت که رئیس پلیس بالاخره تصمیم گرفت رو به عموم فاش کند که توسط همسرش مورد ضرب و شتم قرار گرفته و شهردار نیز به رسانه‌ها اعلام کرد که هیچوقت رابطه‌ای با رئیس پلیس خود نداشته است.
این هفته اما رابین فلامرفرت، دادستان، نسخه‌ای از حقایق را که مورد توافق طرفین بود برای دادگاه خواند که طبق آن مک‌مولان اکنون می‌داند خیالش در این مورد «غیرمنطقی و بی‌اساس» بوده است.
