سعید ترابیان
بیش از ۵ سال از احیای سندیکای کارگران شرکت واحد می گذرد، پنج سالی که بسیاری از فعالان و اعضای هیئت مدیره شبهای دشواری را به صبح رسانده اند هر شب به سان سال ها برای خود، خانواده و عزیزانشان گذشته است بسان آن ضرب المثلی که می گوید”غم این خفته چند خواب در چشم ترم می شکند” چرا که احیای این تشکل کارگری برای به وجود آورندگانش بهای بسی سنگین داشته و دارد. تقدیر آن شبی شده که نوید بخش صبحی سپید می باشد که بر دوش بسیاری هنوز سنگینی می کند، معلوم نیست بهای آن چقدر خواهد بود و تا کجا پیش می رود، آنهم در جایی که مزد گورکن از جان آدمی بیشتر است، آیا نور از انتهای تونل هویدا است و صبر بایدش کرد؟ آیا مبارزه را با تمام شرایط سخت ادامه باید داد؟ آیا می توان گفت این رخوت نیز می گذرد؟ و در این دوره عکس العمل اعضا، دوستان و دیگران چه باید باشد؟
با نگاهی به مجموعه تحولات سال گذشته می توان این موضوع را بیشتر مشاهده کرد که موانع و مشکلات این دوره چه تأثیرات منفی برکل مبارزات جنبش کارگری ایران و در این رهگذر کارگران شرکت واحد داشته است؟ مبارزات سندیکای کارگران شرکت واحد آیینه بخشی از کل این جنبش کارگری است چرا که در مبارزات سندیکای کارگران شرکت واحد، ما در عین پیشرفت و عقب گردش می توانیم شاهد پیشروی و عقب نشینی کل جنبش کارگری باشیم.
هرگونه انتقال اخبار و ارتباطات خارج از حیطه صنفی کارگران مجازات سختی را به همراه خواهد داشت و برای ما که در چند سال گذشته با مشخصات واقعی خود در این مبارزه شرکت کرده ایم و در تمام زوایای کاری به صورت علنی فعالیت کرده‌ایم و بسیاری از خط قرمزها را پس زده و قله های موفقیت زیادی را فتح کرده‌ایم (عقب نشینی خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار، به رسمیت شناخته شدن در عرصه بین الملل کارگری و غیره) که دیگر حاضر به پس دادن آن نیستیم و نمی خواهیم که این شرایط وضعیتی را برای ما به وجود آورد که عقب بنشینیم. تنها راه اصولی که برایمان مانده ادامه همان مسیری است که از سالیان گذشته آن را آغاز کرده‌ایم و آنهم حق داشتن تشکل مستقل و مبارزه برای رسیدن به زندگی شرافتمندانه و پیگیری حقوق صنفی کارگران می باشد .
در یک سال گذشته به جز سرکوب وسیع، مشکلات جانبی زیادی بر سر راه ما قرار گرفته است که نیاز داریم به آن بپردازیم و با اعلام آن امید داریم دیگران وضعیت ما را درک کرده و در این راه ما را یاری دهند. سندیکای کارگران شرکت واحد در حد توان توانسته اخبار و مشکلات خودش را انعکاس دهد و در بسیاری از موارد بسیار هم موفق بود و ما با روح جمعی اگر صلاح دیدیم اخباری را مطرح کنیم، منتشر کرده و هیچ وقت کوتاهی نکرده‌ایم و با علم به شرایط خطیر خود همیشه مراقب بوده‌ایم که اخبار کذب را منعکس نکنیم تا برایمان دردسر ساز نشود. سایت ما در چندین نوبت فیلتر شده ولی همیشه فعال بوده و نیاز به بلندگوی دیگری نداشته است. (در چندین مورد نهادهای حقوق بشری با اخبار نادرست خودشان و پخش آن در سایتها به دروغ متوسل شده) به دلیل مد شدن در این دوره نخواستیم با بحث در مورد آقایان موسوی و کروبی و جنبش سبز خودمان را سوپر انقلابی جا بزنیم (بسیاری تازه پیدا شدگان می خواهند با این نوع بحثها که هزینه هم ندارد و یا همانند بعضی فرقه ها، با کارهای متعلق به گذشته با پخش اطلاعیه خودشان را مطرح کنند) ، بدون نام سندیکا نمی خواهیم خودمان را بزرگ جلوه داده و بگوییم که چقدر برای زندانیان کارگر نگران هستیم چرا که ریگی در کفش نداریم و احساس گناه هم نمی کنیم که این نوع کارها را انجام بدهیم و نه حاضریم با نامه نگاری به روسای جمهور دیگر کشورها و یا با امضاهای جمعی غیر سندیکایی و تشکل کارگری مسائلمان را مطرح و در ادامه آن راه حل پیدا کنیم. همانطوری که بارها در بیانیه های خود گفته‌ایم وضعیت وخیم اقتصادی حاضر از وضعیت جهانی سازی دولت ها بر می آید و در اساس از دل پذیرفتن نسخه های بانک جهانی و سازمان تجارت جهانی بیرون آمده و مجریان این سیاست ها در تمام بخش های قدرت سیاسی ایران هستند ولی هیچکدام نمی خواهند این ذلتی که برای زحمتکشان ایران به وجود آمده را به گردن بگیرند. تاریخ خود می تواند بزرگترین قضاوت را انجام دهد و روسیاهی بر ذغال خواهد ماند و زحمتکشان ما هیچ‌وقت آن‌ها را نخواهند بخشید.
فعالیت صنفی در کشورهایی مانند ایران با مسائل سیاسی گره خورده است و کارکرد نهاد صنفی را بسیار پیچیده می کند که در کجا باید چگونه برخورد کنیم چرا که این فعالان کارگری هستند که باید جوابگوی کار خودشان باشند نه کسانی که از راه دور دستی به آتش دارند. امید است با همیاری همه بتوانیم این دوره را نیز بگذرانیم و سعادت و بهروزی را برای مردم زحمتکش میهنمان به دست بیاوریم.
شهریور۱۳۸۹
* سعید ترابیان مسئول روابط عمومی سندیکای کارگران شرکت واحد است.
