شنبه دوم می ساعت یک بعدازظهر، تقاطع خیابان های شربورن و کارلتون، محل تجمع شرکت کنندگان در مراسم روز جهانی کارگر با تمرکز روی حمایت از کارگران …
شهروند ۱۲۲۸ پنجشنبه ۷ می ۲۰۰۹ 
شنبه دوم می ساعت یک بعدازظهر، تقاطع خیابان های شربورن و کارلتون، محل تجمع شرکت کنندگان در مراسم روز جهانی کارگر با تمرکز روی حمایت از کارگران موقتی که در حال اخراج از کانادا هستند، بود.
در این مراسم صدها تن از گروه ها و سازمان های سیاسی و یا به صورت مستقل شرکت کرده بودند. اولیویا چا، نماینده پارلمان کانادا از حوزه ی اسپاداینا و همسر رهبر حزب نیودمکرات، جک لیتون، نیز به حمایت از این کارگران در این مراسم شرکت داشت. سخنرانان ترکیبی از فعالان سیاسی و اجتماعی و کارگرانی بودند که خود در معرض تهدید و فشار قرار دارند.
حضور افراد از جامعه ی ایرانیان تورنتو نیز پررنگ بود. برخی با پلاکاردهای سازمان های سیاسی شان در این مراسم حضور داشتند و برخی تنها پلاکاردهای سازماندهنده گان را که بر روی آن درج شده بود"هیچکس غیرقانونی نیست" حمل می کردند.
مهدی کوهستانی، از کنگره کار کانادا، مرد سالمندی را که در حال پخش بیانیه بین افراد بود، به من نشان داد و گفت: این پرفسور برجسته ی ریاضی در دانشگاه تورنتوست!
در این مراسم شاد که توام با نوای کوبش طبل، پخش موسیقی، پخش بروشور و اعلامیه و نشریه، برپایی میز کتاب و نشریات سازمان های کمونیستی و سوسیالیستی، خوردن ناهار، دادن 
شعار، گفت و گو با یکدیگر بود، جمعیت گردآمده پس از شنیدن سخنرانی ها به راه افتادند و مسیر خود را به سوی خیابان یانگ و پس از آن به جنوب آن ادامه دادند.
در راه مردم برای آنها بوق می زدند، از آنها عکس می گرفتند و دستشان را به علامت موافقت با آنها بالا می بردند. و پلیس هم این جمعیت راهپیمایان را اسکورت می کرد.
یکی از دوستان ایرانی که در کنار من در این راهپیمایی بود و در حال پخش بیانیه سازمان خود، گفت: آیا میشود زمانی ما هم در کشورمان، روز کارگر را به دور از سرکوب برگزار کنیم؟
یکی از سازمان های کانادایی که فعالانه با اعضا و پلاکاردهایش در این تجمع شرکت داشت، (United Food and Commercial Workers Canada) UFCW بود که مسئولانش مرتب در حال مصاحبه با رسانه های حاضر در این مراسم بودند.
شرکت کنندگان در این گردهمایی ضمن بزرگداشت این روز می خواستند مشکلاتی چون بیکاری، وضعیت اقامت موقتی و بحران آنفولانزای خوکی در رابطه با کارگران مهاجر را به گوش دولتمردان و مردم کانادا برسانند.
براساس سیاست های دولت محافظه کار هارپر، سالانه بیش از ۲۰۰ هزار کارگر موقت خارجی به کانادا وارد شده و در صنایع کش
اورزی، تولیدات، ساخت و ساز، پرستاری و ارائه خدمات مشغول به کار می شوند.
واین هانلی رئیس بخش کانادای سازمان UFCWمی گوید: «دسترسی به حقوق قانونی برای افرادی که اقامت دائم دارند بر همه مشهود است، در عوض کارگران موقتی که به صورت مشروط در این کشور زندگی می کنند، حقوق زیادی در این کشور ندارند. این وضعیت با قوانین کار مغایرت داشته و بار سنگینی بر دوش این قشر است.»
با افزایش مهاجران با اقامت دائم، تعداد این کارگران کمتر شده و این قشر به حاشیه کشیده شده و مورد بی مهری قرار می گیرند. آنان به صورت علنی مورد خشونت قرار می گیرند و با اینکه در شرایط سخت و غیر انسانی کار می کنند از بیمه سلامتی بهره لازم را نمی برند. دستمزد کمی دریافت می کنند و در شرایط زیر استاندارد زندگی می کنند.
سیما سحر زرهی از فعالان و مدافعان حقوق این گونه کارگران در سازمانUFCW می گوید: «سازمانUFCW معتقد است کسی که برا
ی کار کردن در کانادا فرد مناسبی است، پس برای اقامت دائم در کانادا نیز واجد شرایط است. هیچ شخصی نباید به عنوان کارگر موقت به کانادا بیاید. همه باید با ویزای اقامت دائم وارد کشور شده و همانند دیگر کانادایی ها از تمام حقوق اجتماعی برخوردار شوند».
روز کارگر بر همه کارگران جهان، بویژه کارگران ایران که برای برگزاری روز خود در ایران مورد سرکوب و ضرب و شتم قرار گرفته و دستگیر و زندانی شدند، مبارک باشد!
