این روزها کانادا مهمان زنی است که باید قدر فرصت گوش دادن از نزدیک به حرف‌هایش را دانست: ملالی جویا، نماینده‌ی اخراجی مجلس افغانستان
شهروند ۱۲۵۸ ـ ۳ دسامبر ۲۰۰۹
پیام ملالی جویا به مردم ایران:
به رفورمیست‌هایی همچون موسوی و کروبی اعتماد نکنید!
این روزها کانادا مهمان زنی است که باید قدر فرصت گوش دادن از نزدیک به حرف‌هایش را دانست: ملالی جویا، نماینده‌ی اخراجی مجلس افغانستان.
نام ملالی جویا را اولین بار در سال ۲۰۰۳ در سطح جهان شنیدیم. در آن روزها آمریکا و نیروهای ناتو تازه دولت افغانستان را سرنگون کرده بودند و لویی جرگه نام مجلسی بود که برای تدوین قانون اساسی افغانستانِ جنگ‌زده بر پا شده بود. تمام این مجلس پر از مجرمان و جانیانی بود که یا دست در دست آمریکا داشتند و یا از دیگر جناح‌های ارتجاعی فئودالی در افغانستان بودند. در این میان اما صدای دختری بلند شد و امیدی به تمام جهان داد که افغانستان می‌تواند آینده‌ی بهتری داشته باشد. این دختر خواست به "جوان‌ها هم وقت داده شود" و سپس در سخنرانی ۹۰ ثانیه‌ای خود تاریخ زندگی خودش و شاید کشورش را عوض کرد. ملالی ۲۵ ساله صحبتش را با یاد "شهدای گلگون‌کفن افغانستان" شروع کرد و مشروعیت مجلس را به خاطر حضور "جنایتکارانی" که کشورش را به این روز انداخته‌اند، زیر سئوال برد و گفت اگر هم "ملت پابرهنه‌ی افغانستان" ببخشد،"تاریخ نمی‌بخشد". مجلس جنگسالاران و موادفروشان انگار ناگهان منفجر شد. رئیس مجلس، مجددی، ملالی را اخراج کرد، اما همین‌جا بود که او و صدای انقلابی‌اش، صدای زنان افغانستان در سراسر جهان شد. نویسنده خود به یاد دارد که در آن هنگام (که ۱۵ سال داشتم و در ایران بودم) صدای ملالی چه نیرو و قوتی به جوانان در ایران بخشید.
ملالی جویا در تورنتو
ملالی جویا در طول سفرش سه بار در تورنتو سخنرانی کرد. یک بار به دعوت ائتلاف ضدجنگ تورنتو در مرکز شهر، یک بار در دانشگاه یورک و سومین بار در کنوانسیون فدراسیون کارگران انتاریو. این بخشی از سفر او در سراسر کانادا بود که شامل سفر به شهرهایی همچون هالیفکس و اتاوا هم می‌شود و یکی از اهداف آن معرفی کتاب جدید زندگی ملالی با نام "زنی میان جنگسالاران: داستان بی‌نظیر یک افغان که جرات کرد صدایش را بلند کند" است. او این کتاب را با کمک دریک اوکیف، فعال صلح کانادایی، نوشته است.
صحبت‌های ملالی در تورنتو بسیار شورانگیز بود. به راستی چه چیزی بهتر از این زن رشید و دلاور که اسیر آن دامی که متاسفانه
بسیاری اسیرش می‌شوند، نمی‌شود و علیه هر دو سوی معامله‌ای که ۳۰ سال است مردم محروم افغانستان و منطقه را درگیر کرده است، می‌شورد: هم اشغال کشورش به دست آمریکا، کانادا و ناتو را محکوم میکند و هم نیروهای ارتجاعی طالبان و رهبر منطقه‌ای اسلام سیاسی، جمهوری اسلامی ایران را.
در سخنرانی ملالی در مرکز شهر، الیویا چاو، منتقد سیاست خارجی حزب نیودموکرات و یکی از سربازان آمریکایی که در اعتراض به جنگ در عراق به کانادا پناهنده شده بود، نیز حضور داشتند. الیویا چاو با افتخار، حضور ملالی در کنوانسیون حزبش در کبک را یادآوری کرد و به یاد همه‌مان آورد که این تنها حزب نیودموکرات کانادا است که، مثل ملالی، خواهان خروج فوری تمام نیروهای کانادا از افغانستان شده است.
اما پیام محکم و استوار ملالی محدود به مخالفتش با نیروهای آمریکا نبود. او سخنان آتشینی علیه "دایناسورهای طالبان" هم به زبان آورد و از "برقع اجباری" گفت تا نشان دهد بر خلاف بسیاری از میزبانانش در تورنتو دشمن تند و تیز بنیادگرایی اسلامی است.
خبرنگار شهروند از ملالی راجع به جنبش در ایران پرسید و او طی سخنان محکم و منسجمش به حمایت از جنبش انقلابی در ایران برخاست. ملالی در صحبت‌هایش مبارزه‌ی مردم علیه "رژیم فاشیستی ایران" را ستود. او گفت: "پیام من به مردم عدالت‌خواه ایران این است که فریب رفورمیست‌هایی مثل کروبی و موسوی را نخورند". چند صد نفر به سخنان ملالی گوش می‌دادند و بسیاری از آن‌ها جوانان کانادایی، ایرانی و افغان بودند که با شنیدن حرف‌های او دیدگاهی تازه و پیشرو از منطقه دریافت کردند.
ملالی جویا دقیقا همان صدایی است که در خاورمیانه به آن نیاز داریم: صدایی محکم علیه آفت بنیادگرایی و مخترعان اصلی این آفت، یعنی جنگ‌افروزان آمریکایی.
