هفته‌ی گذشته بود که در میان سخنرانی ۶۰۰۰ کلمه‌ای دوره‌ای دولت محافظه‌کار، که از زبان میکل ژان، فرماندار کل، خوانده می‌شد، یک جمله راجع به سرود ملی
شهروند ۱۲۷۲ ـ پنجشنبه ۱۱ مارچ ۲۰۱۰
داستان زود شروع و زود هم تمام شد.
هفته‌ی گذشته بود که در میان سخنرانی ۶۰۰۰ کلمه‌ای دوره‌ای دولت محافظه‌کار، که از زبان میکل ژان، فرماندار کل، خوانده می‌شد، یک جمله راجع به سرود ملی گفته شد. دولت هارپر که این اواخر ژست‌هایی در مورد حقوق زنان گرفته است گفته بود که به علت ایمیلی که به دفتر نمایندگی تونی کلمنت، وزیر صنعت، رسیده می‌خواهد نظر مردم و مجلس را راجع به تغییر بخشی از سرود ملی بپرسد. پیشنهاد این بود که بخش آخر عبارت «عشق راستین میهن‌پرستی بر تمام پسرانت حکفرما است» را به نسخه‌ای قدیمی‌تر تغییر دهند که با انگلیسی قدیمی‌تر می‌گوید: «… بر تمام ما حکمفرما است».
این پیشنهاد در سخنرانی دولت در روز چهارشنبه مطرح شد و مثل بمبی تمام کشور را پر کرد. دولت از همان ابتدا گفته بود که خودش نظری در مورد این تغییر ندارد و تنها می‌خواهد آن‌را به رای مجلس و مردم بگذارد. مایکل ایگناتیف، رهبر حزب لیبرال، گفته بود از تغییر سرود با «حساسیت بیشتر به جنسیت» دفاع می‌کند، اما انتظار دارد دولت قدم‌های واقعی در بهبود وضعیت زنان بردارد.
اما، چنانکه انتظار می‌رفت، حرف زدن راجع به سرود ملی قدم گذاشتن به راهی است که معلوم نیست پایانش کجاست. هنوز محافظه‌کاران دهنشان را در این مورد باز نکرده بودند که از یک طرف اعتراضات مختلف راجع به سایر بخش‌های سرود ملی بالا گرفت: بی‌خدایان می‌گویند این سرود مذهبی است («خداوند سرزمین‌مان را پرافتخار و آزاد نگاه دارد»)، بعضی طرفداران حقوق مهاجران می‌گویند عبارتی که می‌گوید «ای خانه و سرزمین بومی من» به آن‌ها که کانادایی‌های نسل اولی هستند نمی‌خورد (چنانکه سیما زرهی، دبیر انگلیسی شهروند، در مصاحبه با تورنتوسان اشاره کرد) و بعضی به سایر نشانه‌های تبعیض جنسیتی در سرود اشاره می‌کنند. از طرف دیگر هم بسیاری می‌گویند نباید دست به سرود ملی زد و مخالفت بسیار کانادایی‌هایی که همین چند روز پیش با پشت سر گذاشتن تجربه‌ی المپیک ونکوور، بارها فریاد «ای کانادا» سر داده‌اند، باعث شد، دولت ظرف ۴۸ ساعت هرگونه پیشنهادی در این زمینه را در تاقچه بگذارد و فراموش کند.
دمیتری سوداس، دبیر مطبوعاتی نخست وزیر، در این مورد به مطبوعات گفت: «ما پیشنهاد دادیم در این زمینه حرف کانادایی‌ها را بشنویم و آن‌ها همیشه با صدای بلند و روشن صحبت کرده‌اند. آن‌ها با اکثریت بسیار نمی‌خواهند به این مسئله بپردازند». استاکول دی، رئیس خزانه‌داری و از سران حزب محافظه‌کار، نیز در این مورد به سی تی وی گفت که مردم به روشنی نشان داده‌اند خواهان تغییری در این زمینه نیستند.
تونی کلمنت، وزیر صنعت، که آغاز این پیشنهاد از سوی او مطرح شده بود، در پاسخ به خبرنگار شهروند در کنفرانسی تلفنی گفت که خود او نیز هیچوقت از این طرح تغییر حمایت نکرده است و فقط نظر یکی از اعضای حوزه‌ی انتخاباتی خود را مطرح کرده است.
بعضی منتقدان می‌گویند هارپر می‌خواسته با مطرح کردن این موضوع ذهن‌ها را از روی مسائلی مثل تعطیلی پارلمان، مسئله‌ی شکنجه‌ی زندانیان افغان و … پرت کند. آدل مرسیه، استاد فلسفه‌ی دانشگاه کوئینز، در این زمینه می‌گوید: «بیایید حواس همه را از این واقعیت که مجلس را تعطیل کردیم، پرت کنیم و همه را راجع به چیزی هیجان‌زده کنیم که قرار نیست انجام دهیم». خانم مرسیه می‌گوید به نظر او جا داشت این موضوع حداقل به طور جدی توسط کمیته‌ای پارلمانی بررسی می‌شد.
به هرحال بحث تغییر سرود ملی (که مسلما با توجه به این‌که نزدیک ۱۰۰ سال پیش نوشته شده در بسیاری زمینه‌ها عقب است) شروع نشده در نطفه خفه شد و این یادآور خوبی است که عادات فرهنگی و اجتماعی هر چقدر پیشرفت کرده باشد، مردم کانادا لزوما نظر مثبتی راجع به تغییرات ارکان سنتی ملت‌شان ندارند.
