شهروند – آرش عزیزی: هر کاری که باب ری، رهبر موقت حزب لیبرال، انجام می‌دهد بوی کارهای رهبران دائمی را می‌دهد. در هفت ماهی که ان دی پی درگیر رقابت بر سر انتخاب رهبر بود (که چند هفته پیش با انتخاب توماس مولکر خاتمه یافت) خیلی‌ها حتی ری را در مقابل نیکول ترمل، رهبر موقت ان دی پی که خیلی اهل سیاست و سیاست‌بازی نبود، رهبر اپوزیسیون «واقعی» قلمداد می‌کردند، اما او هفته‌ی گذشته بار دیگر تاکید کرد که نامزد رهبری دائم حزب لیبرال نیست.
کارشناسان اما می‌گویند این گفته به این معنی نیست که او در آینده به چنین سویی حرکت نمی‌کند.
ری چهارشنبه‌ی هفته‌ی گذشته سخنرانی ۴۵ دقیقه‌ی پرشوری انجام داد و در آن به استفن هارپر، نخست‌وزیر محافظه‌کار، و رهبر اپوزیسیون رسمی، توماس مولکر، حمله کرد. خیلی‌ها می‌گفتند این آغاز غیررسمی خیز “ری” به سوی کسب رهبری حزب لیبرال بوده است. کرسی‌ای که پیش از این تا بحال چندین بار به دنبالش بوده و در دستیابی به آن ناکام مانده. پس از نتایج اسف‌بار لیبرال‌ها در انتخابات قبلی که برای اولین بار در تاریخ آن‌ها را به حزب سوم بدل کرد، ایگناتیف استعفا داد و فضا برای انتخاب رهبر جدید باز شد. ری اما تنها به این شرط رهبری موقت حزب را در دست گرفت که به دنبال رهبری دائمی آن نباشد.
این سیاست‌مدار باسابقه که پیش از ورود به حزب لیبرال با ان دی پی بود هفته‌ی پیش به خبرنگاران گفت: «قوانین مشخص است و من اجازه‌ی نامزد شدن ندارم.»
باب ری رهبر موقت لیبرال ها
اما کارشناسان تاکید کردند که طبق قوانین موجود هر وقت رهبر موقت استعفا دهد می‌تواند نامزد رهبری شود. لیبرال‌ها قرار است بین ماه مارس تا ژوئن سال آینده رهبر جدید خود را انتخاب کنند و ری هنوز خیلی وقت دارد.
سوزان دلاکورت، کارشناس تورنتو استار، در مقاله‌ای تاکید کرد که اگر ری بخواهد رهبر حزب شود عقل حکم می‌کند که فعلا این خواست خود را پنهان کند و از مزایای رهبری موقت استفاده کند: خدمه‌ی ثابت، حضور در رسانه‌ها، مسافرت با پول بیت‌المال و ارتباط با لیبرال‌ها در سراسر کشور. دلاکورت اما اضافه کرد که بسیاری از لیبرال‌ها دل خوشی از نخست‌وزیر سابق انتاریو ندارند و خیزش به رهبری بی‌چالش نخواهد ماند.
جاستین ترودو، نماینده‌ی مونترال و پسر نخست‌وزیر افسانه‌ای لیبرال‌ها، هفته‌ی گذشته با پیروزی در مسابقه‌ی بوکس خیریه‌ای که بین او و سناتور محافظه‌کار، پاتریک برازو، برگزار شد خبرساز شد. او اما یک‌بار دیگر اعلام کرد که نامزد رهبری حزب نیست. غیر از او دو نفر از نامزدهای سابق رهبری گفته‌اند هنوز تصمیمی در این مورد نگرفته‌اند: جرارد کندی و مارتا هال فیندلی، دو نماینده‌ی تورنتو که هر دو در انتخابات قبلی جزو خیل لیبرال‌هایی بودند که کرسی خود را از دست دادند. از دیگر نمایندگان کنونی مجلس که احتمال نامزدی‌شان می‌رود می‌توان به اسکات بریسون، نماینده‌ی نوا اسکوشیا یا دنیس کودر و مایک گارنو، هر دو از کبک، اشاره کرد. مایک کارنی، فرماندار بانک کانادا، از دیگر نامزدهای احتمالی است، اما تعلقات سیاسی او بر کسی روشن نیست. علاوه بر ترودو، دالتون مک‌گینتی، نخست‌وزیر انتاریو و رابرت گیز، نخست‌وزیر جزیره‌ی پرنس ادوارد از لیبرال‌های شاخصی هستند که احتمال ورود خود به رقابت را انکار کرده‌اند.
