با تاسف بسیار دکتر خسرو شاکری (زند) عضو کانون نویسندگان ایران و یکی از بنیان گذاران کانون نویسندگان ایران «در تبعید» خاموشی گرفت.
زنده یاد خسرو، پژوهشگر برجسته تاریخ و ادبیات مشروطه و جنبش سوسیال دموکراسی وکارگری ایران بود و به همین اعتبار در بسیاری از دانشگاه های معتبر آمریکا و اروپا به عنوان استاد و پژوهشگر تدریس و تحقیق کرد. حاصل کار او در این حوزه ها تالیف و تدوین و انتشار اسناد جنبش کارگری و سوسیال دموکراسی در سی و هفت مجلد است. علاوه بر این کار سترگ آثار ماندگاری چون «انقلاب مشروطه» ، «انکشاف سوسیال دموکراسی»، «میلاد زخم» (درباره جنبش جنگل) ، «تقی ارانی در آینه تاریخ» ، «غروب شوکت» (درباره تاریخ ایران در دوره قوام السلطنه در دو مجلد)…. را تحقیق و تالیف و تحلیل کرده است و آن ها را عموما در انتشاراتی که خود بنیاد گذاشته بود، مانند«مزدک » و «پادزهر» منتشر کرد.
خسرو شاکری یکی از بنیان گذاران کنفدراسیون جهانی محصلین و دانشجویان ایرانی (اتحادیه ی ملی) بود و دو دوره دبیری آن را به عهده داشت.
خسرو شاکری در کنار آثاری که از خود به جای گذاشت، از همان آغاز نوجوانی تا دم مرگ مبارزی پیگیر در راه آزادی و دموکراسی و عدالت اجتماعی بود و از همین روی هرگز در مقابله با دو نظام سرکوب و سانسور شاه و شیخ، کوتاه نیامد. خسرو دوست و همکار احمد شاملو در«کتاب جمعه» بود و پس از توقیف آن در تهران توسط سانسورچیان رژیم جمهوری اسلامی، خود انتشار آن را به بیش از ده شماره با همکاری دوستانش در تبعید ادامه داد.
کانون نویسندگان ایران «در تبعید» با اندوه بسیار خاموشی خسرو شاکری را به جامعه اهل هنر و ادبیات و فرهنگ و اندیشه، و همه آزادی خواهان و مبازان آزادی اندیشه و بیان و قلم، بویژه به خانواده و دوستان و یاران آن عزیز تسلیت می گوید و براین حقیقت تاکید دارد که زنده یاد خسروی شاکری در آثارش هماره ماندگار خواهد ماند.
کانون نویسندگان ایران «در تبعید»/ پنجم ماه جولای ۲۰۱۵
