خبرگزاری میراث ایران: کمپانی فاکس امتیاز ساخت فیلم از زندگی مکرمه قنبری، نقاش ایرانی را خریداری کرد. مریل استریپ نقش مکرمه را بازی می کند.
امیرعلی بلبلی، مدرس موسیقی و فرزند قنبری با تأیید این خبر و بنابر آخرین مکاتبه با مسئولان کمپانی فاکس گفت: «در حال حاضر داستان زندگی مادر جمع آوری شده و یکی از هنرمندان مطرح هالیوود در حال نوشتن سناریو است. این فیلم قرار است به کارگردانی اسی نیک نژاد، هنرمند ایرانی الاصل ساخته شود. مسئولان کمپانی تمایل دارند در صورت صدور مجوز از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، فیلمبرداری را در روستای دریکنده آغاز کنند. در غیر اینصورت آنها مجبورند فیلم را با بازسازی صحنه ها در هالیوود بسازند.»
طبق آخرین نامه رسیده از کمپانی فاکس، مریل استریپ بازی در این نقش را پذیرفته و در صورتیکه اتفاق غیرمنتظره ای رخ ندهد، نقش به او واگذار می شود.
مکرمه قنبری
مسئولان فاکس، به هنگام برپایی نمایشگاهی از آثار مرحوم قنبری در لس آنجلس، با او آشنا شدند و همان زمان درخواست خود برای خریداری امتیاز ساخت فیلم از زندگی این هنرمند را اعلام کردند. اوایل بهار، پیش از مرگ این هنرمند با امضای قرارداد، امتیاز ساخت فیلم به کمپانی امریکایی واگذار شد.
کمپانی یادشده پیش از این اعلام کرده بود اطلاع رسانی درباره این طرح را خود به عهده می گیرد. بنابر نامه دریافت شده انتشار این خبر در نشریات امریکایی، با استقبال زیاد محافل هنری رو به رو شده است.
مکرمه قنبری سال ۱۳۰۷ در روستای دریکنده استان مازندران به دنیا آمد. جوشش درونی او برای خلق تصاویر از همان زمان کودکی به صورت بازی با گل و خاک خود را آشکار می ساخت، اما او تا سن ۶۷ سالگی برای بیان احساسات خود از طریق نقاشی فعالیتی نکرد. میل هنری او از طریق دیگر کارهای هنری به ویژه آرایش عروس های دهکده بروز می یافت.
رو آوردن مکرمه به نقاشی از بیماری گاو مورد علاقه اش آغاز شد. او گاو محبوبی داشت که برای چراندن آن مجبور بود روزانه مسافت طولانی ای را بپیماید. پس از چندی مکرمه بیمار شد و فرزندانش که نگران سلامتی مادر بودند بدون اطلاع قبلی او حیوان را فروختند. پس از آن زمان مکرمه بسیار غمگین شد و برای غلبه بر احساساتش به نقاشی پناه برد. او که حتی قادر به خواندن و نوشتن نبود، بدون هیچ گونه آموزش رسمی دست به خلق تصاویری فوق العاده زد.
اولین کارش را که پرتره ای از یک گاو بود، با گل و خاک روی سنگ نقاشی کرد. سپس تمام دیوارهای خانه، درها، کدوهای حلوایی و هر آنچه را می توانست به عنوان بوم نقاشی عمل کند، انباشته از طرح و رنگ کرد تا اینکه یکی از پسرانش در یکی از سفرهای ماهانه برای ملاقات مادر، از تهران برایش رنگ و کاغذ خرید.
اکنون تمام خانه اش مملو از نقاشی هایی است که هر کدام راوی داستان تلخ و شیرین زندگی او به ویژه ماجرای ازدواجش به شمار می آیند. مکرمه همیشه به اینکه که چرا او را مجبور کردند در سن پایین همسر چهارم مردی میانسال شود، اعتراض می کرد.
مکرمه در مصاحبه ای که با هالی، فیلمساز امریکایی انجام داد، درباره زندگی اش چنین گفت: «به مدت چهار سال تنها شب ها نقاشی می کردم و هر گاه میهمان ناخوانده ای سر می رسید به سرعت همه وسایلم را پنهان می کردم. زیرا ذهنیت آنها چنین بود که کاغذ و رنگ و قلم به چه درد یک کشاورز می خورد؟ من همیشه کاری برای انجام دادن دارم. در خانه هم کار می کنم، هم نقاشی. هیچ گاه بیکار و بیهوده زندگی نکردم. حتی مانند سایر خانم ها، عادتی به خواب ظهر ندارم.»
نخستین نمایشگاه مکرمه در سال ۱۳۷۴ در گالری سیحون برپا شد و پس از آن هر ساله نمایشگاه هایی را در همان گالری برگزار می کرد. همچنین در سال ۱۳۸۴ نمایشگاهی از آثارش در لس آنجلس برپا شد.
قنبری در سال ۲۰۰۱ میلادی برای برپایی نمایشگاهی از آثارش به سوئد رفت و همان سال به عنوان زن سال سوئد برگزیده شد.
کارشناسان هنر اروپایی آثار قنبری را با نقاشی های شاگال مقایسه می کنند.
بانو مکرمه قنبری دوم آبان ماه ۱۳۸۴ از دنیا رفت.
گفتنی ست نسرین الماسی مدیر تحریریه ی شهروند در جریان کنفرانس بنیاد پژوهش های زنان در سوئد با مکرمه قنبری مصاحبه کرده و عکس و نقاشی های او زینت گر جلد شهروند شده بود.
