تقدیر از تلاشگران ایرانی تبار حوزه ی سیاست در جشن یلدای کنگره ایرانیان کانادا

شهروند – فرح طاهری: جشن یلدای کنگره ی ایرانیان کانادا شنبه شب، یازدهم دسامبر ۲۰۱۵ به تقدیر از کاندیداهای ایرانی تبار در انتخابات شهری و فدرال اختصاص داشت.

در آغاز، گروه کر به رهبری کمال طراوتی، سرود ملی کانادا را به دو زبان انگلیسی و سپس فارسی اجرا کرد. شعر فارسی آن، سروده ی ارسلان کهنمویی پور، رئیس کنگره ایرانیان کانادا بود که این اجرا با تشویق بسیار حاضران روبرو شد.

یکی از نکات جالب متن فارسی سرود کانادا، بر خلاف متن اصلی و انگلیسی، سکولار بودن و جنسیتی نبودن آن است.

پس از آن سرود ای ایران اجرا شد.

سوده قاسمی، نایب رئیس کنگره، گردانندگی مراسم را برعهده داشت و ضمن خوشامد به حاضران از رئیس کنگره ایرانیان کانادا دعوت کرد تا سخنانش را ایراد کند.

ارسلان کهنمویی پور سخنانش را به انگلیسی بیان کرد. او گفت

، در ابتدا به عنوان سراینده نسخه فارسی‌ سرود ملی‌ کانادا از اینکه این امر برای اولین بار در کنگره ایرانیان کانادا صورت گرفته است ابراز خشنودی می‌‌کنم و از اینکه توانسته‌ام نقشی‌ در این کار داشته باشم بسیار خوشحال هستم. همچنین از استاد کمال طراوتی و گروه کر ایشان برای اجرای این کار تشکر می‌‌کنم.

از طرف اعضای هیئت مدیره کنگره ایرانیان کانادا به همه شما خیر مقدم می‌‌گویم. کنگره ایرانیان کانادا یک نهاد غیر انتفاعی، غیر حزبی و غیر مذهبی‌ است که هدفش بهبود زندگی‌ ایرانیان کانادا است. کنگره در ۶ ماه گذشته فعالیت‌های بسیاری داشته است که به برخی‌ از آنها اشاره می‌‌کنم. کمیته فرهنگی‌ به مناسبت روز جهانی‌ صلح و همچنین در روز جهانی‌ مبارزه با خشونت علیه زنان برنامه‌هایی‌ برگزار کرد. به کمک این برنامه‌ها در دراز مدت ارزش‌هایی‌ چون مدارا، همه شمولی و صلح، ارزش‌های تضمین شده در منشور حقوق و آزادیهای کانادا را ترویج می‌ دهیم. کارگروه روابط عمومی‌ و ارتباطات توانسته است بسیاری از مشکلات زیر ساختی سازمان را حل کند و چند برنامه مثل برنامه‌ای درباره سلامتی‌ و امنیت کارکنان، جلسه آموزشی کاریابی و مناظره انتخاباتی کاندیداهای فدرال را برگزار کرده است. همچنین کمیته سیاست گذاری و زیر کمیته اساسنامه بر روی بازنویسی اساسنامه به طور مستمر کار می‌‌کنند.

زمانی‌ که رسانه‌های کانادایی با چاپ عکس چند دانشجوی ایرانی‌ در مقاله‌ای درباره بمب گذاری انتحاری تصویری نادرست از ایرانیان ارائه دادند، کنگره ایرانیان کانادا عکس‌العمل نشان داد و طوماری تهیه کرد که حدود ۲۰۰۰ نفر آن را امضا کردند و از این طریق به این رسانه‌ها اعتراض کرد. البته کارهای  بسیاری باقی‌ مانده است و این کار عظیم بدون کمک و حمایت اعضا و داوطلبان انجام نمی‌‌پذیرد.

امشب گرد هم آمده ایم که شب یلدا را با هم جشن بگیریم، شبی که در آن خانواده‌ها و دوستان ایرانی‌ دور هم جمع می‌‌شوند تا طولانی‌ترین شب سال را در کنار هم بگذرانند و دوستی‌ و محبت خود را با یکدیگر تقسیم کنند. چه چیزی بهتر از آنکه این شب را در کنار دوستان و اعضای جامعه ایرانی‌ کانادا بگذرانیم. و اما امشب گرد هم آماده ایم که مناسبت دیگری را هم با هم جشن بگیریم. جامعه ایرانیان کانادا به نسبت جامعه جوانی‌ است و فارغ از چند مورد پراکنده که قبل از انقلاب به کانادا مهاجرت کرده اند، مثل بیشتر جوامع ایرانی‌ خارج از ایران، عمرش حدوداً سه دهه و نیم است و به انقلاب ۵۷ بر می‌‌گردد. در عین حال در این مدت نسبتا کوتاه، این جامعه توانسته در بسیاری از بخشها و مشاغل جامعه میزبان جا باز کند. اعضای جامعه ایرانی‌ دارای مشاغل مختلف چون دکتر، جراح، دندانپزشک، وکیل، مهندس، حسابدار، مشاور مالی‌، کارگر کارخانه و یا ساختمان، راننده تاکسی‌، صاحب رستوران، کارآفرین، تاجر، استاد دانشگاه، معمار، بینائی سنج، مشاور املاک، مددکار اجتماعی، پلیس، آتش نشان، و غیره هستند، ولی‌ یک شغل موقعیّت متفاوتی دارد و آن منصب سیاسی است. مناصب سیاسی اغلب به عنوان معیاری برای ادغام یک جامعه مهاجر در کشور میزبان در نظر گرفته می‌‌شوند. وقتی‌ یک عضو جامعه شما به مجلس یک کشور راه پیدا می‌‌کند، ناگهان احساس می‌‌کنید که بالاخره موفق شده اید و تلاشتان به نتیجه رسیده است.

به همین منظور ما امشب گرد هم آمده ایم که موفقیت جامعه ایرانیان کانادا در روز ۱۹ اکتبر و دستیابی دو ایرانی‌ کانادایی، یعنی‌ علی‌ احساسی‌ و مجید جوهری، به مجلس کانادا را جشن بگیریم. این پیروزی بدون شک نتیجه تلاش مستمر برای جامعه و کارزار انتخاباتی پرشور این دو نفر است.

ولی‌ اشتباه است اگر تصور کنیم این پیروزی تنها متعلّق به دو نفر است. این پیروزی به دست نمی‌‌آمد اگر دیگران درگیر این رقابت نمی‌‌شدند. برخی‌ افراد جامعه عنوان می‌‌کنند که به نفع جامعه ایرانیان کانادا می‌‌بود اگر افراد این جامعه با یکدیگر رقابت نمی‌‌کردند. من با کمال احترام با این نظر مخالفم. در یک دموکراسی ما نیاز داریم که افراد با دیدگاه‌های مختلف با یکدیگر به رقابت بپردازند. هر یک از این افراد بخش متفاوتی از جامعه را به هیجان می‌‌آورد و آنها را درگیر فرایند انتخابات می‌‌کند.

در روز ۱۹ اکتبر دو ایرانی‌ کانادایی دیگر هم برای کرسی مجلس کانادا به رقابت پرداختند.  این دو نفر مایکل پارسا و پویان طبسی نژاد بودند و هر چند در آن شب موفق به کسب کرسی مجلس نشدند، اما آنها هم بخشی از پیروزی جامعه ایرانی‌ کانادایی بودند. پیش از آن در رقابتهای انتخابی کاندیدای فدرال حزب لیبرال، دو نفر دیگر یعنی‌ لیلی‌ پورزند و کاوه شهروز شرکت داشتند و آنها هم در این پیروزی سهیم اند. به این دلیل ما امشب از تلاش‌های همه این دوستان تقدیر می‌‌کنیم.

این جشن همچنین به ما اعضای جامعه ایرانی‌ کانادا یادآوری می‌‌کند که هر چند کارزار‌های انتخاباتی بسیار سنگین، پر تنش و اغلب تفرقه انگیز هستند، در نهایت باید به یاد داشته باشیم که همه عزیزانی که در این پروسه شرکت می‌‌کنند افراد ارزشمند جامعه ما هستند و ما نمی‌‌توانیم آنها را از دست بدهیم. در همین کنگره ایرانیان کانادا، ما همیشه از حمایت علی‌ احساسی‌ و مجید جوهری بهره برده ایم. مایکل پارسا و پویان طبسی نژاد هم همیشه از ما و برنامه‌های ما حمایت کرده اند. کاوه شهروز و دیوید موسوی هم اکنون در زیرکمیته اساسنامه ما بسیار فعال هستند. لیلی پورزند چند روز پیش سخنرانی بسیار خوبی در برنامه کنگره به مناسبت روز مبارزه با خشونت علیه زنان انجام داد. هدف ما این بود که کاندیدا‌های مختلف و هواداران آنها را دور هم جمع کنیم و تاکید کنیم که اختلافات ما، در یک جامعه دمکراتیک، متنوع و متکثر بسیار طبیعی است، ما می‌‌توانیم با یک هدف مشترک یعنی‌ پیشرفت جامعه ایرانیان کانادا  با هم کار کنیم. در همین سالن، افراد بسیاری با عقاید بسیار متفاوتی وجود دارند ولی‌ فکر نمی‌‌کنم حتا یک نفر در این سالن باشد که پیشرفت جامعه ایرانیان کانادا را آرزو نکند.

رئیس کنگره ایرانیان کانادا افزود: امشب ما همچنین از کاندیداهایی که چند ماه قبل در انتخابات شهری بزرگ شهر تورنتو شرکت کرده بودند تقدیر به عمل می‌‌آوریم. ما نباید از اهمیّت سیاست شهری غافل شویم. برخی‌ معتقدند سیاست شهری بیشترین تاثیر را در زندگی‌ روزمره افراد جامعه می‌‌گذارد. ما چند ایرانی‌ کانادایی داشتیم که در این انتخابات شرکت کردند و برخی‌ بسیار موفق عمل کردند. ما امیدواریم این افراد در آینده هم در انتخابات شهری شرکت کنند و ما در نهایت برای اولین بار در سیاست شهری بزرگشهر تورنتو هم جا باز کنیم. ما امشب از این افراد تقدیر به عمل می‌‌آوریم: داوود بروجردی‌آذر، مرجان مریدی، دیوید موسوی، محمد اخوت، علیرضا رفیعی و دیانوش یوسفی. همچنین از دو نفر از کاندیداهای انتخابات شهری که از قلم افتاده اند یعنی‌ خانم رامونا سینگ و آقای مرتضی‌ بهروز صمیمانه عذرخواهی‌ می‌‌کنیم. این اشتباه سهوی را به ما ببخشید.

کهنمویی پور در پایان سخنانش افزود: در نهایت این پیروزی بر بنایی نهاده شده است که پیشگامان این امر برای جامعه ما ساخته اند. این افراد الگویی برای جامعه ایرانی‌ کانادایی به جا گذاشتند و نشان دادند که می‌‌توان یک مهاجر ایرانی‌ بود و در کشور کانادا به یک مقام سیاسی دست یافت. البته منظور من دو نفر است که یکی‌ از آنها یعنی‌ آقای دکتر رضا مریدی برای شما بسیار شناخته شده اند. ایشان از سال ۲۰۰۷ نماینده ریچموند هیل در مجلس انتاریو هستند و هم اکنون دو سمت وزارت را در دولت انتاریو به عهده دارند. ایشان به علت اینکه در برنامه دیگری بودند هنوز به جشن ما نپیوسته اند. نفر دوم آقای دکتر امیر خدیر است که از مونترال با قطار خود را به جشن ما رسانده اند. ایشان از سال ۲۰۰۸ نماینده مجلس ملی‌ کبک هستند. ما واقعا از ایشان ممنونیم که این راه دور را پیموده اند تا با ما باشند و در پایان شب با اتوبوس به مونترال باز می‌‌گردند. از آقای دکتر خدیر دعوت می‌‌کنم که برای ارائه سخنانشان تشریف بیاورند.

دکتر امیر خدیر، نماینده مجلس استانی کبک از حزب همبستگی میکروفن را در دست گرفت و ضمن تشکر از آقای کهنمویی پور برای دعوت از او، با طنز گفت اجازه بدهید به دلیل اینکه آقای کهنمویی پور فارسی حرف نزدند، من به جای ایشان فارسی حرف بزنم.

دکتر خدیر با اشاره به نام بردن از ایرانی تباران انتاریو که وارد سیاست شده اند، از ایرانی تباران استان کبک که در حوزه ی سیاست فعالیت و اقدام کرده اند نام برد و قدردانی کرد:

دیانا طباطبایی سال ۲۰۰۵ در کارزار شهرداری، نیما مشعوف (همسرم) سال ۲۰۰۵ و ۲۰۰۹ برای شهرداری، الهه شکرایی (که تورنتویی ها با او آشنا هستند و گاهی در شهروند مطلب می نویسد) سه نوبت از حزبی که من در آن هستم (همبستگی) از حوزه ای که در آن هست، کاندیدا شده. خانم آمیلیا صالح آبادی در سال ۲۰۰۹ برای انتخابات شهرداری، زکی قویتیان سال ۲۰۰۹ برای شهرداری و سال ۲۰۱۱ برای محافظه کاران در انتخابات فدرال شرکت کرد و کیانوش رشیدیان از ان دی پی از یکی از حوزه های کبک در انتخابات شرکت کرد.

خدیر ادامه داد: همانطور که ارسلان به آن اشاره کرد، درست است که ما با اتکا به توانایی های فردی و بیشتر توانایی های دسته جمعی مان به عرصه ی سیاست می آییم ولی وقتی به عرصه ی سیاست رسیدیم مسلما مسئولیتمان به جامعه ی خودمان به طور قبیله ای محدود نمی شود. بر طبق عقاید و آرمان احزابمان، به دنبال عقاید و اهدافی هستیم که دوست داریم به طور جهانشمول در رابطه با منافع کل جامعه باشد. اگر در یک بستر درست منافع کل جامعه به طور اصولی پیش برود مسلما منافع اقلیت ها هم رسیدگی می شود. برای اینکه رسیدگی به منافع اقلیت ها و حفظ حقوق آنها به تعادل اجتماعی، پیشرفت و غنای اجتماعی کمک می کند.

من روی این قضیه تأکید دارم. بافت تورنتو کمی فرق می کند. نمایندگانی که انتخاب شدند، آقای جوهری، آقای احساسی در قسمت هایی از شهر هستند که کامیونیتی ایرانی به لحاظ آماری قوی است و حضور دارد. ولی امیدوارم کم کم این انتظار که این فرد که انتخاب کردیم ایرانی ست و در وهله ی اول باید در خدمت جامعه ی ایرانی باشد، آرام آرام سمت پیدا کند به طرفی که بگوییم این فرد باید در خدمت شهروندان به طور عام باشد و اگر به طور اصولی باشد به تقاضاهای اصولی و منطقی و نه قبیله ای و قومی ما هم باید پاسخگو باشد.

دکتر خدیر با اشاره به طول مدت شکل گیری کنگره ایرانیان کانادا که هشت سال است، و اشاره به سابقه ی آشنایی و رفاقت دیرینه با برخی از اعضای هیئت مدیره های پیشین افزود: من دوست داشتم که امشب همه ی آنها و یا لااقل تعدادی از آنها اینجا بودند. می دانم که امکانات اجازه نداده که همه ی آنها اینجا باشند ولی امیدوارم در برنامه های آینده جایی باشد برای همه و از یک سری تنش ها و کشمکش ها که در همه جوامع ایرانی شهرهای بزرگ آمریکای شمالی وجود دارد، بتوانیم دور شویم و مشکلات را حل کنیم.

دکتر خدیر با اشاره به اینکه حضورش در این جشن با یک سری مخالفت هایی از سوی افرادی روبرو شده که تصورشان بر این است که با مسائلی که پیش آمده باید حتما انتخاب کرد که حق با کسانی هست و اشتباه از کسانی دیگر، این را از همان مشکلات جامعه ایرانی خواند و گفت: ما این مشکلات را در مونترال هم داریم. اگر بخواهیم به قوام جامعه مان فکر کنیم، اصولی باید پیش پای ما باشد که این مشکلات را حل کنیم. من پنج موضوع را مطرح می کنم و به قضاوت شما می گذارم.

۱ـ به نظر من در وهله ی اول این نهاد باید مشارکتی باشد تحت نظر یک هیئت انتخابی یعنی نمی تواند یک محفل یا شرکت خصوصی باشد.

۲ـ باید ماهیت غیرانتفاعی داشته باشد. برای اینکه مدل هایی در جوامع اقلیتی هست که کاملا جنبه ی غیرانتفاعی ندارند و بیزنس هم در آن است که در بلندمدت مشکلات عدیده ای را ایجاد می کند.

۳ـ اهدافی که انتخاب می کنیم باید مطابق مضامین مدنی و پایبندی به اصول دمکراتیک و منشور حقوق کانادا که الهام گرفته از منشور جهانی حقوق بشر است، باشد.

۴ـ موضوع مهم که در جامعه ی ما مشکل ایجاد می کند تضمین این است که نهاد ما از هرگونه نفوذ ـ چه از مراکز قدرت سیاسی و چه از ارکان مذهبی ـ برای تضمین سکولار بودن این چارچوب، دور باشد و استقلال داشته باشد.

وقتی دولت کانادا منافع ما را مورد حمله قرار می دهد ما حق داریم از آن انتقاد کنیم.

۵ـ در جامعه ی ما چیزی که به ما لطمه می زند عدم اعتماد است. ما باید با وظیفه شناسی کامل کوشش دائم داشته باشیم که اعتماد را توسعه دهیم و حفظ کنیم. لازمه ی این ها با توجه به تجربه ی تاریخی جامعه ی ما، یعنی یک جامعه ی سیاست زده و مذهب زده که آمده در کانادا زندگی می کند و بی اعتمادی در آن رواج دارد، اعتماد سازی ست. برای اینکه این اعتماد جلب شود ما باید در آن موردی که صحبت از استقلال از هرگونه نفوذ سیاسی می کنیم یک کوشش مضاعف به خرج دهیم و زمینه ی این قضاوت را که ممکن است جریاناتی برای اهداف سیاسی یا مذهبی خاص به این نهاد چیره شوند، از بین ببریم تا دایره ی اعتماد را ایجاد کنیم.

دکتر خدیر افزود، البته مشکلات دیگری هم ممکن است پیدا شود، از جمله در مونترال خلافکاری های مالی که به محض اینکه در جوامع ما پیش می آید، باید به آن حساس باشیم و جلوگیری کنیم از این که خلافکاری بعضی از افراد به کار دسته جمعی ما لطمه بزند.

دکتر خدیر در پایان از طرف خودش، حزبش و جامعه ی ایرانی مونترال به برندگان انتخابات، آقایان جوهری و احساسی و تمام آنان که در انتخابات شرکت کرده بودند، تبریک گفت و به آنان که برنده نشدند از جمله لیلی پورزند گفت که فکر نکنید کار تمام شده بلکه تازه شروع کار است. او از خودش مثال زد که از سال ۲۰۰۰ شروع کرده به شرکت در انتخابات و همینطور در سال های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۷ هم شرکت داشته تا اینکه در سال ۲۰۰۸ انتخاب شده است.

سخنرانی دکتر خدیر با تشویق بیش از صد و پنجاه تن که در سالن حضور داشتند، روبرو شد.

با توجه به اینکه در شبکه های اجتماعی نسبت به این سخنان انتقادهایی مطرح شد و سوءتفاهم هایی به وجود آمد، دکتر خدیر طی یادداشتی به شهروند بخش آخر سخنانش را بیشتر شکافت و توضیح داد. در یادداشت ایشان آمده است:

در قسمت آخر صحبت، در جایی پنج پایه ای را که لازمه ی تداوم کار دسته جمعی در کامیونیتی هستند، نام می برم، باید این مطلب را اضافه می کردم که خوب بیان نشد:

حال، جامعه ی ما شرایط خاصی دارد. دیکتاتورزدگی و مذهب زدگی کشوری که از آن می آییم در جامعه ی ایرانیان خارج از کشور هنوز تأثیر دارد. سهم زیادی در بی اعتمادی رایج در آن دارد. در نتیجه اگر بخواهیم اصول چهارم و پنجم که گفته شد (استقلال نهاد و کوشش در توسعه ی اعتماد در کامیونیتی) را درست پیاده کنیم، باید نهادهایی مثل ICC در تورنتو یا خانه ی ایران در مونترال، یک وظیفه ی مهم را برای خود قائل شوند که به نظر من این است: دقت در نشان دادن استقلال نهاد از هرگونه ارتباط، و دوری از هرگونه ملاحظه گری نسبت به دولت حاکم در ایران. اصولی ترین شکل بیان این استقلال به عقیده ی من این است که نهادهای مستقل ایرانی، هرازگاه که در ایران حقوق بشر به طور شدید و فراگیر پایمال می شود، وظیفه ی خود بدانند که موارد رفتار دولت ایران را که با حقوق بشر مغایرت دارد، افشا کنند. این به این معنا نیست که ICCضد دولت ایران است، همان طور که انتقاد از سیاست هایی از دولت کانادا، دلیل ضدیت با کشور کانادا نیست. اما بی شبهه نشان می دهد نهاد کامیونیتی ایرانی، آزادانه، و به طور مستقل از هر نفوذ سیاسی، برمبنای حقوق بشر عمل می کند.

در ادامه ی مراسم از تلاش های مجید جوهری و علی احساسی منتخبان مجلس فدرال کانادا، مایکل پارسا و پویان طبسی نژاد کاندیداهایی که در مرحله ی فدرال به رقابت پرداخته بودند، لیلی پورزند که در مرحله ی پیش انتخاباتی حضور داشت، و همینطور کاندیداهای انتخابات شورای شهر مرجان مریدی، دیانوش یوسفی و دیوید موسوی با اهدای لوح سپاس، تقدیر به عمل آمد.

شام و موسیقی و رقص در سالن پرشین پالاس جشن یلدای کنگره ایرانیان کانادا را با خاطره ای خوش به پایان برد.

عکس ها: کاووس صوفی