آرش عزیزی
این روزها لابه لای نشریات ایرانی را که ورق بزنید و در سوپرمارکت‌های ریچموند هیل و اطراف که چرخی بزنید همه‌جا پر از خبر ایرانی‌هایی است که نامزد شورای شهر ریچموند هیل شده‌اند. به انتخابات شهرداری تورنتو و سایر شهرهای تورنتوی بزرگ چند ماهی بیشتر نمانده و اکتبر که فرا برسد تمامی ساکنان تورنتوی بزرگ باید پای صندوق‌های رای بروند تا شهردار، شورای شهر و هیئت اداره مدارس در شهرهای خود را انتخاب کنند.
حضور ایرانیان در عرصه سیاست ریچموند هیل چیز جدیدی نیست. هر چه باشد نماینده این شهر در مجلس استانی، رضا مریدیِ ایرانی‌تبار است. اما این برای اولین بار است که چنین شمار بسیاری از ایرانی‌ها نامزد شورای شهر ریچموند هیل می‌شوند و این خود نشان از حضور گسترده‌تر ایرانیان در تورنتو و کانادا است.
اما واقعا چند نفر از ایرانیان ساکن ریچموند هیل دقیقا می‌دانند شورای شهر ریچموند هیل چیست و چه میکند، اعضای آن چه مسئولیت‌هایی دارند و اساسا اهمیت مسائل شهری و انتخابات شهرداری چیست؟
در این‌جا نگاهی داریم به این‌که اصلا شهرداری و شورای شهر ریچموند هیل چه هستند و چه می‌کنند و چه تاریخی دارند ضمن توجهی به مسائل داغ انتخابات اخیر در ریچموند هیل و سایر شهرهای منطقه یورک.
ریچموند هیل، بخشی از تورنتوی بزرگ
برای درک نقش شورای شهر ابتدا باید نگاهی به تقسیمات شهری داشته باشیم که بعضی‌مواقع کمی گیج‌کننده می‌شود و در نتیجه بعضی شهروندان نمی‌دانند که دقیقا قرار است به کجا و چگونه رای دهند.
ریچموند هیل بخشی از شهر تورنتو حساب نمی‌شود و برای همین شهردار خودش را دارد، اما بخشی از «منطقه تورنتوی بزرگ» هست که این یکی از برلینگتون در غرب تا اشاوا در شرق و از تورنتو در جنوب تا جورجینا در شمال را شامل می‌شود. اما «منطقه تورنتوی بزرگ» صرفا اصطلاحی است که برای برنامه‌ریزی شهرسازی از آن استفاده می‌شود و هیچ معنای سیاسی و قانونی و انتخاباتی ندارد و در نتیجه هیچ مقامی «نماینده» این منطقه نیست.
ریچموند هیل اما بخشی از «منطقه یورک» است که خود اختیارات شهری خاص خودش را دارد. منطقه یورک، که در سال ۱۹۷۱ تاسیس شده، در واقع نواحی بین دریاچه سیمکو و شهر تورنتو را شامل می‌شود. این منطقه علاوه بر ریچموند هیل شامل آرورا، ایست گوئیلیمبری، جورجینا، کینگ، مارکهام، وان، وایت‌چرچ- استوفویل و نیومارکت می‌شود که این آخری پایتخت این منطقه به شمار می‌رود. منطقه یورک خود شورای شهری خود را دارد که ریچموند هیل دو نماینده در آن دارد.
شورای شهر، هم پارلمان هم دولت
شورای شهر در یک کلمه دولت شهری ریچموند هیل است و هم نقش مقننه دارد و هم نقش مجریه. مردم شهر هر چهار سال یک بار پای صندوق‌های رای می‌روند تا یک نفر شهردار، شش نفر عضو شورای شهر و دو نماینده منطقه‌ای و محلی را انتخاب کنند. شهردار و دو نماینده منطقه‌ای و محلی علاوه بر شورای شهر ریچموند هیل عضوی از شورای منطقه یورک هم هستند و در این شورا منافع ساکنان ریچموند هیل را نمایندگی می‌کنند.
ریچموند هیل به شش منطقه تقسیم شده است و مردم در هر منطقه به یک نماینده برای منطقه خود به اضافه شهردار و نماینده کل شهر در شورای منطقه یورک رای می‌دهند. البته در انتخابات شهرداری مردم در ضمن به نماینده خود در هیئت اداره مدارس منطقه یورک نیز رای می‌دهند.
شهردار معمولا به عنوان رهبر شورا عمل میکند، گرچه اگر شهرداری که انتخاب شده با شش عضو شورای شهر، و یا با اکثریت آن‌ها، اختلافات بسیاری داشته باشد این «رهبری» به این راحتی‌ها صورت نمی‌پذیرد. وظیفه اداره مدیریت و خزانه‌داری شهر به طور مشترک با شهردار و اعضای شورای شهر است.
یکی از نکات مهمی که انتخابات شهرداری در انتاریو را با بسیاری از سایر استان‌های کانادا و سایر نقاط جهان متمایز میکند این است که نامزدها با پرچم احزاب در انتخابات شرکت نمی‌کنند و در نتیجه حتی شاید نمایندگان متمایل به یک حزب در مقابل هم قرار بگیرند.
اداره‌های شهر ریچموند هیل کدامند؟
همانطور که دولت فدرال و استانی وزارتخانه‌هایی دارند، دولت شهرداری هم اداره‌جات مختلف خود را دارد که رویهمرفته بوروکراسی دولت شهرداری را تشکیل می‌دهند و امور شهر را اداره می‌کنند. تمامی این اداره های در ریچموند هیل زیر نظر مستقیم شورای شهر، و نه شهردار، هستند.
اداره‌های شهر ریچموند هیل ۶ عدد هستند و کاربرد آن‌ها از این قرار است:
۱- اداره خدمات شرکتی (Corporate Service Department): که هم درون دولت شهری و هم به سوی مردم ارائه اطلاعات میکند و مثلا بایگانی صورت جلسات سابق شورای شهر را منتشر میکند، ادبیات شهری را چاپ میکند و جوازهایی مثل جواز ازدواج صادر میکند.
۲- اداره مهندسی و ساخت و ساز دولتی که در کار ساخت و مدیریت جاده‌ها، پاک کردن برف از خیابان‌ها و پیاده‌روها و امور مربوط به آب، فاضلاب و چراغ‌های خیابان و حفظ ساختمان‌ها و ماشین‌های متعلق به شهرداری است.
۳- اداره‌مالی که کار حسابداری شورای شهر را انجام می‌دهد و جمع‌آوری مالیات شهری را به عهده دارد.
۴- دفتر مدیر کل اجرایی که بر مدیریت کلی بوروکراتیک اداره‌های شهر نظارت میکند.
۵- اداره پارک‌ها، تفریحات و فرهنگ که در کار ساخت و حفظ پارک‌ها و استخر‌ها و کارهایی مثل برگزاری درس‌های شنا و کنسرت و … است.
۶- اداره برنامه‌ریزی و توسعه که آیین‌نامه‌های شهری را کنترل میکند، یعنی تعیین قوانین ساختمان‌ها، پارکینگ‌ها، حیوانات خانگی و …
تاریخ شورای شهر
ریچموند هیل اولین بار در سال ۱۸۷۳ به عنوان روستا ثبت شد و در آن زمان شورای شهر (یا در واقع شورای روستا) شامل یک مدیر و چهار عضو شورای شهر بود. به جای این‌که کل شهر به منطقه‌ها تقسیم شود، همه نامزدها در انتخابات شرکت می‌کردند و چهار نفر اول فهرست انتخاب می‌شدند (مثل الگویی که امروز در ایران برقرار است). انتخابات البته هر سال برگزار می‌شد.
در سال ۱۹۵۷ ریچموند هیل به مقام «شهر» ارتقا یافت و برای همین شورا هم گسترش یافت تا علاوه بر مدیر و چهار عضو شورای شهر، یک معاون مدیر و یک شهردار هم به آن اضافه شود. در سال ۱۹۶۶ دوره انتخاباتی از یک سال به دو سال افزایش داده شد. در سال ۱۹۷۱ با ساختن «منطقه یورک» و مدرن‌سازی ساختار دولت‌های شهری در کانادا ترکیب شورا عوض شد تا به ترکیب امروزی یک شهردار و شش عضو شورای شهر و دو عضو منطقه‌ای شورا برسد. در این مدت البته گسترش بسیار ریچموند هیل را هم دیده بودیم که از کمتر از ۷ کیلومتر مربع به بیش از ۱۱۰ کیلومتر مربع رسیده بود (با الحاق زمین‌هایی از شهرهای اطراف) و جمعیتش از ۱۹ هزار به ۳۴ هزار نفر رسیده بود (و این جمعیت امروز البته بیش از ۱۶۰ هزار نفر است).
در سال ۱۹۸۲ انتخابات به هر سه سال یکبار و در سال ۲۰۰۶ بالاخره به هر چهار سال یکبار موکول شد.
انتخابات ۲۰۱۰ و نامزدهای ایرانی
با توجه به این‌که چند ماهی به انتخابات مانده است هنوز فهرست تمامی نامزدها و مسائل داغ انتخاباتی به طور کامل مشخص نشده است، اما از همین الان می‌توان تصویری از فضای انتخابات گرفت.
اولین نکته مهم این است که دیو بارو، شهردار کنونی، دوباره نامزد می‌شود و تا این لحظه هنوز قرار نیست کسی علیه او نامزد شود. انتخابات قبلی سال ۲۰۰۶ به موضوعات گسترش شهری (بخصوص در مورد منطقه‌ی زیست‌محیطی اوک ریجز)، مدیریت زباله و احیای مرکز شهر اختصاص یافت و دیو بارو با وعده بهبود وضعیت شهر در این زمینه‌ها با کسب ۲۲ هزار رای از ۳ رقیب دیگر پیشی گرفت و به شهرداری رسید.
همه می‌دانند که شکست دادن شهردار و عضو شورای شهر که می‌خواهد دوباره نامزد شود کار آسانی نیست، بخصوص به این دلیل که نماینده‌ها معمولا در دوره خود، میخ‌شان را محکم می‌کوبند. امسال نه تنها شهردار دوباره نامزد شده که ۴ نماینده از ۶ نماینده سال قبل هم دوباره نامزد شده‌اند و از این رو شانس بالایی برای انتخاب شدن دارند. اما دو منطقه‌ای که نماینده دوره قبل‌شان استعفا داده، منطقه ۲ و ۳ هستند.
در منطقه ۲ البته تا این لحظه فقط یک نفر نامزد شده و آن کارمینه پرلی است که در انتخابات قبلی بیش از ۱۰۰۰ رای آورده و سوم شده بود و حالا موقعیت خوبی برای راه‌یابی به شورای شهر دارد.
منطقه ۳ جایی است که بیشترین تعداد نامزدها شرکت کرده‌اند و البته ۳ ایرانی هم در میان آن‌ها پیدا می‌شود: احسان حقی، مهدیه حاجی‌قاضی و مهرداد صبوحی. این منطقه از جنوب به خیابان ۱۶ام، از شمال به خیابان استوفویل و از غرب به خیابان بی‌ویو و از شرق به بزرگراه ۴۰۴ محدود می‌شود.
ایرانی‌ها حضور مهمی در ریچموند هیل دارند. این شهر حدود ۱۶۲ هزار نفر جمعیت دارد که از این میان زبان مادری ۶/۷۲ درصد آن‌ها فارسی است و با این حساب ایرانی‌ها پس از چینی‌ها و ایتالیایی‌ها از مهمترین گروه‌های قومی و زبانی شهر هستند. آمار نشان می‌دهد که در منطقه ۳ نیز حدود ۵/۹۰ درصد پیشینه ایرانی دارند.
علاوه بر این سه نفر، لیلا بخت‌آزاد دیگر فرد ایرانی است که در منطقه ۱ ریچموند هیل به مصاف گرگ بروس، نماینده دوره قبل که البته فقط یک دوره نماینده بوده، می رود. منطقه ۱ از شمال به بلومینگتون، از شرق به بزرگراه ۴۰۴، از جنوب به جفرسون سایدرود و خیابان استوفویل و از غرب به خیابان بترست محدود می‌شود و حدود ۴ درصد جمعیت آن ایرانی‌تبار هستند.
با این حساب چهار ایرانی امسال در انتخابات شهرداری ریچموند هیل شرکت می‌کنند که تعدادی بی‌سابقه است (در انتخابات قبلی گاهی تک و توک ایرانی‌ها شرکت کرده‌اند و البته حضور موفقی نداشته‌اند). با این حساب احتمال دارد شاهد حضور ایرانیان در شورای شهر باشیم که بسیار قابل توجه است.
پیشنهاد شهروند: ۳ مساله مهم برای انتخابات
در هفته‌های آینده حتما نگاهی دقیق‌تر به نامزدهای ایرانی و برنامه‌هایشان خواهیم داشت. در این‌جا اما توجه آن ها را به پنج مساله جلب می‌کنیم که در انتخابات امسال در تمام شهرهای منطقه یورک مطرح خواهند بود:
۱- متروی یانگ: از طرح‌های مهم توسعه منطقه که صحبتش می‌رفت، ادامه مترو در منطقه یورک و مشخصا ریچموند هیل بود اما دولت لیبرال انتاریو مدتی است حرفی از ادامه مترو در خیابان یانگ که برای ساکنان ریچموند هیل بسیار حیاتی خواهد نزده است. ادامه مترو به ریچموند هیل سنتر مساله‌ای است که نامزدها حتما باید در مورد آن اظهار نظر کنند.
۲- بدهی: دوران، دوران رکود اقتصادی است و تمامی دولت‌ها بدهی بالا آورده‌اند و دولت‌های شهرداری هم از این قاعده مستثنا نیستند. منطقه یورک بالاترین بدهی سرانه اطراف را دارد که تخمین می‌زنند به بیش از ۱ میلیارد دلار می‌رسد. این بدهی البته بیشتر به خاطر پروژه‌های شهرهایی غیر از ریچموند هیل بوده است (بخصوص وان و مارکهام). اما نامزدها باید به این سئوال پاسخ دهند که بالاخره این کسری بودجه قرار است چگونه جبران شود؟ از جیب کارگران و مردم و مالیات‌دهندگان و با متوقف کردن برنامه‌های اجتماعی و یا با افزایش مالیات بر ثروتمندان و شرکت‌ها؟
۳- رصدخانه دانلپ: شاید اصلا اسم این رصدخانه را هم نشنیده باشید اما این رصدخانه و زمین و پارک اطرافش در ریچموند هیل مدت‌ها است در صدر اخبار تورنتوی بزرگ بوده‌اند و بسیاری خود را درگیر «نبردی تاریخی» برای نجات آن می‌دانند. داستان از این‌جا شروع شد که دانشگاه تورنتو که صاحب این رصدخانه بود آن‌را به قیمت ۷۰ میلیون دلار به شرکت ساخت و ساز متروس فروخت، اما ساکنان ریچموند هیل به شدت به احتمال تخریب آن اعتراض می‌کنند و امیدوارند که دولت‌شهری در کنار دولت استانی و فدرال قرار بگیرد و این ساختمان را حفظ کند. دولت لیبرال استانی اخیرا گفت طرحی برای حفظ آن ندارد. نمایندگان شورای شهر باید به این مساله پاسخ دهند.
