شهروند ـ فرح طاهری: “بنیاد تغییر” روز نهم مارچ ۲۰۱۵، بیست چهره ی تأثیرگذار که موجب تغییرات مثبتی در انتاریو شده اند، را معرفی کرد که در میان آنها یک ایرانی ـ کانادایی به چشم می خورد.
سارا شعرخوانی یکی از دو بنیانگذار “صدای پرستاران خانگی” Family Caregivers Voice (FCV) است که بر آموزش آنها که از اعضای خانواده ی خود به دلایلی نگهداری می کنند، تمرکز کرده و تعهد دارد که در این تجربه ی سخت از آنها حمایت کند و صدایشان را به گوش مسئولان برساند.
در سال ۲۰۱۲، زمانی که سارا دانشجوی مقطع دکترا بود، ناگهان خود را در مقام پرستار همسرش یافت که به تازگی بیماری اش را سرطان مغز تشخیص داده بودند.
در گفت وگویی که با سارا داشتم، او گفت: دانشجوی دکترا در رشته اقتصاد در اتاوا بودم، و همسرم دانشجوی دکترا در تورنتو، درسم را رها کردم تا به کمک او در تورنتو بیایم، چون نمی خواستم او با رها کردن درسش و آمدن به اتاوا، تنها به بیماری اش فکر کند.
سارا ضمن تائید و تعریف از سیستم درمانی کانادا که برای عمل مغز و شیمی درمانی همسرش کوچکترین وجهی دریافت نکرده اند، اما بر کمبود امکانات و حمایت ناکافی سیستم مراقبت های درمانی انتاریو، نیز تأکید کرد و گفت: سیستم درمانی کانادا انتاریو هیچ توجهی به پرستاران خانگی ندارد و در این راه سخت آنها را تنها می گذارد تا زمانی که خود آنها تحت تأثیر فشارهایی که وجود دارد، بیمار شوند و آنگاه سیستم درمانی آنها را به عنوان بیمار بپذیرد.
این سرخوردگی باعث شد که سارا دیدگاه هایش را در این زمینه در قالب مقاله ای در گلوب اندمیل در سال ۲۰۱۴ منتشر کند و پس از آن بود که سیل ایمیل های همدلانه به سویش روان شد؛ افرادی که خود با این معضل دست و پنجه نرم می کردند و احساس می کردند که سارا دارد حرف دل آنها را می زند.
سارا می گوید: وقتی به تورنتو آمدم،کاری پیدا کردم که به من اجازه داد در مورد سیستم درمانی کانادا تحقیق کنم. این تحقیقات باعث شد با گروه هایی در این زمینه آشنا شوم که داوطلب می پذیرفتند و به عنوان “مدافع بیمار” Patient Advocate شروع به فعالیت کردم. بعد از تحقیق متوجه شدم که در کانادا به امثال من می گویند “پرستار خانگی” در حالی که در ایران ما چنین اصطلاحی نداریم ـ گرچه آنجا هم افراد در خانه از بیماران و سالمندان نگهداری می کنند.
وقتی جایگاه خودم را فهمیدم، فکر کردم که من از این پس می شوم فعال حقوق پرستاران خانگی کانادا چون احساس کردم خیلی مشکل دارند. بعد از اینکه مقاله ام را در این زمینه در گلوب اندمیل چاپ کردم و ایمیل های بسیاری دریافت کردم که از آن میان یکی از من پرسید آیا جایی را می شناسی که به ما کمک کند، من گفتم نه، بیا خودمان یک گروه راه بیندازیم. وقتی گروه را با Carole Ann Alloway بنیان گذاشتیم فکر کردم دیگر نمی خواهم اقتصاد را ادامه دهم و می خواهم “سیاست های بهداشت و درمان” را بخوانم.
بعد با گروهی در کلگری آشنا شدم که برنامه ی خلاقانه ای داشتند. در سیستم بهداشت و درمان اینجا معمولا بالاترین رده ها ـ پزشکان، محققان، پرستاران ـ تصمیم می گیرند که چه چیز مهم است که روی آن تحقیق صورت بگیرد. این گروه می گوید ما برعکس می آییم به بیماران و پرستاران خانگی یاد می دهیم چگونه پژوهش انجام دهند.
من از تابستان گذشته این گروه جدید را در تورنتو پایه گذاری کردم و وقتی که جایزه ام را از بنیاد تغییر دریافت کردم از موسسه Saint Elizabeth Health Care بودجه ای به این گروه اختصاص یافت.
سارا شعرخوانی دلیل انتخاب خود به عنوان یکی از بیست چهره ی تغییر در انتاریو را از بین هشتاد کاندیدا، چنین عنوان می کند: از نظر آنها من کسی بودم که شروع کردم به حرف زدن از مشکلات پرستاران خانگی و در سیستم درمانی انتاریو یک نوآوری به وجود آوردم و با در میان گذاشتن این مسائل با دیگران باعث شدم که زندگی بعضی از افراد تغییر کند و سیستم درمانی انتاریو به طرف بهتر شدن پیش برود. و اینکه هم بیماران و هم پرستاران خانگی هر دو باید از حمایت های سیستم درمانی برخوردار باشند.
در ضمن خبر خوب اینکه همسر سارا دوره ی درمانش را طی کرده و امروزه در کنار سارا زندگی آرامی را می گذراند و به تحصیل خود ادامه می دهد.