جمعی از مادران صلح در اعتراض به جنگ و خشونتی که در غزه می گذرد عصر دوشنبه گرد هم آمدند و با محکوم کردن جنایت هایی که بر زنان و …
شماره ۱۲۱۲ ـ پنجشنبه ۱۵ ژانویه ۲۰۰۹
کانون زنان ایرانی: جمعی از مادران صلح در اعتراض به جنگ و خشونتی که در غزه می گذرد عصر دوشنبه گرد هم آمدند و با محکوم کردن جنایت هایی که بر زنان و کودکان در غزه می شود؛ خواستار توقف هرچه سریعتر جنگ و محاصره غزه شدند.
ناهید توسلی یکی از مادران صلح با اشاره به تز هانتینگتون از تلاش امریکا برای ابرقدرت بودن می گوید:"پس از فروپاشی شوروی امریکا در یک روند جابه جایی تاریخی می خواهد ابرقدرت باشد. او برای رسیدن به چین که یکی از سرمایه های بزرگ جهان است و برای رسیدن به این اقتدار باید از کشورهایی نظیر ایران، عراق و افغانستان عبور کند. در حال حاضر امریکا در عراق و افغانستان و فلسطین پایگاههای خود را ایجاد کرده است و حتی برای رسیدن به این هدف بنیادگرایی و طالبان را ساخته است."
در ادامه مینو مرتاضی با طرح این سئوال که چه باید کرد؟ می گوید:"مشکل کنونی ما این است که اطلاعات دقیقی نداریم و در سطح برداشت باقی می مانیم و نمی توانیم به سطح تحلیل برسیم. که این برداشت ها روی رفتارهای ما تاثیر می گذارد."
شهلا فروزانفر از دیگر مادران صلح جنگ کنونی را نتیجه سیاست ها و درگیری های حماس و دولت اسراییل می داند و می گوید: آنچه در اینجا مطرح نیست جان کودکان و زنانی ست که هر روز تکه تکه می شوند.
اما مینو مرتاضی در پاسخ می گوید:" سئوال من این است که واقعا حماس مانع ادامه یافتن صلح است و یا این اسراییل است که این جنگ را افروخته است؟"
لیلی فرهادپور عضو کمیته روابط عمومی مادران صلح می گوید:" از بس در میان اخبار جنگ غزه نام ایران آورده می شود تنم می لرزد. من سئوالم این است که حماس هر چه که باشد موضوع داخلی فلسطینی هاست مساله این است که دولت جنگ طلب اسراییل حق ندارد به این بهانه این گونه بر سر فلسطینی ها بلا بیاورد اگر فردا به بهانه های شبیه به همین اسراییل به ایران حمله کند چه می شود؟"
شهلا فرجاد هم معتقد است الان کمک به مردمی که در غزه کشته می شوند مهم است. در این که اسراییل با حمایت امریکا این جنگ را راه انداخته شکی نیست، اما نجات جان مردم مهم تر است.
ناهید توسلی استاد دانشگاه در جواب این سئوال که آیا حل شدن مسئله غزه به معنای تمام شدن جنگ است؟ می گوید:" فلسطین و اسراییل بهانه های اسحله فروشی امریکا و انگلیس هستند و برای فروش تسلیحات خود جنگ افروزی می کنند. مادران صلح باید فرهنگ صلح بسازند."
اکرم مصباح به عنوان یکی از مادران صلح از واکنش ایرانیان در برابر جنگ اسراییل و فلسطین می گوید:" فضای ضد اسراییلی در ایران آنقدر تکرار شده که تنفر ایجاد کرده است. در حالی که باید اطلاعاتمان دقیق باشد. نیروهای مترقی در کشورمان باید کاری کنند که مردم از این اخبار خسته نشوند و قبول کنند که مردم فلسطین تحت ظلم هستند."
سوسن شعبانی نیز می گوید:"ما به عنوان مادران صلح باید در برابر این جنگ موضع گیری کنیم. و یکی دیگر از مادران صلح تاکید کرد که باید درباره اینکه چرا علی رغم اعلام آتش بس سازمان ملل حماس این آتش بس را شکست، نیز موضع گیری کنیم.
یکی دیگر از مادران صلح در پاسخ به این صحبت می گوید" اینها با تبلیغات حماس را تحریم کردند و او را به نقطه ای رساندند که نتواند کاری انجام دهد. اسراییل همیشه از صلح حرف می زند، اما در عمل کاری برای ایجاد صلح نمی کند."
زهره تنکابنی مختصری از چگونگی شکل گیری تز صهیونیسم توسط هرتزل در قرن نوزدهم را بیان کرد و اینکه چگونه بعد از جنگ دوم جهانی دولت انگلیس که تحت تاثیر صیهونیست هائی چون روتچفیلد بود سرزمین فلسطین را به عنوان محل سکونت یهودیان تمامی جهان و بویژه اروپا تاسیس کرد. بعد از جنگ ۱۹۴۸ اعراب و اسرائیل سازمان ملل با قطعنامه ای سرزمین فلسطین را رسماً به دو قسمت تقسیم نمود. یک سوم آن را به پایتختی بیت المقدس سهم فلسطینیان قرار داد که اسرائیل تن به اجرای این قطعنامه نداد. بعد از جنگ ۱۹۶۷ اعراب و اسراییل، قطعنامه ۲۴۲ مقرر داشت که سرزمین های اشغالی در این جنگ یعنی کرانه باختری که از اردن گرفته شده بود و باریکه غزه که از مصر منتزع شده بود باید به دولت فلسطینی مسترد شود، اما دوباره اسراییل از اجرای این قطعنامه هم تا کنون طفره رفت. زهره تنکابنی سپس شمه ای از سیاست زنده یاد یاسر عرفات را که مبنی بر مذاکره و مقاومت بود یادآور شد وگفت مقاومت حق هر کسی است که مورد تجاوز و ظلم قرار میگیرد. وی حماس را به دلیل جدا کردن غزه از کرانه باختری آن هم با کشتار همرزمان دیروزش نکوهش کرد، اما معتقد بود که این جنگ از ذات صهیونیسم بر می خیزد و در این کشتار وحشیانه فقط باید اسراییل محکوم شود.
شادی صدر، حقوقدان نیز مطرح می کند که موضع گیری روشنفکران ایرانی در برابر جنگ غزه آب ریختن در آسیاب دولت است و سکوت معنادار آنها بهترین کاری است که آنها می کنند چون صدای هیچ آلترناتیوی شنیده نمی شود.
هاله سحابی به این نکته اشاره می کند که در حال حاضر در تمام دنیا علیه اسراییل تظاهرات می شود و نه حماس. او می گوید:"نوار غزه منطقه فقیرنشین و متراکمی است که دو بار در محاصره قرار گرفته است. در محاصره اخیر مردم نمی توانستند برای کار به جای دیگری بروند و در گرسنگی دست و پا می زدند. پرتاب موشک از سوی حماس واقعه ای یک شبه نیست، بلکه چیزی بود که حاصل درگیری ها و فشارهایی بود که از قبل از سوی اسراییل انجام می شد"
به گفته او درست است که اسراییل فرزند نامشروع استکبار است. ولی بهتر است به جای شعار محو اسراییل بگوییم که اسراییل باید قطعنامه های سازمان ملل را اجرا کند.
الهه رستمی، استاد دانشگاه سوآس لندن به عنوان میهمان در این جمع می گوید:"غزه جای کوچکی است که مردمانش از گرسنگی در آستانه مرگند و این حق آنهاست که از حقوق خود دفاع کنند."
او در جواب کسانی که حماس را محکوم می کنند می گوید: "اینطور نیست که مردم فلسطین زیر فشارهای حماس دارند له می شوند. مردم فلسطین با گرایش های فکری مختلف طرفدار حماس هستند."
او همچنین در برابر حفظ حقوق اسراییل واکنش نشان می دهد:"به نظر من دولت اسراییل به عنوان یک دولت صهیونیستی نباید وجود داشته باشد. ما باید مسئله کلیمی ها را از صهیونیست ها جداکنیم. ضد کلیمی بودن یک مسئله غربی است وگرنه از دید تاریخی سالهاست که کلیمی ها و مسلمانان در کنار هم زندگی می کنند و این مسیحیان بودند که با کلیمی ها ضدیت داشتند."
این استاد دانشگاه در برابر این حرف که جنگ فلسطین برای ایرانی ها خسته کننده است، می گوید:"اتفاقا به نظر من اکثریت مردم ایران طرفدار فلسطین هستند."
لیلی فرهادپور با مطرح کردن این که آیا مقاومت محکوم است می گوید:"در همه جا روشنفکران و مدافعان حقوق بشر در حمایت از ساکنان نوار غزه و مخالفت با اسراییل به خیابان ها می روند و هیچ یک حماس را محکوم نمی کنند. چون باید بین عملیات مقاومت مردم فلسطین و عملیات جنگ طلبانه اسراییل تفکیک قایل شویم.
وی تاکید می کند:"ما باید از میان هیاهوی تبلیغاتی رسانه های غربی و جبهه گیری هایمان در مورد یک سونگری رسانه های داخلی به واقعیت توجه کنیم. اگر فقط به خاطر آنکه حرفمان فراتر از حرف دولت باشد پای حماس را وسط بکشیم همان چیزی است که رسانه های امپریالیستی تبلیغ می کنند. حرف فراتر از موضع گیری دولتی لزوما نفی این موضع گیری نیست، بلکه باید بگوییم موضع گیری همه جانبه علیه اسراییل باید از طرف مردم اعلام شود نه از طرف دولتی که خود ارتشی که یک نیروی نظامی است در خدمت دارد. این یک موضع گیری فراتر است نه آنکه بگوییم باید حماس را هم محکوم کرد تا حرفمان شبیه موضع گیری دولتی نباشد. "
