شهروند ـ فرح طاهری: فیلمی داستانی از یک هنرمند ایرانی تبار ساکن تورنتو، با فیلمبرداری صحنه های پایانی، به کارنامه ی تولیدات یک کارگردان جوان ایرانی کانادایی اضافه می شود.
Silent Birds تازه ترین فیلم داستانی ـ بلند و سینمایی از ارسلان براهنی است که نماهای پایانی اش در حال فیلمبرداری است. ارسلان براهنی سناریست، کارگردان و تهیه کننده این فیلم کانادایی مستقل است.
“پرنده های ساکت” فیلمی چندزبانه است که از سه قصه ی اصلی تشکیل شده و ترکیب این سه قصه با هم فیلم را می سازد.
در این فیلم سه شخصیت اصلی را سه زن با ملیت های مختلف برعهده دارند: یک زن روسی، یک زن چینی و یک زن ایرانی. این زنان هر کدام به دلایلی کشور خود را ترک کرده اند و به کانادا آمده اند.
تم اصلی فیلم عشق، بی زبانی، مهاجرت و روابط و اتفاقات پیچیده ای است که بین انسانها ایجاد می شود.
این فیلم چهارزبانه است چون شخصیت های فیلم به زبان های مادری شان (روسی، چینی، فارسی) حرف می زنند و چون داستان در کانادا اتفاق می افتد زبان انگلیسی هم اینها را پیوند می دهد.
در گفت وگوی کوتاهی که با ارسلان براهنی داشتم او به برخی از ویژگی های فیلم اشاره کرد و گفت: فیلم اثری چند زبانه و چند فرهنگی است که روایت درونی شخصیت های فیلم بر اساس شعرهای سه شاعر مهم زن از چین و روسیه و ایران ساخته شده است.
شعرهای آنا آخماتوا (شاعر روس)، فروغ فرخزاد (شاعر ایرانی) و لی چین چائو(شاعر چینی) با توجه به قصه های شخصی براهنی در درون سناریوی او نقش مهمی دارند. در عین حال زبان فیلم تجربه جدیدی با فرم و سبک سینمای اپیزودیک دارد.
ارسلان براهنی گفت که انتخاب کردن بازیگران اصلی فیلم کار سختی بوده چون چند ویژگی مد نظر کارگردان بوده: چهره زنها می بایستی با هم خیلی متفاوت می بود. و دیگر اینکه به غیر از زبان مادری، زبان انگلیسی شان هم خوب باشد. براهنی می گوید، بازیگرانی که انتخاب کردم بسیار بااستعداد هستند. بازیگران مهاجر را در نقش های اصلی و بازیگران کانادایی حرفه ای تر با تجربه هایی بیشتر را در نقش های فرعی قرار دادم ولی شخصیت های مکمل نیز نقش های کلیدی و مهمی در فیلم دارند.
ارسلان براهنی در این ده سالی که با دوربین کار می کند همیشه در حال نوشتن فیلمنامه و طرح و شخصیت بوده. این فیلم یکی از آن طرح هاست که او می خواسته فیلمی باشد که به زن، عشق، روابط پیچیده ی آدم ها و روانشناسی مهاجرت بپردازد.
به گفته ی کارگردان، بخش ایرانی و روس کامل شده است و بخش چینی فیلم هم تا ماه مارچ فیلمبرداری اش تمام می شود و کار تدوین شروع می شود.
فیلم دیگر داستانی و سینمایی ارسلان براهنی، Eye Am نام دارد که آخرین مراحل تدوین را پشت سر گذاشته و امسال پخش خواهد شد. تم اصلی این فیلم عرفان، هنر، فیلمسازی و تبعید است که با زبان خلقت و سینما سرو کار دارد. نام فیلم اگرچه I Am به گوش می خورد و هستی یک فرد را اعلام می کند، اما Eye در اینجا چشم درونی ست که تبدیل شده به چشم کارگردان که روحش را از طریق لنز دوربینش به بیرون منتقل می کند.
ارسلان براهنی سه فیلم مستند داستانی نیز در کارنامه سینمایی خود دارد که آنها را در درون مجموعه بلند سه گانه ی غربت قرار داده است که سال پیش در چندین جشنواره در گوتنبرگ و تورنتو و شبکه هایی همچون بی بی سی نیز پخش شده است. سه گانه غربت از سه فیلم مستند “نور و صدا” (درباره ی سلیمان واثقی، خواننده و موسیقیدان)، “قاب و دیوار” (درباره ی غلامحسین نامی، استاد و نقاش برجسته) و “کیمیا و خاک” (درباره ی رضا براهنی، نویسنده و شاعر و پدر فیلمساز) تشکیل شده است.
فیلم های ارسلان غالبا به موضوعاتی همچون وضعیت انسانی، هستی، زندگی، مرگ، تبعید، هنر و هنرمندان، مهاجرت و راز و رمزها می پردازد.
سینمای ارسلان را می توان سینمایی هنری، تجربی، مولف و مستقل خواند.
