سایت سندیکای کارگران اتوبوس رانی تهران و حومه: بیش از صد سال است که کارگران و اتحادیه هایشان در سرتاسر جهان اول ماه می…
شهروند ۱۲۲۷ پنجشنبه ۳۰ اپریل ۲۰۰۹
فعالان دربند اتحادیه های کارگری در ایران را آزاد کنید
قطعنامه مشترک اتحادیه های بین المللی کارگری
سایت سندیکای کارگران اتوبوس رانی تهران و حومه: بیش از صد سال است که کارگران و اتحادیه هایشان در سرتاسر جهان اول ماه می، روز جهانی کارگر را جشن می گیرند. اول ماه می روزی است که کارگران پایبندی شان را برای برقراری آزادی و عدالت اجتماعی به صورت جهانی به نمایش می گذارند. اول ماه می از زمان برگزاری اولین روز جهانی کارگر در سال ١٨٩٠ ، به سبب وجود حکومت هایی که هنوز اجتماعات غیر رسمی را در اول ماه می ممنوع می کنند، نه تنها در تجمعات عمومی، بلکه در زندان ها نیز جشن گرفته شده است.
ایران یک چنین کشوری است. سال هاست که تلاش کارگران برای برگزاری تظاهرات عمومی اول ماه مه با حملات پی در پی، ضرب و شتم و حبس و زندان روبرو بوده است. در دو سال گذشته، کارگران و طرفداران حقوق زحمتکشان، به دنبال سازماندهی تجمعات اول ماه مه به شلاق خوردن در انظار عمومی محکوم شده اند.
محمود صالحی، رهبر اتحادیه مستقل خبازان در کردستان ایران، به جرم تلاش برای برگزاری تظاهراتی در اول ماه مه ٢٠٠۴ ، به مدت یک سال در زندان بسر برد.
تشکلات خانه ی کارگر و یا شوراهای اسلامی کار که از حمایت دولت برخوردارند، مراسم رسمی جشن سالیانه ی اول ماه می براه می اندازند و این مراسم را برای کارگران به شکلی طراحی می کنند تا در آن به جای پرداختن به مسائل واقعی که کارگران با آن ها مواجه اند به صحبت در مورد مسائلی پرداخته شود که دولتمردان خواهان شنیدن آنها هستند، اما اتحادیه های آزاد کارگری در ایران غیرقانونی اند و همواره از شرکت فعالان اتحادیه های مستقل کارگری در این مراسم جلوگیری به عمل آمده است.
اتحادیه های کارگری در ایران تنها به خاطر جشن گرفتن اول ماه می نیست که مورد تهاجم قرار می گیرند. هرگونه گرایشی به اتحادیه مستقل کارگری با دورنمای سرکوب مواجه است.
در ژوئیه ٢٠٠٨ ، پنج هزار کارگر شرکت نیشکر هفت تپه در شهر جنوبی شوش، پس از ۴۶ روز اعتصاب به خاطر شش ماه حقوق عقب افتاده شان، یک اتحادیه مستقل کارگری تشکیل دادند. در بیستم دسامبر، پنج تن از رهبران انتخابی این اتحادیه به جرم" به خطر انداختن امنیت ملی" و" تبلیغات ضددولتی" در ارتباط با اعتصاب و تشکیل اتحادیه، متهم شدند. به دنبال استقبال اندک از انتخابات ٢۴ فوریه ٢٠٠٩ برای شورای اسلامی کار در هفت تپه، کارکنان اتحادیه از جمله "علی نجاتی" رئیس اتحادیه ی هفت تپه مجددا دستگیر شدند. در نتیجه ی فشار همکاران و فعالان اتحادیه های کارگری در سرتاسر جهان علی نجاتی پس از ۴۵ روز بازداشت -٣٣ روز آن در سلول انفرادی، به قید وثیقه آزاد شد. در چهاردهم مارچ، علی نجاتی و چهار تن دیگر از رهبران سندیکای کارگران هفت تپه به یک سال زندان محکوم شدند.
هم اکنون منصور اسانلو و ابراهیم مددی، رهبران سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، صرفا به خاطر فعالیت های اتحادیه ای شان، در حال سپری کردن به ترتیب پنج سال و سه و نیم سال حکم زندان می باشند. در سومین دوره ی زندان اسانلو برخوردهای ناگواری با وی شده و از مداوای ضروری برای سلامتی وی سر باز زده شده است. درست قبل از تأسیس اتحادیه ها در سال ٢٠٠۵، فعالانی از جمله اسانلو به شدت از جانب اوباشان و اعضای ارگان های مورد حمایت دولت مورد حمله واقع شدند. برخی از کارگران در پی حمایت از عملکردهای اتحادیه به شکل غیر عادلانه ای همچنان از کار برکنار مانده اند.
فرزاد کمانگر، معلم و فعال اتحادیه که از جولای ٢٠٠۶ در بازداشت بسر می برد، در فوریه ٢٠٠٨ به مجازات مرگ محکوم و به زندان مشهور اوین در تهران منتقل شد. همه فعالان اتحادیه ای ایران که صرفا به خاطر فعالیت های مشروع و مسالمت آمیزشان هم اکنون در زندان بسر می برند باید فورا آزاد شده و اتهامات علیه آنهایی که با خطر زندان مواجه اند بدون هیچ قید و شرطی پس گرفته شود.
اول ماه می امسال افراد و سازمانها در داخل و خارج از ایران، برای آزادی این رهبران کارگری زندانی که برای ارتقاء حقوق اولیه اتحادیه های کارگری در ایران و کارگران و حقوق بشر در سطح جهان مبارزه می کنند دست به کارزار زده اند.
دولت ایران قبل از اول ماه می ٢٠٠٩ و احتمالا انتخابات ریاست جمهوری در جون، در حال شدت بخشیدن به سرکوب های خود علیه اتحادیه های مستقل کارگری می باشد.
همچنان که ما در آستانه ی اول ماه می ٢٠٠٩ می باشیم، سازمان آموزش جهانی (ایی.آی)، فدراسیون بین المللی کارگران حمل و نقل (آی.تی.اف)، کنفدراسیون بین المللی اتحادیه کارگری (آی.تی. یو. سی)، و اتحادیه بین المللی کارگران صنایع مواد غذایی، کشاورزی و خدمات (آی یو اف) هم پیمان مجددا مایلند که توجه جوامع بین المللی را به مبارزه ی مشترکمان در حمایت از حقوق پایه ای کارگر و اتحادیه کارگری در ایران جلب نمایند. حق تشکل کارگران، قراردادهای دسته جمعی با کارفرمایان و حق اعتصاب هم چنان که در کنوانسیون های آی.ال.او مورد تجلیل واقع شده، حقوق لازم و لاینفک انسانی اند. کارگران ایران باید آزاد باشند تا حقوقی را که کارگران درهر مکانی شایسته ی برخورداری از آنند را تجربه کنند. ما مقامات را فرا می خوانیم تا به کارگران در ایران اجازه دهند آزادانه برای جشن گرفتن روز کارگر به خواهران و برادرانشان در گوشه و کنار جهان بپیوندند، و خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط منصور اسانلو، ابراهیم مددی، فرزاد کمانگر و کلیه زندانیان دیگری هستیم که در حال حاضر به خاطر کوشش برای بهره مندی از حقوق پایه ای شان به عنوان کارگران و فعالان اتحادیه ها یا در زندان بسر می برند و یا با خطر زندانی شدن مواجه اند.
اتحادیه بین المللی کارگران صنایع مواد غذایی، کشاورزی و خدمات (آی یو اف)
سازمان آموزش جهانی (ایی.آی)
فدراسیون بین المللی کارگران حمل و نقل (آی.تی.اف)
کنفدراسیون بین المللی اتحادیه کارگری (آی.تی.یو.سی)
