برای سفارش یک فکرِ خوب
جمله ای را باید به آن سوی جهان پست کرد
که هنوز نوشته نشده است
می گویند
هر چیزی که نوشته می شود
یک روز خوانده می شود
و من
فکر می کنم
در میان نوشته ای ناخوانده به خودم می رسم
و در فاصله ای دورتر از یک خوانده ی نانوشته به شما!
من زمانی که پاهایم را از دستانِ تردید پس گرفتم
یقین دارم که در انتهای هر رسیده ای یک نارسیده رشد می کند
و همیشه
یک همیشگی بدرفتار
از طبقه ی فقیر رو به پایین
آغاز را از زندگی می گیرد
و دوچشم را
در سر یک انسان به مبارزه ای خودمانی دعوت می کند
در مبارزه
حتمن یکی پیروز می شود
و آن دیگر شکست می خورد
اما
دریک مبارزه ی خودمانی پیروزی بی معناست
و تنها
شکست معنا دارد
و ما
مثل همیشه شکست می خوریم
در یک نبرد خودمانی
و سال ها که بگذرد
گریه هایمان بر شانه های سیگار
در چشمِ خیابان دود می شوند
و هفته ای چند بار
شنبه را به جای جمعه در اندیشه ی زمان تکرار می کنیم!
چه کسی می گوید می شود؟
خود را در ماندگاری درونِ هستی رها کرد
و تولدِ مُردنت را در سالروزآزادی منتشرنمود؟
چه کسی می گوید می شود؟
زیبایی این اعتراض را می توان باسفیدی واژه نقاشی کرد؟
نه نمی شود!
با تکرار مکرر یک حرف
حرف های دیگررا بازجویی کرد
کلمه هایی که در جنگ کشته شدند را سرباز نامید
و جرم را به جای مجرم به پای میز مذاکره کشاند
چه کسی می گوید نمی شود؟
فقط می شود!
حرف های کوچک را گُنده تر از کلماتِ بزرگ نوشت
و زیباتر از سطرها باز خوانی کرد!
از دفتر”شبیه ویرانگی یک زن”
