دو تن از مجروحان اعتراضات سراسری آبان ماه به نام‌های محمد ملکی و امیر اوجانی طی روزهای اخیر بر اثر آسیب‌های ناشی از اصابت گلوله و عدم رسیدگی پزشکی، جان خود را از دست دادند.
محمد ملکی، دستفروش ۲۳ ساله ای که در اعتراضات آبان در محدوده سه‌راه آدران در جاده ساوه، با شلیک گلوله نیروهای امنیتی زخمی شد و ریه و ستون فقراتش به شدت آسیب دیده بود، یکشنبه ۶بهمن بر اثر این جراحات جان خود را از دست داد و روز سه‌شنبه هشتم بهمن در امامزاده‌باقر شهرستان بهارستان در استان تهران به خاک سپرده شد. بنابر گزارش هرانا، سایت مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، محمد ملکی، جوان دستفروش ۲۳ ساله در جریان اعتراضات سراسری آبان ماه در جاده ساوه محدوده سه راه آدران، با شلیک گلوله نیروهای امنیتی از ناحیه کمر زخمی شد.
اصابت گلوله با آسیب به ریه و اصابت به ستون فقرات ملکی متوقف شده و منجر به معلولیت وی شده بود. محمد ملکی یکشنبه ۶ بهمن ماه در حالی که تنها دو هفته از تولد فرزندش می‌گذشت به دلیل آسیب‌های ناشی از اصابت گلوله بر ریه و ستون فقرات، جان خود را از دست داد. او متولد سال ۱۳۷۵، متاهل و ساکن شهرک قلعه میر در شهرستان بهارستان استان تهران بود و به دست‌فروشی اشتغال داشت و به گفته هرانا حدود دو هفته قبل از آنکه جانش را بر اثر آسیب‌های ناشی از اصابت گلوله از دست بدهد فرزندش متولد شده بود.
یک منبع مطلع درخصوص نحوه جان باختن محمد ملکی چند هفته پس از زخمی شدن در جریان اعتراضات، به مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، گفت که محمد ملکی پس از اصابت چند گلوله نیروهای امنیتی به او در جریان اعتراضات و انتقال به بیمارستان، «اواسط آذرماه به منزل منتقل شد و در نهایت حدود ساعت ۱۱ شب ششم بهمن ماه فوت کرد.»
به گفته این منبع مطلع، نیروهای امنیتی «در ابتدا به خانواده ملکی گفته بودند که اگر با کالبد شکافی موافقت کنند، محمد شهید معرفی می‌شود و جنازه را برای خاکسپاری تحویل می‌دهند و در غیر این صورت باید شبانه او را دفن کنند اما در نهایت اجازه دادند پیکر او پس از کالبدشکافی و بیرون کشیدن گلوله به خاک سپرده شود.»
در روزهای اول اعتراضات آبان ماه و هنگامی که محمد ملکی بر اثر اصابت گلوله در بیمارستان بستری شده بود، سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی، با اعزام اکیپی به بیمارستان، او را یکی از مجروحان «تیراندازی اغتشاشگران» معرفی کرده بود.
با این حال یکی از نزدیکان او ضمن تکذیب این موضوع به سایت هرانا گفت که «محمد ملکی را در بیمارستان در فضای رعب و وحشت و بیماری، مجبور به مصاحبه کرده بودند، اینکه ادعا کردند معترضان به او تیراندازی کرده بودند، کذب محض است.»
امیر (شاهپور) اوجانی، ۴۳ ساله، متاهل، پدر چهار فرزند و صاحب یک مغازه ساندویچی در پرند یکی دیگر از کسانی است که بر اثر شدت جراحات ناشی از اصابت گلوله در جریان اعتراضات، جان خود را از دست داده است.
یک منبع مطلع درباره نحوه کشته شدن امیر اوجانی به مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران گفت که امیر در یکی از میدان‌های اصلی شهر پرند از فاصله نزدیک از ناحیه فوقانی پا مورد اصابت گلوله قرار گرفت و استخوان پای او شکست و «تا سه الی چهار روز تنها با مراجعه به درمانگاه، محل جراحت را پانسمان می‌کرد چرا که یک پزشک جراح قول جراحی او را داده بود.»
با گذشت چند روز از اصابت گلوله و وخامت حال عمومی امیر، خانواده اش با آمبولانس او را به چند بیمارستان منتقل کردند، اما بیمارستان‌ها به دلیل جراحت او با گلوله از پذیرش اجتناب کردند تا اینکه «در نهایت یک بیمارستان خصوصی حاضر به پذیرش امیر شد که به دلیل عفونت ناشی از جراحت پا و ساچمه‌هایی که به او شلیک شده بود و آمبولی ریه» در ۱۹ دی ماه جان خود را از دست داد.
به گفته این منبع، چند روز پس از اعتراضات نیروهای امنیتی با چک دوربین‌های خیابان، امیر اوجانی را شناسایی کرده و با مراجعه به منزل وی قصد بازداشت او را داشتند و پس از آن نیز، علاوه بر ایجاد فضای امنیتی در بیمارستان، در ده روز آخر، امیر را ممنوع الملاقات کرده بودند.
در هفته‌های گذشته بسیاری از بیمارستان‌ها از پذیرش مجروحان اعتراضات خودداری کرده اند و از سوی دیگر شماری از معترضان نیز به دلیل نگرانی نسبت به معرفی‌شان از سوی بیمارستان به نیروهای امنیتی و بازداشت، همچنان از دریافت کمک‌های پزشکی و درمانی محروم مانده‌اند.
تعداد دیگری از معترضان که مورد اصابت گلوله قرار گرفته‌اند از تمکن مالی مراجعه به بیمارستان‌ها یا پزشکان بخش خصوصی نیز ناتوان هستند. مجموعه این عوامل سبب شده که تعدادی از معترضان که در جریان اعتراضات آبان ماه مورد اصابت گلوله قرار گرفتند یا بر اثر ضرب و شتم شدید دچار آسیب‌های شدید شده‌اند برای دریافت کمک‌های پزشکی با مشکل مواجه شده و در معرض خطر جانی قرار گیرند.
