در میان کشورهایی که از اولین موج کرونا دچار این ویروس شده‌اند تنها جمهوری اسلامی است که نتوانسته رشد این بیماری را در میان مردم ایران کنترل کند. کشورهای چین، و سپس ایران و ایتالیا، اسپانیا، فرانسه و آلمان که در شروع موج اول، گرفتار این ویروس مرگبار شده اند بجز جمهوری اسلامی ایران، بقیه کشورها توانستند روند مرگ و ابتلا به این بیماری را در میان مردم خود کاملا کاهش دهند و تعدادی از کشور ها مرگ ناشی از این اپیدمی را به صفر برسانند. در ایران اما حکومت اسلامی نه تنها نتوانسته این بیماری را نسبتا مهار کند، بلکه با عملکرد اسفبار خود سبب شده است مرگ و ابتلای شهروندان در سطح کشور به طور فاجعه باری رشد یابد. از اعلام ورود این ویروس در میان مردم ایران بیش از پنج ماه گذشته است ولی هیچ راهکاری که دولت جمهوری اسلامی توانسته باشد در آن به حداقل موفقیت دست یافته باشد قابل مشاهده نیست.
مهم ترین مشکلی که جامعه انسانی ایران اکنون با آن روبروست، همین مسئله ویروس کروناست و جمهوری اسلامی تا کنون نشان داده است که در برابر این بیماری شدیداً ناتوان و در مدیریت مهار آن بی دست و پا است و راهکار مناسبی برای کنترل آن ندارد. آمار بسیار نگران کننده ای از ابتلا و مرگ که از چند هفته قبل آغاز شد، روز به روز بر وخامتش افزوده می شود .
روز سه شنبه ۱۷ تیرماه، آمار مرگ به ۲۰۰ نفر ، یعنی به بالا ترین حد از زمان اعلام وزارت بهداشت رسیده است. این رقم از تلفات نشان می دهد که حکومت اسلامی در برابر این پدیده ویروسی مرگبار، زمین گیر شده است.
در همین حال اگر به آمار دیگر کشورها که همزمان با ایران و حتی کمی دیرتر( مانند ترکیه ( شهروندانشان به این ویروس آلوده شده اند در قیاس با وضعیت ایران، از شرایط بسیار خوبی برخوردارند. در ایران از نخستین روزهای اعلام مرگ و میر ناشی از کرونا تا به امروز، بزرگترین مشکل برای مهار این بیماری واگیر، تضاد جامعه پزشکی و علمی کشور با دستگاه سیاسی حاکم متکی به قدرتمداران مذهبی بوده است.
با گذشت ماه‌ها هنوز جامعه درمانی کشور که جان و اعتبارش را در این راه گذاشته، پیشنهادها و راهکارهای علمی اش درون دستگاه سیاسی و مذهبی کشور جدی گرفته نمی شود. با این درماندگی دستگاه قدرت در سپردن امکانات به بخش درمان کشور و نشنیدن صدای کادر پزشکی و علمی، به نظر می رسد بخش مدیریت درمان در یک جنگ نابرابر با قدرت اسلامی و سنتی دارد به مرور فرسوده و ناتوان می شود. چرا که مدیریت درمان به رغم تلاش طاقت فرسا و هزینه جانی، راهکارهایش در پروتکلهای های تعیین شده ضمانت اجرایی ندارند. اگر تلاش های بی وقفه کادر درمانی کشور با عملکرد ضعیف و غلط مدیران سیاسی هر بار برباد رود، قطعا بی انگیزگی نظام پزشکی و فرسودگی کادر درمانی کشور را فرا می گیرد و آن وقت وضعیتی به مراتب فاجعه‌بار تر از آنچه که شاهدش هستیم به بار خواهد آمد. همین حالا نیز درگیر شدن کادر درمان به کرونا به خودی خود از دو جهت بر توان و قدرت سیستم درمانی کشور تاثیر منفی گذاشته است.
از یک سو این همه آلودگی اعضای بیمارستانی که بخش زیادی از آن به خاطر نداشتن پوشش لازم و لوازم بهداشتی بیمارستانهاست، از تعداد نیروی های درمانگر در این مرحله حساس می کاهد، و از سوی دیگر این روند آلودگی در میان نیروی درمانی، ترس و در نهایت ناتوانی آنان را را رقم خواهد زد. آمار مبتلا شدن اعضای درمانی تنها در یک استان (هرمزگان) نشان می دهد وخامت اپیدمی کرونا در میان کادر درمان در ایران بسیار گسترده است. رئیس دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، روز سه‌شنبه ۱۷ تیرماه گفت ۹۳۴ نفر از کادر درمان و بهداشتی این استان به ویروس کرونا مبتلا شده اند که حال چند نفر از کادر درمان در وضعیت نامطلوب قرار دارند. از میان مبتلایان کادر درمان این استان پرستاران با ۳۵۰ نفر مبتلا بیشترین بیمار در کادر درمانی این استان را دارد. پرستاران کشور از ابتدای ورود کرونا به ایران همواره از کمبود و یا نبود ملزوات بهداشتی و از پوشش نامناسب و همین طور از حقوق ماهیانه کم و در مواردی پرداخت نشدن چند ماهه حقوقشان شاکی بوده اند.
جدا از تضاد میان خواست پزشکی کشور و عملکرد دولت، یعنی نهاد سیاسی حاکم ، عدم حمایت دولت از مردم فرو دست در برابر این بیماری مسری، در افزایش گسترده تر این بیماری نقش مستقیم دارد. دولت که حتی از توزیع ماسک بین قشر فقیر و مردم مناطق محروم سرباز می زند، به خاطر ضعف های خود، عملا تمایل دارد گسترش بیماری در کشور را به گردن خود مردم بیاندازد. در همین حال هزینه درمان برای مردم زیر خط فقر که ۲۲ میلیون انسان ایرانی را شامل می شود، ناممکن است چرا که به گفته معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان در وزارت بهداشت درمان بیماران مبتلا به کووید ۱۹ رایگان نیست و بیماران فاقد بیمه باید هزینه درمان خود را پرداخت کنند واقعیت دردناک آن است که مردم کم درآمد و فقیر که غالبا از داشتن بیمه درمانی محروم هستند بیش از اقشار دیگر در معرض آلوده شدن به این ویروس قرار دارند و به دلیل نداشتن بیمه و ترس از هزینه درمانی ناچارند بیماری خود را پنهان کنند.
این یکی از مهم ترین مشکلات بین خواست جامعه پزشکی و ناکارآمدی دولت است. چرا که دولت برای پوشش بیمه قشر محروم جامعه ناتوان و بی برنامه است و تمام تلاش های سیستم درمانی کشور را بر باد می دهد. تنها همین یک مورد از بی کفایتی حکومت اسلامی کافی ست تا جامعه پزشکی نتواند از سیر صعودی کرونا در کشور جلوگیری کند.
