شهروند ـ آرش عزیزی: جیسون کنی، وزیر مهاجرت کانادا، این هفته اعلام کرد کانادا در سال گذشته بالاترین تعداد مهاجر را در تاریخ خود پذیرفته است.
به گزارش سی تی وی از تورنتو، کنی گفته کانادا در سال ۲۰۱۰، ۲۸۰۶۳۶ نفر را به عنوان مقیم دائم پذیرفته است. این میزان بالاترین در ۵۰ سال گذشته و شش درصد بالاتر از تخمین خود دولت بوده است.
جیسون کنی وزیر مهاجرت کانادا
گفته می شود با میزان بالای پذیرش مهاجران در سال گذشته بسیاری از تقاضاهای مهاجرت در میان «کارگران ماهر» که پرونده هایشان روی هم تلنبار و زمان انتظار برای دریافت جوابشان طولانی شده بود، جبران شده است. این میزان پیش از این بیش از ۶۴۰ هزار نفر بود که هر کدام باید تا شش سال منتظر می ماندند، اما این تعداد اکنون به ۳۳۵ هزار نفر کاهش یافته است.
وزیر مهاجرت مدعی شد با این کار میزان انتظار برای سایر متقاضیان کاهش می یابد و به نیازهای بازار کار بهتر رسیدگی می‌شود. دولت می‌گوید مهاجران به احیای اقتصادی کانادا از رکود کمک خواهند کرد.
کنی گفت: «اقتصاد کانادا پس از رکود به سطح بالایی از مهاجرت اقتصادی برای قوی نگاه داشتن اقتصادمان نیاز دارد.» او افزود: «در حالی که بقیه کشورهای غربی در زمان رکود مهاجرت را کاهش می‌دهند، دولت ما سطوح مهاجرت را بالا نگاه داشته است.»
تعداد مهاجران در سال ۲۰۱۰ حدود ۶۰ هزار نفر بیشتر از متوسط پذیرش مهاجران در دهه ی ۱۹۹۰ بوده است.
به گزارش اکونومیک تایمز از تورنتو، در همین دوره ۱۸۲۳۲۲ کارگر موقت خارجی و ۹۶۱۴۸ دانشجوی خارجی نیز پذیرفته شده اند. قانو
ن جدید «تجربه ی کانادایی» که در سال ۲۰۰۸ معرفی شد، اکنون به دانشجویان خارجی امکان می دهد از درون کشور برای دریافت اقامت دائم اقدام کنند. حضور این دانشجویان خارجی که هر کدام مبالغ بسیاری خرج می‌کنند برای اقتصاد کانادا از اهمیت بالایی برخوردار است. این دانشجویان به طور متوسط سالی بیش از ۵/۶ میلیارد دلار خرج می کنند.
چین و هند در بالای فهرست
در این میان نگاهی دقیق به آمار نشان می دهد که دو غول بزرگ آسیایی که دولت محافظه کار هارپر در دوره ی اخیر خواهان بهبود روابط با آن ها بوده است، در بالای فهرست تامین کنندگان مهاجران به کانادا هستند. البته در آمار ارائه شده برای سال ۲۰۱۰ هنوز خبری از آمار مجزا بر حسب کشورها نیست، اما مشخص است که هند و چین بالاترین منابع مهاجرت برای کانادا هستند.
برای مثال رسانه های هندی گزارش می‌کنند که به طور متوسط سالی ۳۵ هزار هندی به کانادا مهاجرت دائم می کنند. در حال حاضر تنها سالی ۳۵۰۰ دانشجوی هندی در کانادا پذیرفته می شوند، اما بسیاری دانشگاه ها اکنون کمپینی برای جذب دانشجویان خارجی بیشتر (که بسیار پرسود هستند) آغاز کرده اند که انتظار می رود به افزایش این عدد بیانجامد.
اخبار کم سر و صداتر
پس آیا وقت آن است که مهاجران جشن و سرور بگیرند و از «سخاوتمندی» دولت هارپر ممنون باشند؟ همه این‌طور فکر نمی‌کنند.
در واقع بسیاری فعالان مهاجران و پناهجویان اشاره می‌کنند که دولت هارپر گرچه میزان صوری مهاجرت را مقداری بالا برده، اما بسیاری از اعمال آن اثر منفی بر مهاجران داشته است.
مثلا جیسون کنی در همان حالی که در مورد میزان پذیرش بالای مهاجران می گفت، یادآوری کرد که دولتش در تلاش برای «حفظ تمامیتِ نظام مهاجرت کانادا» است. و این‌کار چگونه انجام می‌شود؟
با معرفی قانونی به نام «قانون پیش‌گیری از سوءاستفاده از نظام مهاجرت کانادا توسط قاچاقچیان انسان». این نام طول و دراز در واقع چیزی نیست مگر سخت‌گیری بیشتر بر پناهجویان. در دوره ی اخیر شاهد دیپورت کردن بعضی از پناهجویان که در بدترین شرایط بودند، بوده‌ایم. از جمله خواهر و برادری مکزیکی مقیم محله ی پارک دیل در غرب تورنتو که ماه پیش تبعید شدند.
همین هفته ی گذشته تورنتو استار خبر از احتمال دیپورتِ زنی پرتغالی داد که شوهرش پیش از این به جرم سوءقصد به او به این کشور دیپورت شده بود. توجه رسانه ها به این خبر البته باعث شده مقامات فعلا نسبت به دیپورت او دست نگاه دارند.
تبعیض جنسی و نژادی
در عین حال اما در همین هفته شاهد خبر دیگری بودیم که نشان می‌دهد دولت هارپر می‌خواهد میزان پذیرش پدر و مادرها (و پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها) که می‌خواهند در این‌جا به خانواده های خود بپیوندند کاهش دهد. به گزارش کندین پرس از اتاوا، الیویا چاو، منتقد مهاجرت ، گفته داده هایی که به دست حزبش (ان دی پی) رسیده نشان می دهد دولت فدرال می خواهد این میزان را از ۱۵۳۰۰ تن در سال ۲۰۱۰ به ۱۱ هزار تن در سال جاری برساند.
الیویا چاو، نماینده ی تورنتو، که به دفاع از حقوق مهاجران معروف است، در گفتگو با رسانه ها اشاره کرد که در حال حاضر بیش از ۱۴۸ هزار نفر از والدین بیش از پنج سال است که منتظر پیوستن به اقوام کانادایی خود هستند.
جیسون کنی در واکنش به این خبر گفته کاهش صدور ویزاهای خانوادگی به دلیل رسیدگی به سایر «اولویت ها» بوده است. اما در ضمن اضافه کرد که این میزان «روی سنگ حک نشده» و احتمال تغییر آن با توجه به جزئیات پرونده های درخواست ویزای خانوادگی است.
نکته ی دیگری که خانم چاو در گفته های خود به آن اشاره کرده این است که این کاهش میزان پذیرش به طور عمده بر متقاضیان از مناطق غیراروپایی (آفریقا، آسیا، خاورمیانه و آمریکای جنوبی)تاثیر خواهد گذاشت.
منتقد مهاجرت ان دی پی گفت: «روشن است که محافظه کاران سیاستی تبعیض آمیز بر پایه نژاد و سن به کار گرفته اند… و دیگر بر پایه ی “رسیدگی به نوبت تقاضا” عمل نمی‌کنند.»
بسیاری از کارشناسان مهاجرت اشاره می کنند که دور نگاه داشتن مهاجران از خانواده هایشان آسیب های جدی اجتماعی و اقتصادی به جامعه ی مهاجرانِ کانادا وارد می کند. جو وولپه، نماینده لیبرال و وزیر سابق مهاجرت، با اشاره به این اقدام دولت هارپر تبلیغات آن‌ها در مورد اهمیت به ارزش های خانوادگی را زیر سئوال برد.
در عین حال به گزارش تورنتو استار، اتاوا در پاسخ به فشارهایی که از سوی جامعه ی چینی کانادا وارد آمده میزان پذیرش پدر و مادرها و پدربزرگ و مادربزرگ‌ها از دفتر ویزای کانادا در پکن، پایتخت چین، را از ۱۰۰۰ نفر در سال ۲۰۱۰ بیش از دو برابر کرده و به ۲۶۵۰ نفر در سال ۲۰۱۱ رسانده است. یعنی از کشورهای دیگر کم کرده و به چین افزوده. واقعیت دیگری که باعث می شود طرفداران حقوقِ مهاجران دولت هارپر را به بازی سیاسی با سیاستِ مهاجرت کشور متهم کنند.
