شنبه ۵ مارس در صدمین سالگردروز جهانی زن به دعوت فعالان سازمان زنان هشت مارس مراسمی در یکی از سالن های شهر تورنتو برگزار شد. مراسم امسال که بیش از ۹۰ نفر در آن شرکت کرده بودند به این صورت بود که بسیاری از فعالان زنان و همچنین رفقای مرد در جهت آماده کردن سالن با ما همکاری کردند، یکی بنرها را به دیوار می چسباند، دیگری وسایل صوتی را تنظیم می کرد، آن یکی تهیه قهوه و شیرینی را به عهده گرفته بود، چند نفر صندلی ها را می چیدند و خلاصه اینکه همه درگیر بودند. مشاهده این صحنه و این که همه برنامه را از آن خود می دانستند آدم را به وجد می آورد. سخنران های برنامه امسال همه از فعالان زنان در سطح شهر بودند که این به نظر از دو جهت مفید است یکی اینکه این سخنرانی ها مسئولیت ما را برای رشد و ارتقا آگاهی خود بالا برده دیگر اینکه ما را متکی به خود می کند و لزوماً نباید همیشه از پرفسورها و محققان برای سخنرانی دعوت کنیم.
دیوارهای سالن با شعارها و بنرهایی مانند: رهائی زن رهائی جامعه است، جدائی دین از سیاست، هیچ انقلابی بدون شرکت زنان میسر نیست، زنجیرها را بگسلیم خشم زنان را به نیروی قدرتمندی برای انقلاب رها کنیم ، ……. و همچنین عکس هائی از مبارزات خیابانی زنان در جنبش اخیر مزین شده بود.
مونا از فعالان سازمان زنان هشت مارس به عنوان مجری برنامه سخنان خود را با خوش آمد گویی و تبریک صدمین سالگرد ۸ مارس آغاز کرد. وی سال ۲۰۱۱ را سال مبارزه و انقلاب در خاورمیانه و شمال آفریقا اعلام کرد که زنان در مرکز این مبارزات قرار دارند. در ادامه او معرفی مختصری از سازمان زنان هشت مارس به حضار ارائه کرد.
سخنران اول برنامه شهلا فعال زنان و پیشمرگه سابق کومله در کردستان بود.
سخنرانی شهلا در مورد تاریخچه مبارزات زنان و زنان مسلح(پیشمرگ) در کردستان ایران و تاثیرات آن بر جنبش کردستان بود.
وی دلیل روی آوری زنان کردستان به مبارزه را و علت روی آوری زنان به مبارزه مسلحانه را اینگونه تعریف کرد:
این مبارزات به تاریخ ۵۷ با شروع تظاهرات مردم ایران علیه رژیم پهلوی و بعد از آن اعتراضات و مبارزات زنان در ایران و کردستان به سالهای ۵۹ و ۶۰ برمی گردد.
زنان در کردستان به دلیل ویژگی های جامعه کردستان و وجود مسئله ملی، طبقاتی و مذهبی و همچنین جنسیتی، در مقابل رژیم شاه و جمهوری اسلامی برای احقاق اجتماعی خود به میدان مبارزه آمدند.
سال های ۵۸ و ۵۹ با شروع جنگ در کردستان و جنگ ۲۴ روزه در سنندج، زنان فعالانه در به وجود آوردن اتحایه زنان جهت آگاه کردن زنان و دختران و سازماندهی در بنکه ها یا تشکیلات محلات شرکت داشتند.
بعد از یورش رژیم در سال ۶۰ و شروع دستگیری و شکنجه و اعدام ها زنان در کردستان به صفوف پیشمرگان در تشکیلات چپ و مارکسیستی کومه له روی آوردند و مبارزه مسلح را پا به پای مردان در جبهه های جنگ خستگی ناپذیر ادامه دادند.
تاثیرات این مبارزه و تاثیراتش بر جنبش کردستان چه بود؟
حضور زن در این مبارزه به رشد آگاهی- سیاسی و طبقاتی زنان کمک زیادی کرد…..
ـ ارتقاء سطح بهداشت و سلامتی زنان بویژه در مناطق روستائی و دورافتاده کردستان بود.
ـ مبارزه با جهل و خرافه مذهبی و فرهنگ مردسالارانه …حضور زنان مسلح توانست در سطح بالائی فرهنگ جامعه را تغییر دهد.
ـ برای اولین بار یک سنت شکنی در جنبش کردستان ایران برای رفع ستم ملی و حضور زنان در عرصه های مختلف مبارزه بود.
ـ حضور زنان در این جنبش و متشکل در تشکیلات کومه له به یکی از شاخص های اجتماعی شدن کومه له تبدیل شد. در یک کلام می توانم بگویم که ما توانستیم نشان دهیم و ثابت کنیم زنان در همه عرصه های مبارزه و فعالیت های سیاسی اجتماعی و اقتصادی با مردان برابرند و همگام و همدوش با آنان در همه عرصه های مبارزه می توانند حضور داشته باشند.
سخنران بعدی برنامه نیلوفر از زندانیان سیاسی سابق و از فعالان جنبش کمونیستی بود.
این خلاصه ای از سخنان نیلوفر است:
در تمام انقلابات بزرگ دنیا از جمله انقلاب فرانسه و روسیه زنان بخش مهمی از این انقلابات بودند که سازمانیافته و یا خودبخودی به تجلیات ویرانگر و فقرآفرین نظام سرمایه داری اعتراض کردند که روز جهانی زن هم به درستی مهر آن مبارزه طبقاتی را به خود زده است.
در جنبش اخیر تونس و مصر هم ما شاهد حضور وسیع و فعال زنان نه به عنوان حامی و مشوق مبارزان مردان و به مثابه چرخ سوم، نقشی که سنتا تاریخ نویسان مرتجع قدرت های حاکمه دوست دارند برای تنزل مبارزاتشان تحریف کنند، بلکه خود بخشی از خود آن جنبش بودند که سازمانیافته و استراتژیک در آن شرکت کردند. همچنانکه در جنبش سال ۸۸ بدون استثناء در تمامی صحنه های درگیری خیابانی، زنان در صفوف مقدم این رویارویی وجود داشتند. در واقع یکی از ارکان اصلی و استخوان بندی این جنبش بر مبارزات و مقاومت زنان شکل گرفته بود. این جنبش همانقدر به دانشجویان مبارز و جوانان انقلابی و توده های ستمدیده تعلق داشت که به زنان. و همینطور که زنان نسل انقلاب ۵۷ که وحشیانه سرکوب شدند، نه به خاطر تکمیل تجهیزات فنی و امنیتی مبارزه مردان به عرصه مبارزه کشیده شده باشند، بلکه با علم به اینکه ریشه تمامی شوربختی انسانها در نظام گندیده و استثمارگر سرمایه داریست، به صفوف دیگر کمونیست ها پیوسته بودند.
در فاصله سخنرانی ها شعری توسط مونا خوانده شد این شعر از زبان مردی بود که مراحل رشد و آگاهی زن خود را می گفت ودر نهایت سطح آگاهی زن به آنجا رسید که” تصور پسندیده کاذب شوهرش را نزد رفقایش خدشه دار کرد”.
سخنران بعدی آقای سیامک ستوده بود. او نویسنده و فعال چپ است. عنوان سخنرانی او موقعیت زن در جوامع سرمایه داری صنعتی بود.
ایشان سخنانش را با تقدیر از جوامع اولیه که در آنجا مادرسالاری حاکم بود آغاز کرد و اعلام داشت که روابط بین زن و مرد در این جوامع بسیار مترقی تر و عادلانه تر از جوامع سرمایه داری کنونی بود. پس از به وجود آمدن مالکیت موقعیت زن تنزل کرد و به کنیز تبدیل شد. او عنوان کرد که روابط اجتماعی انعکاسی از روابط تولید است در جوامع فئودالی دهقانان همراه زمین خرید و فروش می شدند و دهقان اختیاری بر زندگی خود نداشت. او حق انتخاب نداشت و ما می بینیم که روابط زن و مرد هم تبلوری از چنین روابطی بوده یعنی مرد صاحب زن بود که هر زمان اراده می کرد می توانست او را بزند یا طلاق بدهد و هرکار که میل داشت بر او روا دارد، ولی با تغییر روابط اقتصادی به سرمایه داری، سرمایه دار صاحب زندگی کارگر نیست و کارگر این حق را دارد که خود صاحب خود را انتخاب کند. روابط بین زن و مرد نیز تغییر کرد و دیگر زن کنیز و یا ملک مرد به حساب نمی آید و زن مانند مرد می تواند همسر خود را طلاق دهد و یا آن را انتخاب کند. در جوامع سرمایه داری زن و مرد از نظر حقوقی برابر است، ولی کماکان مردسالاری وجود دارد. در این جوامع زنان کالای جنسی هستند که باید به مردان سرویس جنسی بدهند. آنها مدام از طرف کمپانی های بزرگ تولید مواد آرایشی، مد لباس و انواع کارخانه های زیباسازی زنان بمباران تبلیغاتی می شوند و با فروش کالاهای خود سود های سرشار به جیب می زنند. در این جوامع زنان منبع سودهای بسیار از رواج صنعت پرنو می شوند که زنان از قربانیان آن هستند.
سپس تنفس داده شد. بعد از تنفس اسلایدشویی از مبارزات زنان در ایران و جهان به نمایش درآمد که بسیار الهام بخش و تهییج کننده بود.
بعد از اسلایدشو نوبت سخنرانی آناهیتا فعال زنان هشت مارس بود. عنوان سخنرانی او جنبش زنان در شرایط کنونی ایران بود. وی پس از تقدیر از مبارزات اخیر مردم خاورمیانه و همچنین مبارزات اخیر مردم ایران بخصوص زنان که در محور این مبارزات هستند، به ۸ مارس ۵۷ اشاره کرد که زنان به اعتراض به حجاب اجباری دست به تظاهرات گسترده بر علیه این قانون قرون وسطایی زدند، ولی از حمایت اکثریت مردم محروم بودند. مردسالاری غالب در درون جنبش چپ مانع شرکت فعال مردان در این مبارزه بود. آنها حساسیت این مبارزه را بر علیه رژیم تازه به قدرت رسیده درک نکردند و برای این جامعه ما بهای سنگینی پرداخت. اکنون پس ۳۲ سال مبارزه و مقاومت زنان علیه جمهوری اسلامی شاهد رشد مبارزات و خیزش های وسیع مردم و در مرکز آن زنان هستیم. زنان در این مبارزات با جانبازی از هیچ خطری ابا ندارند ولی مطالبات و خواسته های آنها در فضای پر گرد و غبار رفرمیستی رهبران ارتجاعی سبز گم شده است و در هیچ یک از این مبارزات مطالبات زنان به گوش نمی رسد. و وجه المصالحه جناح های گوناگون حاکمیت شده است. ضعف بزرگ جنبش زنان همچون کل جنبش مردم امید بستن به رهبران سبز است. رهبران ارتجاعی سبز به خوبی می دانند که کوچکتری مطالبه زنان که لغو حجاب اجباریست ارکان ایدئولوژی این نظام را به لرزه در می آورد و بی دلیل نیست که در هیچیک از سخنرانی ها و یا اعلامیه های موسوی و کروبی حرفی از زن ستیزی این نظام نیست. چون آنها همانطور که خودشان بارها اعلام کرده اند برای تر و تازه کردن این نظام آمده اند تا دوران طلایی خمینی را احیا کنند.
کمپین و همگرایی زنان همچون بازوی رهبران سبز در درون جنبش زنان هستند که برای توجیه خط خود می گویند که منافع زنان در نظام جمهوری اسلامی قابل وصول است. زنان در طی ۳۲ سال مبارزه با جمهوری اسلامی با گوشت و خون خود درک کرده اند که احقاق کمترین حقوقشان با سرنگونی جمهوری اسلامی گره خورده.
آناهیتا سپس در مورد ضرورت و اهمیت تشکیلات و وحدت سخن گفت. که چگونه تشکیلات نیروی جمع را دو صدچندان می کند. برای مقابله جدی با هر شکل مردسالاری آگاهی و تشکیلات رادیکال از اهم ضروریات است. وی با اشاره به اهداف امپریالیست ها در طرح شعار رهایی زن که کشاندن جنبش در چارچوب های سرمایه داری جهانی است تاکید کرد که دشمن زنان این فرد و آن فرد نیست، بلکه نظام سرمایه داری جهانی ست که مدام مردسالاری تولید و بازتولید می کند. مردسالاری جهانی ست و مبارزه با آن هم باید جهانی صورت گیرد.
سپس شهلا شعر زیبایی از سیمین بهبهانی در مورد زن خواند که مورد تشویق حضار قرار گرفت.
در انتها گلاویژ خواننده خوش صدای شهر آوازهای کردی و فارسی زیبایی را اجرا کرد.
مراسم امسال، مراسم موفقی بود و موفقیت مراسم صدمین سالگرد روز جهانی زن بدون همکاری و همبستگی تمام زنانی که در ارتباط نزدیک با ما قرار دارند میسر نبود.
فعالین زنان هشت مارس تورنتو(۱۱ مارس ۲۰۱۱)
