جامعه ی قومی رأی می دهد
ترجمه: فرنگیس زاهد
نمایندگان رسانه ها چند متری آن سوی نرده ها قرار گرفتند، در فاصله ای مناسب که هیچ نشانی از حضور آنها در برنامه مدون تلویزیونی سیاستمداری که در جمع گروهی از هواداران دستچین شده اش ـ که بی چون و چرا سخنرانی از پیش نوشته شده او را تایید می کنند ـ نباشد.
سخنرانی او به پایان رسید و خبرنگاران از آن سوی حصارهای آهنین با داد و فریاد سئوالات خود را مطرح کردند، روی نوک پا ایستادند و سر و صدا به راه انداختند تا مگر توسط سیاستمداری که می خواست آنها را چون بچه هایی مزاحم از سر خود باز کند دیده و شنیده شوند. 
سئوالی که روزنامه نگارهای عصبانی یکی پس از دیگری به زبان های مختلف می پرسیدند:”چرا هر روز فقط پنج سئوال حق داریم بپرسیم؟”
……
دانشجوی جوانی را که برای اولین بار در رأی گیری شرکت می کرد، به خاطر مشکوک بودن به هواداری از کاندیدای رقیب از تظاهرات سیاسی خود بیرون کردند. دانشجوی رأی اولی دیگری که می خواست پیش از انتخابات با حضور در گردهمایی با مواضع رهبر سیاسی آشنا شود باید پیشتر برای شرکت در آن ثبت نام می کرد. هنگامی که دختر جوان به گردهمایی رسید افسر پلیس او را به خارج از محل اجلاس هدایت کرد.
یاران سیاسی رهبر پس از بررسی سابقه دختری نوزده ساله، عکس او را در حال ملاقات با کاندیدای دیگر در گردهمایی حزب رقیب در فیس بوک وی یافته آنرا برملا کردند.
……..
کنسرسیوم شبکه های تلویزیون ملی تصمیم گرفته اند رهبر یکی از احزاب عمده فدرال را از مناظره های تلویزیونی کنار بگذارند.
…….
نه اشتباه نکنید، من در مورد تخلفات انتخاباتی در ایران، و یا بازی های سیاسی معمر قذافی دیکتاتور لیبی با رسانه های تحت کنترلش صحبت نمی کنم. این نقض های آشکار دموکراسی مهر مخصوص”ساخت کانادا” را بر خود دارد.
بله، کانادای متواضع و فروتن اینک کشوری ست که روند دموکراسی را به ریشخند و تمسخر گرفته است.
در حالی که استفن هارپر، نخست وزیر ما با لاف و گزاف بسیار از حکومت باز و شفافیت سیاسی خود سخن می گوید، اما آنچنان رسانه ها را در مبارزات انتخاباتی خود تحت کنترل قرار داده که سبب شرمندگی دیکتاتورهای پر آوازه ای چون احمدی نژاد و قذافی شده است.
هارپر به بیش از پنج سئوال در روز از سوی رسانه ها پاسخ نمی دهد و پیشینه کسانی را که بخواهند در گردهمایی های مبارزات انتخاباتی او شرکت کنند، به دقت بررسی می کند.
من مطمئنم در گوشه و کنار شمال افریقا و یا خاورمیانه بعضی فرمانروایان جبار دارند سری می خارانند و زیر لب می گویند”آفرین هارپر، چرا به فکر من نرسید.“
در همین حال، شبکه های خبری مشهور ما همچون رادیو سی بی سی کانادا، سی تی وی، گلوبال و تی وی ای هفته گذشته تصمیم گرفتند الیزابت می رهبر حزب سبز فدرال را از مناظرات به زبان های انگلیسی و فرانسه کنار بگذارند.
جای تعجب نیست اگر درکتاب تاریخ کانادا چهل و یکمین دور انتخابات را قاتل دموکراسی بنامند.
آیا چهل و یکمین دور انتخابات در کانادا شبیه انتخابات ریاست جمهوری امریکا در سال ۲۰۰۰ بین جورج دبلیو بوش و ال گور خواهد بود، جایی که رسوایی انتخاباتی فلوریدا ادعای ریاکارانه امریکا را درباره دموکراسی در سراسر جهان به نمایش گذاشت؟
در سالی که جوانه ی جنبش های دموکراسی خواهی در سرزمین هایی که دشمن پرورش چنین گل هایی هستند به بار نشست، جای شرمندگی ست که اجازه دهیم ادب و نزاکت، آسودگی خیال و یا بی اعتنایی کانادایی این سیستم دموکراتیک را از سیستمی هر چند پر نقص و ضعیف به نمایشی مسخره تبدیل کند.
هر یک از شما که برای حق رای خود جنگیده اید، و هر یک از ما که هنوز شانه به شانه با بستگان و دوستان خود برای حق رای در سرزمینی دیگر می جنگیم، همه می دانیم که دموکراسی حقیقی این گونه نیست.
