گفت وگو با روبی دالا و ناودیپ بینز، نمایندگان لیبرالِ برمپتون
تا به امروز دیده ایم که شهر برمپتون، مرکز منطقه ی پیل در غربِ تورنتو، با بیش از ۵۰۰ هزار نفر جمعیت یکی از صحنه های اصلی جدل های انتخاباتی بوده است. هارپر، نخست وزیر محافظه کار، کمپین خودش را از همین جا شروع کرد و در طول این کمپین وزرای او و در ضمن مایکل ایگناتیف و جک لیتون، رهبران اپوزیسیون، تا به حال بارها و بارها در این‌جا حضور به هم رسانده اند.
برمپتون چهار نماینده به مجلس فدرال می فرستد که در حال حاضر همگی لیبرال هستند. اما از این چهار نفر در انتخابات قبلی یکی با اختلاف کمتر از ۷۰۰ رای و دیگری با اختلاف کمتر از ۳۰۰ رای بر رقبای محافظه کار خود پیروز شدند و همین است که شهرِ گل ها مرکز تلاقی دو هدف استراتژیک مهم حزب استفن هارپر در این انتخابات به شمار می رود: یکی در آوردن کرسی های منطقه ی تورنتوی بزرگ از چنگِ لیبرال ها و دیگری کسب رای جوامع قومی که آن هم سنتاً بیشتر به لیبرال ها تعلق داشته است.
حضور وسیع اهالی آسیای جنوبی و بخصوص مردم پنجابی که بیشتر سیک مذهب هستند در برمپتون فاکتور مهمی در معادلات سیاسی این شهر است. زبان مادری بیش از ۲۷ درصد مردم این شهر پنجابی است و رایج ترین زبان ها پس از آن گجاراتی و اردو (هر کدام حدود ۳ درصد) است. مذهب بیش از ۱۰ درصد سیک و بیش از ۵ درصد هندو است. در حال حاضر از چهار نماینده ی لیبرالِ شهر، سه نفر پنجابی و سیک هستند (دو نفر مهاجر نسل دوم و یک نفر متولد هند.)
محافظه کاران به رهبری هارپر در این انتخابات نه فقط دو نامزد پنجابی و سیک را در برمپتون به میدان فرستاده اند که مشخص است چند سالی است تلاش ویژه ای برای جلب این جامعه به سوی خود می کنند. هر چه باشد نمی توانیم فراموش کنیم که استفن هارپر کمپین خود را در همین شهر برمپتون در حالی شروع کرد که سیک های عمامه به سر دو طرفش را گرفته بودند. جیسون کنی، وزیر مهاجرتِ هارپر، نیز بخش عمده ای از تلاش های خودش را، از جمله با سفر به پنجاب و دیدار از معبد طلایی، صرف این کار کرده است. (البته لغزش محافظه کاران در این زمینه را شاید باید روزِ یکشنبه ی هفته ی پیش دانست که هارپر در تورنتو نبود تا در سومین کارناوال بزرگ‌ترین شهر کانادا، یعنی جشنِ خالسای سیک ها با حضور بیش از ۵۰ هزار نفر، شرکت کند در حالی که ایگناتیف و لیتون هر دو با کلاه های مدلِ سیک ها حضور داشتند و با همدیگر دست هم دادند.)
اما هارپر و حزبش در زمینه ی کسب رای چقدر موفق بوده اند؟
سان گره وال، خبرنگار مسائل شهری تورنتو استار (که از اسمش معلوم است خود نیز پنجابی است) چند هفته پیش مطلبی در این مورد نوشته بود که نشان می داد این تلاش ها آنقدر هم عبث نبوده است. هارویندر سینگ، راننده ی کامیون، به استار گفته بود:«محافظه کاران اکنون دارند برای ما کار می کنند. آن ها هزینه های مهاجرت را پایین آوردند.» (با اشاره به هزینه ی ورود که محافظه کاران در سال ۲۰۰۶ از ۹۷۵ به ۴۹۰ دلار تقلیل دادند).
سینگ، ساکن حوزه ی پرجدالِ برمپتون- اسپرینگدیل،گفته در دو انتخابات برای لیبرال ها کار داوطلبانه کرده، اما این دفعه می خواهد برای محافظه کاران کار کند. او لیبرال ها را با حزب قومی آکالی دال در ایالتِ پنجابِ هند مقایسه می کند و می گوید: «آن ها می گویند برای سیک ها کار می کنند، اما دیگر چنین نمی کنند. آن ها رای ما را متعلق به خودشان حساب می کنند.»
برمپتون- اسپرینگدیل: سیک علیه سیک
آقای سینگ تنها لیبرالِ سابق این حوزه نیست که از حزب قرمز دل‌سرد شده و دقیقا همین حوزه ی برمپتون- اسپرینگدیل است که مرکز تلاش های محافظه کاران است. اگر قرار است استراتژی برمپتون آن ها در جایی به موفقیت برسد احتمالا آن همین جا خواهد بود. حزب هارپر در این حوزه باز هم نامزدی پنجابی و سیک (پارم گیل) را به مصاف نماینده ی سیکِ لیبرال ها فرستاده است، چنان‌که از ابتدای تشکیل این حوزه در سال ۲۰۰۴ چنین کرده است.
یکی از دلایل این تمرکز تلاش محافظه کاران، آسیب پذیری غیرقابل انکاری است که روبی دالا، نماینده ی برمپتون- اسپرینگدیل، با آن روبرو است. این آسیب پذیری سابقه ی طولانی دارد، اما در یکی دو سال اخیر تشدید هم شده است.
در سال ۲۰۰۴ که حوزه ی انتخاباتی «برمپتون- اسپرینگدیل» برای اولین بار با ترکیب بخش هایی از «براملی- گور- مالتون- اسپرینگدیل» و «برمپتون مرکز» ایجاد شد، سرکیس آسادوریان، نماینده ی لیبرال ارمنی برمپتون مرکز، که انتظار می‌رفت دوباره نامزد شود، ناگهان کنار رفت. گفته می شد آسادوریان که از نزدیکان ژان کریتین بود دل خوشی از رهبر جدید حزب، پل مارتین که رقیب همیشگی کریتین بود، ندارد. اما پل مارتین که از اقبال سیک ها در منطقه خبر داشت برای جایگزینی آسادوریان دنبال روبی دالا رفت، دختر جوان و زیبای ۳۰ ساله ای که قبلا در بخش جوانان حزب در وینیپگِ مانیتوبا خوش درخشیده بود و در کنوانسیون حزب از مارتین حمایت کرده بود. دالا علیرغم مخالفت بسیاری از اعضای حزب لیبرال در آن حوزه، با دخالتِ مارتین، نامزد حزب شد و در انتخابات ۲۰۰۴ و ۲۰۰۶ در مقابله با سام هوندال، نامزد سیکِ محافظه کاران که قبلا عضو حزب لیبرال بود، به آسانی پیروز شد تا اولین نماینده ی سیکِ زن در تاریخ مجلس کانادا باشد. با این‌که بسیاری از اعضای حزب لیبرال به قدری با دالا مخالف بودند که در آن انتخابات از نامزد ان دی پی حمایت کردند. پس از پیروزی اما دلخوری ها از روبی باقی ماند.
اگر مارتین در زمان رهبری خود بر حزب بین لیبرال های محلی برمپتون- اسپرینگدیل محبوب نبود، پس از به قدرت رسیدن نیز عدم عمل او به وعده های همیشگی حزب برای اصلاح وضعیت پذیرش مدارک خارجی برای حرفه هایی مثل پزشکی به نارضایتی ها افزود. جانشین او، مایکل ایگناتیف، نیز یک ویژگی دارد که باعث شده خیلی ها دل خوشی از او نداشته باشند و آن این‌که مدت زیادی درگیر حزب نبوده و بر خلاف سایر نامزدهای رهبری روابط دیرینی با جامعه ی سیک و برمپتونی ها ندارد.
همه ی این‌ها دست به دست هم داده بود تا فاصله ی محافظه کاران با روبی دالا در انتخابات ۲۰۰۸، که پیش از این هفت هشت هزار رای بود، به کمتر از ۷۰۰ رای برسد. اما آن‌چه دالا را حتی بیش تر از پیش آسیب پذیر کرده اتفاقی است که در بهار و تابستان ۲۰۰۹ افتاد و آن افتضاحی است که حول شکایت پرستاران خانواده ی او از دالا پیش آمد. این پرستاران فیلیپینی مدعی بودند که نماینده ی حزب لیبرال و خانواده اش با آن ها بسیار بدرفتاری کرده اند. در پی این ماجرا دالا که منتقد جوانان و مولتی‌کالچرالیسمِ حزب لیبرال بود از کابینه ی سایه استعفا داد تا دنبال دادگاه و دادگاه‌کشی و پاک کردن نام خود و خانواده اش برود.
در این انتخابات اما محافظه کاران دوباره همان نامزد انتخابات قبلی را به سراغ او فرستاده اند و امیدوارند بتوانند بالاخره یک کرسی در برمپتون فتح کنند.
نامزد محافظه کاران، پارم گیل، متولد هند است و در ۱۴ سالگی به کانادا آمده. در تحصیلاتش به جایی بیشتر از فوق دیپلم در رشته ی کارآگاه خصوصی نرسیده و از آن پس بیشتر درگیر کسب و کارهای مختلف خانوادگی بوده است. رزومه ی آقای گیل شاید خیلی چشمگیر نباشد، اما جایگاه او در حزب محافظه کار خیلی بالا است. انگار استفن هارپر هر بار از آن طرف ها رد می شود کنفرانسی در برمپتون برگزار می کند. افتتاح کمپین آقای گیل با حضور صدها نفر از داوطلبان و وزیر دارایی، جیم فلاهرتی، همراه بود. بسیاری از نمایندگان مجلس و سناتور داگ فینلی (مدیر سابق حزب) از او حمایت کرده اند.
مهمتر آن‌که جیسون کنی، وزیر مهاجرت، وقتی که به پنجابِ هند سفر می کرد، آقای گیل را، که در انتخابات شکست خورده بود و هیچ سمتی نداشت، سوار هواپیمای دولتی کرد و با خودش همراه کرد. در پنجاب که بودند پارم گیل پیش مردم منطقه پای منبر رفت و وعده داد که دولت محافظه کار نرخ رد مهاجرت بین جوانان پنجابی را کاهش می دهد و خلاصه چند هزار کیلومتر آن طرف تر حسابی شوی انتخاباتی راه انداخت. بسیاری رسانه ها در همان هنگام نوشتند که این نشان می دهد حزب محافظه کار هنگام سفرهای خارجی هم دنبال سیاست داخلی است.
آن سوی رقص و آواز
نمایندگان لیبرال به دنبال تثبیت موقعیت
طبیعی است که روبی دالا هم در این مورد شاکی باشد. او به شهروند می گوید: «مردم این حوزه می پرسند چرا دولت محافظه کار از پول های سخت به دست آمده ی شهروندان برمپتون- اسپرینگدیل استفاده می کند تا ایشان را به خارج بفرستد؟ جوامع قومی را با ویزا نمی توان خرید.» دالا که در حاشیه ی کنفرانس ایگناتیف در برمپتون چند دقیقه با او هم زبان شدیم می گوید کمپینش را بر اساس «مسائلی که برای خانواده های شاغل و زحمتکش در حوزه ی من مهم هستند» پیش می برد اما به گفته ی او پارم گیل چنین کمپینی را پیش نمی برد. «کمپین او بر اساس قلدری و توهین و ایجاد تشویش و سیاست نازل است.»
دالا به این اشاره می کند که هارپر و وزرایش مدام برای عکس های یادگاری در برمپتون ظاهر می شوند، اما «مساله ی واقعی رسیدگی به نیازها و اولویت های جوامع است.» و مثلا به مساله ی مهاجرت و ۱۳ سال زمان انتظار خانواده ها برای پیوستن به یکدیگر اشاره می کند.
اصطلاح رای «خیلی قومی» که در یکی از سندهای محافظه کاران که به نشریات درز پیدا کرد به کار رفته بود برای دالا و بسیاری نمایندگان لیبرال دیگر توهین آمیز به حساب می آید. این در مورد ناودیب بینز هم صدق می کند، نماینده ی ۳۳ ساله ای که با عمامه ی قرمزرنگی که همیشه به سر دارد لابد از آن «خیلی قومی»ها است. بینز در گفتگو با شهروند می گوید: «به نظرم از نظر بنیاد که نگاه کنیم، فردِ کانادایی، کانادایی است! ما باید فرصت های برابر برای موفقیت ارائه کنیم. پلاتفرم ما در این جهت است. جدا از کشوری که فرد از آن می آید، زبانی که به آن صحبت می کند و مذهبی که به آن عمل می کند، همه این جا می آیند تا موفق شوند و نقش ما در سطح فدرال ارائه ابزار لازم برای این موفقیت است و نه بازی های «خیلی قومی»،کلمه ای که به نظر من توهین آمیز است.»
نماینده ی جوانِ لیبرال در ادامه می گوید: «این کلمه کانادایی نیست. وحدت را تشویق نمی کند. همکاری ما با یکدیگر را تشویق نمی کند. آن نوع کشوری را که من می خواهم برای دو دختر جوانم به جا بگذارم تشویق نمی کند.»
بینز مطمئن است که تلاش های محافظه کاران برای کسب آرای جوامع قومی به موفقیت نمی رسد و می گوید: «اطمینان دارم که کانادایی ها آن سوی رقص و آواز را می بینند و متوجه سیاست های خانواده دوست ما می شوند.»
امیدِ نارنجی پوشان
اما جدال در برمپتون فقط بین محافظه کاران و لیبرال ها نیست. حزب نیودموکرات، که تا به حال در نظرسنجی ها عملکرد بسیار مناسبی داشته، نیز در منطقه حضور دارد و سال ها است سعی می کند گزینه ای متفاوت از دو حزب اصلی به مردم ارائه کند. ان دی پی تا به حال توفیق چشمگیری در این زمینه نداشته و هرگز نتوانسته حتی نزدیک به دوم شدن در هیچ یک از حوزه های برمپتون شود. در انتخابات جنجالی ۲۰۰۴، کتی پاوندر، نامزد ان دی پی در برمپتون- اسپرینگدیل، در حالی فاصله ی خود با محافظه کاران را به ۲۰۰۰ رای رساند و ۲۰ درصد آرا را کسب کرد که چنان‌که گفتیم بسیاری از لیبرال های محلی هم از او حمایت کرده بودند.
اما ان دی پی امیدهای خود را از دست نداده است و به تلاش هایش، از جمله در جامعه ی سیک، ادامه می دهد. ان دی پی در این انتخابات سه نامزد سیک را در برمپتون به میدان فرستاده است. هر چه باشد رنگ رسمی سیک ها، نارنجی است و در جشنِ خالسای سیک ها که هفته ی گذشته برگزار شد، نه فقط جک لیتون که ایگناتیف هم مجبور بود کلاه زعفرانی رنگ را به سر کند! در ضمن صدها نفر از شرکت‌کنندگان تی شرت های نارنجی پوشیده بودند که رویش نوشته بود «حمایت از سینگ» و منظور جاگمیت سینگ، نامزد پنجابی ان دی پی، در براملی-گور- مالتون بود. آقای سینگ در این حوزه ی پنجابی نشین از یک سو با گورباکس مالی، نماینده ی لیبرال‌ها که ۱۸ سال سابقه ی حضور در مجلس را دارد، روبرو است و از سوی دیگر با بال گوسال، نامزد متولد هند محافظه کاران، که قبلا هم در حوزه های دیگر نامزد شده بود. سینگ می گوید از این که می بیند نماینده ی دیرین لیبرال رقیب محافظه کار خود را در شویی رادیویی «سگ» خطاب کرده ناراحت است و می خواهد مدنیت بیشتری به انتخابات بیاورد.
در حوزه ی برمپتون غرب، جاگتار شرگیل تنها نامزد اهل آسیای جنوبی در بین سه نامزد اصلی است (حزب سبز هم آوتار سور، دیگر نامزد پنجابی، را به میدان فرستاده است) این سومین انتخابات پیاپی است که شرگیل در آن نامزد می‌شود و حسابی امیدوار است که در این پرجمعیت ترین حوزه ی کشور بتواند کارنامه ی موفقی مقابل لیبرال ها و محافظه کاران کسب کند.
آرش عزیزی در گفت وگو با روبی دالا کاندیدای هندی تبار لیبرال ها در برمپتون
ازراست: احمد شاه هوتکی سردبیر افغان پست، ناودیپ بینز کاندیدای لیبرال ها و حسن زرهی سردبیر شهروند در کنفرانس مطبوعاتی لیبرال ها با مطبوعات قومی
آرش عزیزی (راست) در حال گفت وگو با ناودیپ بینز کاندیدای سیک لیبرال ها در برمپتون
