مایکل ایگناتیف، رهبر حزب لیبرال، صبحِ سه شنبه پس از شکست تاریخی حزبش اعلام استعفا کرد تا لیبرال ها به زودی صاحب پنجمین رهبر خود در کمتر از ۱۰ سال شوند، عددی که نشان از بحران جدی این حزب می دهد. ایگناتیف که حتی موفق نشد کرسی خودش در اتوبیکو- لیک شور را حفظ کند اعلام کرد دوست دارد به کار تدریس برگردد و در کانادا باقی بماند.
او در کنفرانس خبری خود در تورنتو اعلام کرد: «من به عنوان رهبر این حزب باقی نخواهم ماند و با مقامات حزب بهترین زمان بندی برای ترک سمت را تعیین می کنیم تا بتوانیم به موقع نفر بعدی را تعیین کنیم.» او گفت لیبرال ها، که اکنون تنها ۳۴ کرسی در مجلس عوام خواهند داشت، هفته ی آینده رهبر موقت خود را انتخاب خواهند کرد.
استاد ۶۳ ساله دانشگاه شب دوشنبه به هوادارانش گفته بود می خواهد بماند و حزب را بسازد، اما عمق شکست لیبرال ها و این واقعیت که او حتی نتوانست کرسی خودش را حفظ کند، خروج را غیر قابل اجتناب ساخته بود.
ایگناتیف در پاسخ به این سئوال که آیا اشتباه نکرده که کشور را در این زمان عازم انتخابات کرده است گفت در مقابل اعمال غیردموکراتیک پارلمان چاره ای به جز ساقط کردن هارپر نداشته است.
استاد سابق هاروارد در ضمن تاکید کرد به تدریس باز‌می‌گردد. او گفت: «کاری که دوست دارم کنم این است که برگردم و به کانادایی های جوان بیاموزم. من معلم به دنیا آمده ام و بزرگ شده ام.»
او به شوخی گفت هنوز پیشنهادی دریافت نکرده است، اما هیچ پیشنهاد «معقولی» را رد نمی‌کند.
جانشینِ پروفسور
اما جای ایگناتیف را چه کسی خواهد گرفت؟
طبق اساس نامه ی حزب لیبرال، هیئت مدیره ی سراسری حزب اکنون باید ظرف چهار هفته ی آینده جلسه بگذارد و تاریخ کنوانسیون رهبری را که باید حداکثر پنج ماه دیگر برگزار شود اعلام کند. یعنی احتمالا در اکتبر یا نوامبر لیبرال ها رهبری جدید خواهند داشت.
قاعدتا همه نگاه ها برای رهبری اول از همه به سوی باب ری می رود. این گرگ باران دیده ی سیاست از معدود لیبرال هایی بود که در شبِ شکستِ لیبرال ها موفق شد کرسی خود در «تورنتوی مرکز» را حفظ کند، گرچه رای او در مقابله با کمپین جوان محوری که سوزان والاس، نامزد ان دی پی، ارائه کرد از بیش از ۵۰ درصد به ۴۰ درصد کاهش یافت. ری در جوانی در دانشگاه تورنتو هم‌کلاسی و هم اتاقی ایگناتیف بود و در دهه ی گذشته همیشه رقیب او برای رهبری حزب بوده است. در سال ۲۰۰۶ اوج دعوای آن ها بود که حزب را چنددسته کرد و باعث شد استفان دیانی که طرفدار هیچ یک نبود به قدرت برسد و عملکردی بسیار ضعیف در انتخابات سال ۲۰۰۸ از خود به نمایش بگذارد، ولی این سئوال موجود است که آیا ریِ ۶۲ ساله که در کارنامه اش نخست وزیری انتاریو تحت لوای ان دی پی هم موجود است، واقعا می خواهد در این سن چنین سمتی را قبول کند و در ۶۶ سالگی حزب لیبرالِ بحران زده را راهی انتخابات کند؟
از دیگر نمایندگان لیبرال که کرسی خود را حفظ کردند و احتمال ورودشان به گود هست می توان به دومینیک له بلان، نماینده ی نیوبرانزویک و جاستین ترودو، نماینده ی پاپینو اشاره کرد، گرچه هر دوی آن ها شاید جوان تر از آن باشند که بخواهند وارد چنین ماجرایی شوند.
از میان کسانی که در سال ۲۰۰۶ نامزد رهبری حزب بودند بسیاری کرسی های خود را در شبِ دوشنبه از دست دادند از جمله جرارد کندی در پارک دیل- های پارک، مارتا هال فیندلی در ویلودیل، جو ولپه در اگلینتون- لارنس و کن درایدن در یورک سنتر.
جاستین ترودو ۴۰ ساله از نظر بسیاری برای رهبری حزب جوان است
باب ری (راست) و له بلان (چپ) در دو سوی مایکل ایگناتیف از افراد مطرح برای رهبری لیبرال ها هستند
