شهری مثل تورنتو که از مهم‌ترین شهرهای‌آمریکای شمالی است همیشه پر از مهمانان ویژه است و بخصوص با نزدیک شدن جشنواره‌ی فیلم احتمالا کار مشکلی نیست …
شهروند ۱۲۴۶ پنجشنبه ۱۰ سپتامبر ۲۰۰۹
مهمان‌های ویژه… و طرح‌های ویژه برای تورنتو
شهری مثل تورنتو که از مهم‌ترین شهرهای‌آمریکای شمالی است همیشه پر از مهمانان ویژه است و بخصوص با نزدیک شدن جشنواره‌ی فیلم احتمالا کار مشکلی نیست که در شهر دنبال بعضی آدم‌های معروف بگردیم. ما ایرانی‌های تورنتو هم آدم‌های مهماننوازی هستیم و خوب بلدیم چگونه از مهمانان ویژه‌ی شهرمان پذیرایی کنیم.
اما مهماننوازی هم حدی دارد. برای بعضی مسافران قطار Go که هفته‌ی گذشته کار و زندگی‌شان به تعویق افتاد، این سئوال پیش آمده بود که این مهمانان ویژه که به خاطر آن‌ها کل قطار با ۱۶۰۰ صندلی خالی رزرو می‌شود کیستند؟
قطاری که معمولا ساعت ۸:۰۷ دقیقه صبح از پورت کردیت به ایستگاه یونیون می‌رود، هفته‌ی گذشته لغو شد و در عوض تنها حدود بیست مسافر داشت: شش نفر از نمایندگان سازمان ورزشِ پان آمریکنPan Am ، که مهمانان ویژه‌ی تورنتو هستند، و چند نفر از اعضای کمیته‌ای که تلاش می‌کند بازی‌های پان آمریکن سال ۲۰۱۵ را به تورنتو بیاورد. این مهمانان سوار بر قطار Go از ایستگاه یونیون تا شهر همیلتون رفتند. این بخشی از دو روزِ شلوغ برای این مهمانان ویژه بود که در طی آن تمام تورنتوی بزرگ را زیر پا گذاشتند تا نهایتا در ماه نوامبر در مکزیک تصمیم بگیرند که بازی‌های Pan Am۲۰۱۵ در کجا برگزار خواهد شد.
بازی‌های پان آمریکن هر چهار سال یک بار برگزار می‌شود و ورزشکاران از ۴۲ کشور قاره‌ی آمریکا و حوزه‌ی دریای کارائیب در آن شرکت می‌کنند. در بعضی ورزش‌ها، در جریان همین بازی‌ها است که نمایندگان المپیک انتخاب می‌شود. دوره‌ی شانزدهم این بازی‌ها در سال ۲۰۱۱ درگوادالاخاری مکزیک برگزار می‌شود. تورنتو در حال حاضر در رقابت با بوگوتای کلمبیا و لیمای پرو بر سر میزبانی دوره هفدهم بازی‌ها در سال ۲۰۱۵ است.
مهماننوازی تورنتویی‌ها، به رهبری دیوید پترسون، نخست‌وزیر سابق انتاریو، ظاهرا خوب جواب داده است، چون گروه بررسی اعلام کرده که زیرساخت‌های تورنتو "عالی" است و این شهر می‌تواند حتی روزی به رویای همیشگی خود برای میزبانی بازی‌های المپیک جامه‌ی عمل بپوشاند. خولیو سزار مالیون، رئیس گروه پنج نفره از سازمان ورزشِ پان آمریکن، بخصوص به حمایت مالی، ارتباطات حمل و نقل و استادیوم‌های موجود و پیشنهادی، بخصوص آن‌هایی که قرار است برای دانشگاه‌های تورنتو و مک‌مستر ساخته شود، اشاره کرد. آقای ماگولین در ضمن صریحا با تحسین سیستم‌های قطار و بزرگراه‌های نعل اسب طلایی، برگزاری بازی‌ها در بخش‌های مختلف این منطقه را بدون مشکل اعلام کرد. البته او در راه سخت تورنتو به همیلتون اسیر ترافیک بزرگراه ملکه الیزابت نبود و چنانکه گفتیم با قطار خالی رفت و با هلیکوپتر برگشت.
برگزاری بازی‌ها در این شهر می‌تواند مخالفان زیادی هم داشته باشد و از جمله شماری از مخالفان، که تعدادشان به بیشتر از ۳۰ نفر نمی‌رسید، هفته‌ی گذشته مقابل دانشگاه تورنتو علیه برگزاری بازی‌ها تظاهرات کردند.
موافقان برگزاری بازی‌ها می‌گویند اگر تورنتو موفق به میزبانی این مسابقات شود زیرساخت‌های جدید ساخته و زیرساخت‌های قدیم ترمیم می‌شوند، هزاران شغل تولید می‌شود و جوانان در فعالیت‌های ورزشی مرتبط فعال می‌شوند. آن‌ها در ضمن به این اشاره می‌کنند که زیرساخت‌ها پس از پایان بازی‌ها برجا می‌ماند و اقتصاد نیز در حال حاضر انگیزه زیادی برای کمک از طریق برنامه‌های بزرگ ساختمانی دارد.
مخالفان به این اشاره می‌کنند که رویدادهای ورزشی بزرگ همیشه منفعت طولانی مدتی برای ساکنان محلی ندارند و میلیون‌ها دلار خرج روی دست مالیات‌دهندگان می‌گذارند. آن‌ها در ضمن به مسئله‌ی ساختن قطارهایی که به محیط زیست لطمه می‌زند اشاره می‌کنند که جزو طرح ۲.۴ میلیارد دلاری تورنتو برای میزبانی است. از دیگر جزئیات این طرح ساختن دهکده‌ی یک میلیارد دلاری ورزشکاران نزدیک ساحل دریاچه است. تمام سطوح دولتی، از فدرال تا شهری، عزم خود را جزم کرده‌اند تا تورنتو میزبان بازی‌ها باشد و دولت استانی مشخصا وعده داده هرگونه مازاد هزینه را تقبل می‌کند.
