ژان کریتین، نخست‌وزیر لیبرال کانادا، زمانی گفته بود که افتخار کشورش این است که بیشترین راننده تاکسی‌های دانشگاه‌ رفته و درس‌خوانده را دارد.

شهروند ۱۲۴۸  پنجشنبه ۲۴ سپتامبر  ۲۰۰۹


 

ژان کریتین، نخست‌وزیر لیبرال کانادا، زمانی گفته بود که افتخار کشورش این است که بیشترین راننده تاکسی‌های دانشگاه‌ رفته و درس‌خوانده را دارد.

آدم فکر می‌کرد افتخار آقای کریتین لابد به این علت است که وضع رانندگان تاکسی در این کشور حسابی خوب است و همه با بهترین وضع زندگی می‌کنند.

خیلی از ما هم وقتی در سرمای زمستان بر خلاف رسم معمول مجبور شدیم از ایستگاه فینچ تا دم خانه‌مان تاکسی کوتاهی بگیریم و با ناراحتی ۱۵، ۲۰ دلاری داده‌ایم، شاید زیر لب‌مان گفته‌ایم که: "وضع این رانندگان تاکسی هم خیلی خوب است، ها! عجب پولی در می‌آورند!"‌

این ربطی به واقعیت ندارد.


واقعیت اینجاست که بسیاری از رانندگان تاکسی در تورنتو حتی اگر دو برابر کارگران دیگر کار کنند هنوز زیر خط فقر زندگی می‌کنند. بسیاری از رانندگان مجبورند روزی دوازده تا پانزده ساعت کار کنند و هنوز نمی توانند خود را بالای خط فقر بکشند.

یکی از رانندگان تاکسی، که می‌خواست نامش فاش نشود، در مصاحبه با شهروند، از این گفت که در افغانستان، کشوری که از آن می‌آید، پرستار بوده است. او که پدر هشت فرزند است و در اسکاربورو زندگی می‌کند، به این اشاره می‌کند که پس از آمدن به این کشور تحصیلاتش در دانشگاه کابل و سابقه کارش را قبول نکرده‌اند و او هم هرگز وقت نداشته تحصیلاتش را پی بگیرد و به همین رانندگی تاکسی مشغول شده و تا امروز که بیش از یک دهه از رسیدنش به کانادا می‌گذرد به آن ادامه داده است. او از این تعریف می‌کند که از طرف انجمن کمک به کودکانِ تورنتو به بازدید خانه‌شان آمدند و تشویقش کردند به علت خانواده‌ی بزرگ کمک دولتی دریافت کند، اما او مدام سعی می‌کرده بگوید می‌خواهد با کار خودش شکمِ خانواده‌اش را سیر کند تا این‌که بالاخره مددکاران انجمن مذکور راضی‌اش کرده‌اند برای بچه‌ها هم که شده کمک‌های دولتی دریافت کند.

این وضعیت البته به هیچ وجه مختص مهاجران نیست. رانندگان تاکسی همگی جزو آن دسته از کارگرانی هستند که کمتر قانونی برای حفاظت از آن‌ها و تضمین زندگی شایسته برایشان موجود است. حتی قوانین کارگری موجود در انتاریو در مورد رانندگان تاکسی به درستی اعمال نمی‌شود.

هفته‌ی گذشته دولت استانیِ انتاریو، که از همان حزب لیبرالِ آقای کریتین می‌آید که افتخارش تحصیل‌کردگانِ تاکسی‌ران بود، حمله‌ی دیگری به تاکسی‌رانان تورنتو کرد که این بار با مقابله‌ی کارگران و البته حزب نیودموکراتِ انتاریو مواجه شده است.

قضیه این است که دولت مک‌گینتی لغوِ قانونی را تصویب کرده است که ضرر بسیاری به رانندگان تاکسی تورنتو می‌زند. پیش از این قانونی وجود داشت که به رانندگان لیموزین‌های فرودگاه اجازه نمی‌داد از درون شهر تورنتو مسافر قبول کنند، اما با لغو این قانون مشتریان فرودگاهی تاکسی‌های تورنتو حالا بیشتر به لیموزین‌‌ران‌هایی می‌رسد که اولا خود از وضع بهتری برخوردارند و ثانیا بیشتر پول آن‌ها نه به رانندگان لیموزین‌ها که به شرکت‌های خصوصی لیموزین می‌رسد (بر خلاف تاکسی‌ران‌های تورنتو که دولتی و تحت پوشش شهرداری هستند). یعنی در واقع پولی مستقیما از سفره‌ی تاکسی‌رانان تورنتو برداشته می‌شود و به جیب شرکت‌های خصوصی لیموزین‌دار ریخته می‌شود.

حالا شاید بخواهید بپرسید چطور است که خیر لیبرال‌های مک‌گینتی به لیموزین‌سوارها می‌رسد و به رانندگان تاکسی، نه؟ مگر رای آن‌ها با هم چه فرقی دارد؟

دلیل ساده است. دولت مک‌گینتی به کسی لطف بیهوده نکرده. لیموزین‌سوارها دارند همان چیزی را دریافت می‌کنند که پولش را داده‌اند. مایکل پرو، نماینده‌ی نیودموکراتِ مجلس انتاریو، در مصاحبه با وب‌سایت "Rabble.ca" می‌گوید: "این آدم‌ها در فرودگاه دقیقا همان چیزی را که می‌خواستند گرفتند چون صدها هزار دلار به حزب لیبرال انتاریو می‌دهند. همه می‌دانیم که حقیقت دارد. در روزنامه‌ها خوانده‌ایم… مردم تورنتو تن به این بی‌عدالتی که علیه رانندگان تاکسی روا می‌رود، نمی‌دهند. راننده تاکسی‌ها بهترین سفرای ما هستند".

تاکسیرانان تورنتو به مقابله با این قانون ناعادلانه پرداخته‌اند و هفته‌ی گذشته با به صدا در آوردن بوق‌های خود، میدان کوئینزپارک را دور می‌زدند و اعتراض می‌کردند. البته مایکل پرو، نماینده‌ی نیودموکرات مجلس، نیز از درون مجلس مبارزه را پیش می‌برد. او جیم واتسون، وزیر مسائل شهری و مسکن را زیر پرسش‌های مداوم در این مورد قرار داد. پرو وعده داده است که در صورت انتخاب دولت نیودموکرات قوانین مشخصی برای حفاظت از تاکسیرانان تصویب کند.

با وقوع بحران اقتصادی تلاش‌های بسیاری برای حمله به کارگران و مردم و حل بحران روی دوش آن‌ها خواهد بود. بخش‌های مختلف کارگران متشکل در اتحادیه‌های کارگری و حزب سنتی خود، حزب نیودموکرات به رهبری آندریا هرواتِ سوسیالیست، به مقابله با این روند می‌پردازند و این ترسیم‌کننده‌ی فضای سیاسی استان ما در ماه‌های آتی خواهد بود.