از خوانندگان/آنچه که روحانیون نمی خواهند شما بدانید!

پیروز صادقی

 شاید برخی از خوانندگان محترم و همیشگی نشریه شهروند از چندین نامه ارسالی اینجانب و پرسش های مربوط به مراکز اسلامی فعال در کانادا اطلاع داشته باشند. در طی دو سال گذشته هیچ جوابی از طرف این مراکز اسلامی داده نشده است. دلیل این بی اعتنایی این مراکز و رهبران آنها چیزی نیست جز گریز روحانیون از بحث در مورد احکام اسلامی، گویا همه این مراکز اسلامی از یک سیاست و خط مشی و یک رهبری واحد پیروی می کنند.

در حال حاضر مردم ایران چه در داخل و چه در خارج کشور نیاز بیشتر به دانستن بایدها و نبایدها و احکام دین دارند. آگاهی ایرانیان از احکام اسلامی و عدالت اسلامی ملاک بسیار خوبی به دست آنها خواهد داد جهت قضاوت در عملکرد مسئولان دولت اسلامی ایران، چه روحانی و چه غیر روحانی و موجب آگاهی بیشتر و شناخت وظایف هر مسلمان می شود. چرا بحث احکام در اسلام از اهمیت بسیاری برخوردار است؟ چرا نیازی نیست که بحثی از احکام در سایر ادیان (زرتشتی، یهودی و مسیحی) داشته باشیم! زیرا حکومتی که حدود بیش از سی سال است که بر ایران حکومت می کند و تا به  حال هزاران ایرانی را به بهانه های مختلف اعدام کرده است، جمهوری اسلامی ایران نام دارد و همه احکام جزایی و قضایی حکومت اسلامی ایران برگرفته شده از احکام اسلام و قرآن است. پس تحقیق و بحث جهت شناخت کامل احکامِ (اسلام شیعه اثنی عشری، دوازده امامی حاکم بر ایران) بر هر ایرانی داخل و خارج از ایران بسیار واجب است.

حدود دو سال است که روحانیون مراکز اسلامی فعال در کانادا از بحث و جوابگویی در مورد احکام اسلامی خودداری می کنند، به ناچار باید به دنبال راه حل مناسب دیگری برای بحث در مورد احکام اسلام بود. همه احکام اسلام در سوره های قرآن آمده است و برخی پاداش ها و جزاهای مربوطه در آیه ها مشخص شده است و نمی توان انتظار داشت که پیام آور اسلام (محمد) که قرآن را برای مسلمانان آورده است و خدای او (الله) از بندگانش انتظاری بیش از آنچه که در قرآن ذکر کرده است داشته باشد. یعنی نمی توان از یک مؤمن و مسلمان انتظاری کمتر یا بیشتر به علم و عمل به احکام اسلامی و آنچه که در قرآن آمده است داشته باشیم.

به نظر می رسد که روحانیون کانادایی و مراکز وابسته این را وظیفه دینی می دانند که از بحث در مورد احکام در نشریه های محلی دوری کنند، بد نیست که به این روحانیون کانادایی یادآوری کرد هنگامی که جوانان ایرانی، چه زن و چه مرد را به هر بهانه ای به دار می آویزند در مراسم اعدام آنها از اشعار مولانا برای آنها نمی خوانند و آنها را به جرم عدم آشنایی با اشعار مولانا و دوری از عرفان به دار نمی آویزند، بلکه در اینگونه مراسم، اول آیاتی از قرآن به عربی و غیرقابل فهم برای مجرم بیچاره که یا فارس، ترک، بلوچ و کُرد زبان است تلاوت می کنند، سپس تشهد برای آنها می خوانند (اشهد ان لااله الا الله وحده لاشریک له و اشهد اَن محمداً عبده و رسوله و اشهد اَن امیر المؤمنین علی اَن ولی الله) و بعد مسلمانان حاضر در محل با شعارهای الله اکبر، الله اکبر و لااله الا الله در حمایت از این عمل مراسم را انجام می دهند.

باتوجه به این که روحانیون کانادایی از بحث احکام گریزان هستند، به ناچار اینجانب به بحث درباره احکام اسلامی ادامه می دهم و در این راه از کمک و راهنمایی خوانندگان محترم شهروند استقبال می کنم. شاید بحث در مورد احکام یادآوری باشد برای آن گروه از خوانندگان مسلمان که علاقمند به پیروی کامل از احکام اسلامی هستند و شاید درسی آموزنده برای آن گروه باشد که مسلمان نیستند ولی بسیار علاقمند هستند که با احکام اسلام حاکم بر کشورشان آشنایی داشته باشند و درک بهتری از اسلام و  حاکمان بر حکومت اسلامی ایران و رفتارهای دوستان و آشنایان مسلمان خود داشته باشند. قبل از پرداختن به احکام اضافه می کنم که اینجانب به حد روحانیون کانادایی تسلط کافی به قرآن ندارم و قرآن را از ترجمه های فارسی و انگلیسی موجود می خوانم و گمان نمی کنم که شما خواننده عزیز نیاز داشته باشید که متخصص قرائت و تفسیر قرآن و مترجم زبان عربی باشید تا بتوانید از ترجمه ها و احکام قرآن سر در بیاورید!

در آینده تصمیم دارم که از اولین سوره قرآن شروع کرده و در هر سوره، آیه های مربوط به احکام اسلامی را استخراج کرده و آن را به همراه توضیح مختصری از آن حکم و پاداش و مجازات مربوط به آن تا حد ممکن و تا جایی که وقت کافی داشته باشم و امکانات نشریه شهروند اجازه بدهد برای خوانندگان محترم بنویسم و امید است که در پایان کار اگر عمرم کفاف کند، خوانندگان محترم شهروند یک مجموعه کامل از احکام اسلام را همراه با پاداش ها و مجازات های آنها براساس آنچه که در قرآن بیان شده داشته باشند. در این راه از خوانندگان محترمی که علاقمند به آشنایی با احکام و دستورات و مجازات ها و پاداش های اسلامی هستند تقاضا می کنم که در صورت مشاهده کوتاهی، اشتباه، کم و کسری از اینجانب در تعریف احکام، راهنمایی های لازم را دریغ نفرمایند.

برای شروع کار به احکامی که در دو سوره اول قرآن، حمد و بقره آمده است در آینده اشاره خواهم کرد و بعد از پایان این دو سوره به ترتیب سوره های بعدی را ادامه می دهیم. جالب است که بدانیم که در اولین سوره قرآن (سوره حمد) آیه چهارم، بحث روز حساب و کتاب بندگان و روز پاداش و مجازات آمده است، (مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ) به معنی خدائی که مالک روز جزاست. آمدن این آیه در اول قرآن گواه بر اهمیت پیروی و یا عدم پیروی از احکام اسلامی و پاداش و مجازات مربوط به آنها از طرف الله است. احکام بسیاری در سوره بعدی (بقره) ذکر شده که شامل: قصاص، صدقه، انفاق، وراثت، ازدواج، طلاق، ربا (سود پول) و تجارت و غیره می باشد. از خوانندگان علاقمند خواهش می کنم، از قبل این دو سوره را مطالعه بفرمایند که در آینده مقایسه بهتری داشته باشیم و اگر کم و کاستی از اینجانب مشاهده کردید یادآوری بفرمایید و بگذاریم که روحانیون کانادایی به راه خود ادامه بدهند و به درس های اخلاقی و الگوسازی بپردازند، نقل قول و الگوسازی از افرادی که در قید حیات نیستند تا بتوانند از خود دفاع کنند و اظهار نظر و عملکردی داشته باشند.