به جرات میتوان گفت که کمتر مردمی در جهان مثل ایرانیان از زلزله و سایر سوانح طبیعی مشابه زخم خوردهاند و همیشه در خطر آن قرار داشتهاند.
از این رو است که صحبت از مخاطرات آن همیشه برای جامعهی ما مورد توجه بوده است.
دکتر ارسلان مهاجر، دانشمند و محققِ ایرانی مقیم تورنتو، سالهای سال است که در این مورد تدریس و تحقیق کرده است. او از سال ۱۹۸۶ در دانشگاه تورنتو درس مدیریت مخاطرات و بررسی خطرات برای زیرساختهای حیاتی میدهد و از سال ۱۹۷۵ در تجربیات بینالمللی برای انتخاب نقاط ساخت نیروگاههای هستهای شرکت داشته است. و مهمتر از همه شاید اینکه به بررسی آثار خرابی زلزله در شهرهای سراسر جهان (از خاورمیانه و ژاپن تا آمریکای شمالی و مرکزی) پرداخته است.
هفتهی آینده، در روز جمعه ۸ جون، دکتر مهاجر در جلسهای عمومی در سیویک سنترِ نورت یورک حاضر میشود تا از تاثیر جهانی زلزله و سونامیِ اخیر در ژاپن بر تلاش شهرهای بزرگ جهان در آمادهسازی برای اتفاقات مشابه بگوید. طبیعی است که مساله امنیت نیروگاههای هستهای نیز یکی از بحثهای اصلی این سخنرانی خواهد بود.
دکتر مهاجر در گفتگو با شهروند میگوید مسالهی اصلی سخنرانی او، که به دعوت گروههای مختلف مهندسی انجام میشود، پاسخ به این سئوال است که “آیا بقیه شهرهای بزرگ دنیا آمادگی مقابله با این خطرات را دارند یا نه؟” او میگوید واقعهی ژاپن نشان داده که “در یک جامعهی پیشرفته با آن صنعت و تکنولوژی مسائلی پیش میآید که میتواند جان و مال مردم را به خطر بیاندازد و تعداد زیادی جانشان را از دست میدهند.”
این کارشناس ارشد زلزله که قبلا مشاور علمی نهادهای مختلف دولتی در کانادا و انتاریو نیز بوده است اشاره میکند که پس از سوانح دلخراش ژاپن “مروری راجع به زلزله و خطرات ناشی از بلاهای طبیعی و اثر آنها روی صنایع و سازههای دست بشری، بخصوص ایمنی نیروگاههای اتمی” شروع شده و بعضی کشورها مثل آلمان و سوئیس نیروگاههای خود را تعطیل کردهاند، اما در عین حال کشورهایی مثل چین و هند مشغول توسعهی آنها هستند. طبیعی است که مهاجر، که هم خود ایرانی است و هم محل برگزاریاش قرار است در قلب محلات ایرانینشین تورنتو باشد، در گفتگو با ما به نگرانیهای موجود در رابطه با احتمال زلزله در تهران (“احتمال کشتار میلیونی”) نیز اشاره میکند.
او میگوید: “جواب خیلی سئوالها را میدانیم و جواب خیلی سئوالها را نه”. او در ضمن با اشاره به حضور مقامات سازمانهای دولتی انتاریو در این جلسه اضافه میکند که هدفش مخالفت با انرژی اتمی نیست: “بحث من طرفداری از یک صنعت یا مخالفت با صنعتی دیگر نیست. ما میخواهیم با روی گشاده، جلسهای داشته باشیم که دو طرف قضیه بتوانند حرفهایشان را مطرح کنند و ببینیم چه راهی چارهساز خواهد بود.”