از این سو تا آن سوی دریاچه
شهروند ـ آرش عزیزی: ملانی پرایس عاشق دریاچه‌ی انتاریو است.
این زنِ ۳۸ ساله که شغلش حسابداری است سال‌های سال است که در جای جای این دریاچه‌ی محبوبش شنا کرده و عاشقانه از آن صحبت می‌کند. اکنون اما ملانی تصمیم دارد با طی کردن عرض دریاچه، رکوردی جدید از خود به جای بگذارد.
خانم پرایس متولد همیلتون است و اکنون هم به همراه شوهر و دو دخترش در همین شهر زندگی می‌کند. او شنا را از ۱۳ سالگی آغاز کرده است و از همان زمان به این ورزش دل بسته است.
سفر طول و دراز او در ۱۱ اوت همین تابستان از پورت دالهوزی، در مجاورت شرقی سنت کاترین (یعنی همان نزدیکی‌های آبشارهای نیاگارای خودمان) در ساحل جنوبی دریاچه آغاز می‌شود و اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، در نهایت او بلاوقفه اینقدر دست و پا می‌زند تا به شهرِ اوکویل برسد، شهری که برایش اهمیت زیادی دارد چرا که تمرین با تیم شنای دریاچه‌ی انتاریو (ملقب به LOST) را برای اولین بار از همین‌جا آغاز کرده است.
او خوب از بزرگی کار و دشواری راه باخبر است. رکورد خودش در این دریاچه تا به حال از ۱۰ کیلومتر بالاتر نرفته در حالی که طیِ عرض حداقل ۴۲ کیلومتر طول می‌کشد. او معمولا هفته‌ای ۱۰ یا حداکثر ۱۵ ساعت شنا می‌کند، اما طیِ عرض به معنی حداقل ۱۵ ساعت (و شاید تا ۲۱ ساعت) شنای بی‌وقفه در آب‌های غیر قابل پیش‌بینی است. یکی از نگرانی‌های اصلی سرمای آب است. در یکی از شناهای اخیرش نزدیک اوکویل، دمای آب زیر ۵۰ درجه بوده است. ملانی وزنش را برای این ماجراجویی ۱۰ کیلویی بالابرده اما هنوز مطمئن نیست بدنش ۱۵ ساعت در چنان دمایی دوام بیاورد.
هزینه‌ی این سفر، از کرایه قایق‌های همراه که البته او حق دست زدن به آن‌ها را ندارد تا تمرین‌های طول و درازی که با تیم استادان برلینگتون انجام داده بیش از ۱۰ هزار دلار خواهد بود.
هدف او از این سفر البته فقط شخصی نیست. او علاوه بر جمع‌آوری کمک مالی برای گروه “Lake Ontario Waterkeeper” می‌خواهد در کل توجه مردم بیشتر جلب این دریاچه‌ی محبوب شود. هدفی که تا به حال با چاپ مقاله‌هایی مثل همین مقاله قدم‌های بزرگی در راه آن برداشته شده است.
