خانواده های دارای فرزند می توانند به صورت قانونی در شرایطی مانند ساعت کار منعطف، و یا دورکاری بهره ببرند و در اغلب کمپانی ها و شرکت ها این قوانین جزو قوانین کاری نوشته شده است. و این در حالی ست که افراد فاقد فرزند نمی توانند به راحتی برای چنین شرایط کاری درخواست بدهند و یا به صورت کلی از انجام آن منع هستند، زیرا دلایل کافی برای بهره بردن از این شرایط را ندارند.
این ذهنیت که افراد بدون فرزند زندگی شخصی و مسئولیت خانوادگی ندارند و برای کارکردن آزادتر هستند، تفکر اشتباهی است و موجب می شود این افراد در صورت یافتن موقعیت کاری بهتر جذب کمپانی های دیگر شوند.
تجربه نشان داده است که در اغلب مواقع وقتی رئیس دنبال فردی است که برای انجام یک پروژه، اضافه کاری کند، معمولا توجه اولیه و اصلی بر روی افرادی که فرزند ندارند، معطوف می شود. در نتیجه کمپانی ها باید به این مسئله توجه کنند و برای راضی کردن نیروی کار خود این را در قوانین بگنجانند که تمامی افراد بی توجه به فرزند باید از شرایط کاری یکسان و مزیت های یکسان بهره مند باشند.
