نمایش فیلم مستند، تئاتر فیزیکال، موسیقی زنده با گروه کاروان
چند سال است که به خارج کشور مهاجرت کرده اید؟ دو، پنج ، ۱۰، یا ۲۵ سال… ایرانی هستید یا آلمانی یا عراقی یا …؟ فرقی نمی کند. همه در یک چیز با هم مشترکیم.
این پرسشی ست که برای ستاره دلزنده پیش آمد و همین زمینه ای شد برای ساخت “زادگاه” یا Homeland .
“زادگاه” سال گذشته، از ۲۷ اکتبر تا ۶ نوامبر، ۱۱ اجرا در تئاتر Passe Muraille تورنتو داشت. من هم این کار را دیدم، کاری ترکیبی از نمایش فیلم، موسیقی زنده، موسیقی ضبط شده و اجرای زنده روی صحنه که به نحوی می شد اسمش را گذاشت رقص یا حرکات موزون. بسیار کار زیبایی بود.
حالا قرار است همین یکشنبه ۲ اکتبر ۲۰۱۱ در سالن Enwave Theatre با تغییراتی این کار اجرا شود.
ستاره دلزنده
ستاره درباره اجراهای پیشین زادگاه می گوید: استقبال هم در تورنتو و هم در شش اجرای ونکوور خیلی خوب بود. ادیتور مایکل مور هم کار ما را دید و خیلی تشویق مان کرد و گفت در نیویورک هم اجرا بگذارید و قرار شد برای این کار افرادی را به ما معرفی کند.
تماشاگران هم نظرشان را می گفتند و بعضی موضوع را خیلی ملموس دیده بودند و حتی کسانی بودند که می گفتند در سرزمین خودمان هم گاهی احساس غربت می کنیم. به دلیل همین تشویق ها و نظرات بود که تصمیم گرفتیم دوباره روی آن کار کنیم و با تغییراتی اجرا کنیم.
ستاره در مورد ایده ی این اثر می گوید: به این فکر افتاده بودم که زادگاه من چه تأثیری در زندگی ام داره؟ برام این سئوال پیش آمد که چطور با اینکه سالهاست در شهر تورنتو زندگی می کنم؛ شهری که هر کسی از یک ملیتی و پسزمینه ی فرهنگی هست، در موقعیت ها و زمان های مختلف با اینکه جسماً در تورنتو هستم، اما به لحاظ حسی و عاطفی خودم را در شهر تهران و زادگاهم در کنار پدر و مادرم احساس می کنم. در واقع در خیلی از موارد دچار یک دوپارگی هویتی هستم. این باعث شد بروم دنبال این موضوع که آیا برای بقیه هم همین حالت وجود دارد یا نه؟ یا اینکه اگر طولانی مدت در اینجا باشم آیا باز هم همین حس را خواهم داشت و اینکه تورنتو بالاخره خانه ی من خواهد شد یا اینکه تا آخر عمر همین حس دوگانه با من خواهد ماند؟
می گویم، به چی رسیدی؟
ـ دیدم موضوع پیچیده تر از آنی ست که فکر می کردم. برای خیلی ها که در سن های پایین تر آمده اند تعلقشان به زادگاه کمتر است و به اینجا تعلق بیشتری دارند ولی در صحبت ها می دیدم که چقدر به زادگاه تعلق دارند. در واقع این سئوال هویت که من کی هستم و به کجای این جامعه تعلق دارم با خیلی ها تا آخر خواهد ماند.
رضا مقدس و بهاره یراقی
ستاره دلزنده در دانشکده هنر و معماری آزاد ایران تئاتر و طراحی صحنه خوانده، طراحی صحنه فیلم اعتراض ساخته کیمیایی را انجام داده و کار تدوین و طراحی صحنه چند فیلم کوتاه و مستند را انجام داده است. او یک فیلم کوتاه به اسم “من… شده ام” نیز در ایران ساخته است.
ستاره در سال ۲۰۰۲ به کانادا مهاجرت کرد. در اینجا با استرید جانسون یکی از طراحان معتبر دنیا در طراحی صحنه دو اپرا و یک تئاتر همکاری کرد که می گوید بیشتر برایم کارگاه آموزشی بود. در نمایش های Nurse Jane goes to Hawaii , Homebody Kabul, و آرش (سهیل پارسا) طراح لباس بوده و با Mixed theatre company چندین پروژه مختلف کار کرده است.
ستاره همچنین طراح دکور جشنواره های ایرانی زیرگنبد کبود(۲۰۰۶) و تیرگان (۲۰۰۸) بوده است.
ستاره با همراهی همسرش رضا مقدس، لیدا نصرتی و سیامک دلزنده مشترکا کمپانیGodot Art Productions را در سال ۲۰۰۹ تأسیس کرد.
این شرکت اولین بار تئاتر “کفن سیاه” شاهرخ مشکین قلم را در تورنتو به نمایش درآورد و در ادامه کنسرت های “مامک خادم” و سلی و کاروان و نمایش”کمتر از نصف” کار ستاره دلزنده از دیگر تولیدات این شرکت بوده است.
گفتنی ست موسیقی “زادگاه”، ساخته ی رضا مقدس، چندی پیش در بخشOriginal Compositionکاندیدای دریافت جایزه ی معتبر “دورا” شد.
رضا مقدس دانش آموخته رشته ریاضیات کاربردی و کامپیوتر از ۹ سالگی پیانو نواخته و اولین استودیوی ضبط دیجیتال را در تهران به نام “بم” راه انداخت و با استاد شجریان، علیزاده و گاسپاریان در ایران همکاری کرده بود.
رضا ۶ سال است به کانادا مهاجرت کرده و با افراد و گروه های مختلف کار کرده که تازه ترینش شنبه ی گذشته با گروه هندی شجاعت خوان بوده.
در “زادگاه” رضا مقدس سازنده آهنگ و نوازنده ی گیتارباس و کیبورد است. لورنزو کاستلی سازهای کوبه ای می نوازد، لیسا پترسون هم ساکسیفون و دودوک می نوازد و هم می خواند. کوشا نخعی کمانچه و ویلن می نوازد و حماسه دانشزاد هم دف می زند و هم می خواند.
به گفته ی ستاره دلزنده، تفاوت اجرای روز یکشنبه ۲ اکتبر با اجراهای پیشین جایگزین شدن بهاره یراقی با بازیگر قبلی ست و اینکه در اجراهای پیشین تنها دو نوازنده حضور داشتند و بقیه موسیقی از پیش ضبط شده بود، ولی اینجا اجراها همه زنده است. دیگر اینکه برنامه دو بخش دارد که در بخش اول “زادگاه” است و در بخش دوم موسیقی هایی که در رابطه با “زادگاه” گروه کاروان اجرا می کند.
در فیلم مستند، ستاره فقط با مهاجرها مصاحبه نکرده، او با افرادی هم که اینجا به دنیا آمده بودند و حتی از بومیان کانادا هم احساسشان را درباره حس تعلق داشتن و هویت پرسیده.
می خواهید بدانید آنها چه احساسی داشتند؟ نمی شود آخر فیلم را گفت، تنها باید دید و شنید.
یکشنبه ۲ اکتبر ۲۰۱۱
Enwave Theatre 235 Queens Quay W.
تلفن: ۴۰۰۰-۹۷۳-۴۱۶
عکس ها از مسعود هراتی
نمایی از "زادگاه" ستاره دلزنده
