رجب طیب اردوغان خطاب به بشار اسد: «به هیچ وجه نمی توانی در برابر اراده مردم ایستادگی کنی»
این هفته مردم شجاع و استوار سوریه ـ که به حق شایسته سرفرودآوردن و تکریم اند ـ نیمه هفتمین ماه پایداری اعتراض آمیز خود را در برابر حکومت تا بن دندان مسلّح و جنایتکار بشار اسد پشت سر نهادند. به گزارش هفته گذشته سازمان ملل متحد، در جریان سرکوب وحشیانه اعتراضات مردم توسط نیروهای نظامی ـ امنیتی سوریه تاکنون بیش از ۲۷۰۰ نفر از جمله صد کودک جان خود را از دست داده اند. به این شمار باید ده ها هزار نفر بازداشت شدگان و ناپدیدشدگان و ده ها هزار نفر دیگر که به خاطر نداشتن امنیت جانی از خانه و کاشانه خود آواره شده، به مرزهای ترکیه و لبنان گریخته و در اردوگاه ها پناه گرفته اند را نیز افزود.
نیروهای نظامی و امنیتی نظام جنایتکار بشار اسد که با برخورداری از کمک های گشاده دستانه مالی، نظامی و تسلیحاتی نظام جنایتکارتر از خودش یعنی ولایت مطلقه فقیه کشتار و سرکوب وحشیانه خود را ـ بی آنکه جز افزودن بر شمار قربانیان کمترین نتیجه مثبتی به دست آورده باشد ـ تداوم بخشیده، به چنان درماندگی و فلاکتی دچار شده که نه تنها حامیان خود را یک به یک ـ ترکیه، امریکا، کشورهای اروپایی و اکنون چین و روسیه ـ از دست داده، که پشتیبان و حامی اصلی اش حکومت آخوندی نیز جرئت نمی کند مانند سابق آشکارا از آن حمایت کند و محمود احمدی نژاد را وامی دارد در نهایت ریاکاری بگوید که حکومت سوریه باید به رأی مردم خود گردن نهد و اصلاحات مورد نظر آنان را اعمال کند!
هفته گذشته به دلیل برگزاری اجلاس سالانه مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک، اخبار مربوط به سوریه نیز در مرکز توجه افکار عمومی قرار داشت. از جمله این خبرها، گفته رجب طیب اردوغان، نخست وزیر ترکیه، که تا چند ماه پیش از بشار اسد حمایت می کرد است که پس از بازگشت از نیویورک در جمع خبرنگاران گفت:«کلید سوریه دست جمهوری اسلامی بوده و تهران تنها عامل کمک کننده به بقای نظام (بشار) اسد است».
دو روز پیش از این گفته نیز رجب طیب اردوغان در گفتگو با شبکه “سی ان ان” امریکا خطاب به بشار اسد گفته بود: «به هیچ وجه نمی توانی در برابر اراده مردم ایستادگی کنی» و پس از این خطاب عتاب آمیز افزوده بود: «سرنگونی حکومت بشار اسد در سوریه ممکن است کمی بیشتر طول بکشد امّا دیر یا زود مردم سوریه حکومت (بشار) اسد را سرنگون خواهند کرد. ملّت سوریه مانند مصر، تونس و لیبی خواستار آزادی است. سرعت پیشرفت دموکراسی از حکومت های استبدادی پیشی گرفته است. حکومت های دیکتاتوری در حال از بین رفتن هستند».
امریکا نیز پس از چندماه تردید و دودلی موضع خود را تغییر داد و در ادامه این موضع جدید هفته گذشته باراک اوباما رییس جمهوری امریکا در سخنرانی خود در مجمع عمومی سازمان ملل خواستار اقدام قاطع شورای امنیت علیه رژیم جنایتکار سوریه شد. به گزارش خبرگزاری فرانسه، دوشنبه این هفته هیلاری کلینتون وزیر امورخارجه امریکا خواستار همکاری چین با کشورهای غربی در شورای امنیت سازمان ملل متحد علیه رژیم سوریه شد. او در دیدار با همتای چینی خود از وی خواست که پکن از یک قطعنامه قوی در شورای امنیت سازمان ملل برای توقف خشونت در سوریه حمایت کند. در این دیدار وزیر خارجه چین با اقدام بیشتری از سوی شورای امنیت علیه رژیم سوریه موافقت کرده و قرار است سفیران امریکا و چین در روزهای آینده در این باره باهم رایزنی کنند».
دیگر حامی جدّی رژیم بشار اسد که از منابع عمده تأمین اسلحه آن نیز هست و در ماه های گذشته بطور قاطع از طرح و تصویب قطعنامه علیه حکومت سوریه در شورای امنیت سازمان ملل جلوگیری کرده بود و اکنون دارد اگرچه تدریجا امّا آشکارا از موضع پیشین خود فاصله می گیرد، حکومت روسیه است. بنابر گزارش یکشنبه ۳ مهر خبرگزاری “نووستی”: «وزیر امور خارجه روسیه تأکید کرد که دولت سوریه باید هرچه سریعتر اصلاحات سیاسی- اجتماعی و اقتصادی وعده داده شده خود را به اجرا درآورد تا رضایت مردم این کشور جلب شده و آرامش پیدا کنند». البته روسیه هنوز هم یکی به نعل و یکی به میخ می کوبد و وزیر امورخارجه اش عمدا فراموش یا تجاهل می کند که در تمام شش ماه و نیم گذشته شعار محوری مردم در همه ی تظاهرات “مردم سقوط نظام را می خواهند” بوده و برغم همه جنایت ها و کشتارها با استواری و پایداری تحسین برانگیزی که از خود نشان داده اند، کاملا پیداست که تنها با سقوط نظام است که “رضایت مردم این کشور جلب” خواهد شد.
به نعل و به میخ کوبیدن وزیرخارجه روسیه به همین جا پایان نمی یابد. او در ادامه سخنان خود با اعمال تحریم ها علیه نظام جنایتکار بشار اسد مخالفت می کند: «اعمال تحریم ها فقط اوضاع سیاسی در سوریه را وخیم تر کرده و امنیت و صلح منطقه خاورمیانه را مورد تهدید قرارخواهد داد».
وزیر خارجه روسیه که پیشتر با قید “باید” برای حکومت سوریه در مورد اصلاحات تعیین تکلیف کرده بود، توضیح نمی دهد که به جای تحریم ها که تأثیری حداقلی در کاهش شدّت کشتار و سرکوب دارند چه راهکار جایگزینی را پیشنهاد می کند.
این نیز افزوده شود که پیشتر دولت آمریکا از روسیه نیز مانند چین خواسته بود تا از قطعنامه شدیداللحن علیه سوریه در شورای امنیت سازمان ملل حمایت کند و بعید نیست که در اجلاس آینده شورای امنیت، روسیه نیز به تصویب قطعنامه علیه سوریه بپیوندد یا دستکم آنرا وتو نکند.
فزون بر ترکیه، اتحادیه اروپا، امریکا، چین و روسیه که مردم دلاور سوریه با پایداری خود تغییر موضع را به آنان تحمیل کرده اند، حتی حامی و پشتیبان یا در واقع شریک اصلی جنایات حکومت سوریه یعنی حکومت آخوندی نیز دریافته است که نسخه ی سرکوبش به خلاف ایران در سوریه کارساز نبوده و ناگزیر با تغییر موضع به راهکار جایگزین یعنی فریبکاری رو آورده است. بنابرگزارش سه شنبه ۵ مهر صدا و سیمای جمهوری اسلامی، علی اکبر صالحی وزیر امورخارجه می گوید: «جمهوری اسلامی خواستار جلوگیری از دخالت های نابجای دیگرکشورها در امور داخلی سوریه است». ترجمه ی روان گفته علی اکبر صالحی این است که: “دخالت های نابجا در امور داخلی سوریه” حتی در حد کشتن مردم بیگناه حق انحصاری نظام ولایت مطلقه فقیه است و “دیگر کشورها” حق چنین کاری را ندارند!
وزیر امورخارجه حکومت آخوندی نیز درباره اصلاحات همان ساز وزیر امور خارجه روسیه را کوک می کند، امّا از آنجا که وارد جزئیات می شود، دم خروس آشکار می شود: «برگزاری انتخابات مجلس در اواسط بهمن امسال، تعدد احزاب با دریافت ۱۸ تقاضای تأسیس حزب جدید و انتخابات شورای شهر در این کشور از اقدامات مهم دولت سوریه است»!
نسخه ای که علی اکبر صالحی برای مردم سوریه می پیچد، هیچ ربطی به خواسته های آنان ندارد. انتخابات مجلس (سوریه) در اواسط بهمن امسال، چیزی فراتر از انتخابات مجلس آخوندی در اسفندماه نیست و حکومت آخوندی که همه چیز از جمله پول، اسلحه، پاسدار، بسیجی، لباس شخصی و تک تیرانداز و… به سوریه می فرستد بهتر است که یک فتوکپی از انتخابات قلابی مجلس خود را نیز برای حکومت جنایتکار بشار اسد ارسال کند. “تأسیس احزاب” از “انتخابات” هم مسخره تر است، زیرا حتی صحبت از صدور اجازه برای تأسیس حزب هم نیست و علی اکبر صالحی تنها از “دریافت ۱۸ تقاضای تأسیس حزب جدید” سخن می گوید و آنرا جزء “اقدامات مهم دولت سوریه” جا می زند! فرض کنیم که حکومت بشار اسد به جای ۱۸ حزب با تأسیس ۱۸۰ حزب هم موافقت کند، تا زمانی که طبق قانون اساسی سوریه حزب حاکم بعث ـ مانند ولایت مطلقه فقیه در حکومت آخوندی ـ سرنخ تمام این حزب ها را در دست داشته باشد و صدور مجوّز تأسیس حزب موکول به “داشتن التزام عملی به رهبری حزب بعث” باشد، این چه ربطی به خواست اصلی مردم سوریه که در شعار محوری شان تبلور یافته یعنی: “مردم سقوط نظام را می خواهند” دارد؟!
وزیر امور خارجه حکومت آخوندی که درماندگی در سخنانش موج می زند، به تهدید کشورهای منطقه می پردازد: «کشورهای منطقه خوب می دانند که سوریه از حلقه های اصلی زنجیره مقاومت در منطقه است که باید جایگاه آن حفظ شود». در حالی که آنچه که کشورهای منطقه خوب می دانند این است که “حلقه های اصلی زنجیره مقاومت در منطقه” ـ که نام مستعار حکومت آخوندی است ـ یعنی حکومت بعثی سوریه، حزب الله لبنان، حماس، جهاد اسلامی و… تاکنون حاصلی جز افزایش تنش و آشوب و کشتار برای منطقه نداشته اند و برای آنکه مردم بتوانند خود تصمیم بگیرند تا منطقه روی صلح و آرامش به خود ببیند کل این زنجیره “باید” از هم بپاشد. علی اکبر صالحی در بخشی دیگر از گفته های خود به رایزنی با کشورهای عرب منطقه اشاره می کند: «در این رایزنی ها تأکید داریم که اوضاع کنونی سوریه به گونه ای نیست که با ادامه فشارها، حکومت سوریه به آسانی تغییر کند و حکومت دیگری به آرامی جایگزین آن شود»!
ظاهرا این جناب وزیر امورخارجه یا خیلی از مرحله پرت است و یا بر اثر “خودکرده های بی تدبیر” به پرت و پلاگویی افتاده است وگرنه پس از بیش از شش ماه کشتار مداوم، جنایات شبانه روزی، فرستادن توپ و تانک به شهرها و خانه های مردم و شکست مفتضحانه در برابر اراده مردم دلاور سوریه، انگار که بخواهد بچه بترساند، از “آسانی و آرامی” سخن نمی گفت!
* شهباز نخعی نویسنده در حوزه ی مسائل سیاسی و ساکن مونتریال کانادا و از همکاران شهروند است.
Shahbaznakhai8(at)gmail(.)com
