جامعه قومی رأی می دهد
ترجمه: فرنگیس زاهد
این رأی کامیونیتی ما با پیش شماره ۹۰۵ و آرای قومی ما بود که تورنتو را دودستی تقدیم راب فورد کرد. در شب پیروزی او سالن مملو از جمعیتی شبیه من و شما بود. آدم هایی با پوست سبزه که لهجه انگلیسی آنها رد و نشان مهاجران را داشت.
ما به او رأی دادیم بدون در نظر گرفتن این واقعیت که او بدون خجالت و شرمندگی مهاجران را عامل مشکلات تورنتو قلمداد کرد و مورد هدف قرار داد. او ما را برای دزدیدن مشاغل و مصرف کردن سهم بزرگی از خدمات شهری سرزنش کرد، و حتی برای بن بست های سیاسی تورنتو انگشت اتهام را به سوی ما نشانه گرفت.
راب فورد و تیم هوداک در کنار هم
با این وجود ما به او راًی دادیم زیرا او قول داد تا غیرممکن ها را ممکن سازد؛ او متعهد شد که بدون کاستن از خدمات شهری مالیات ها و هزینه های دولتی را کاهش دهد.
حال پس از گذراندن تابستانی پر از تهدید چون بستن کتابخانه ها؛ قطع سوبسید مهدکودک ها، قطع سرمایه گذاری در امور هنری ،پروژه های خانه های سازمانی و موزه ها، و فروش مراکز نگهداری از بیماران، سالن های تئاتر و باغ وحش، تورنتویی ها سرانجام به این نکته پی بردند که متوقف کردن “منبع درآمد نامشروع” همه ی آن چیزی نبود که فورد وعده داده بود.
تورنتویی که برنامه مالی محافظه کارانه فورد خلق کرده شهری ست با جلسات شبانه شورای شهر که اعضای آن با تهدید و ترغیب مجبور به حمایت از برنامه بی محتوای شهردار می گردند. تورنتو حال شهر بی ثباتی ست که شهروندان آن برای حفظ برنامه ها و خدمات محلی با یکدیگر به رقابت برخاسته اند.
درچنین فضای آشفته از ترس و بی ثباتی ست که فورد گروه عظیمی از هواداران خود را از دست می دهد.
اما درست همین چند هفته پیش در اوج باربیکیو پارتی های تابستانی، محافظه کاران در جبهه ای متحد ظهور خود در قدرت را جشن گرفتند. این دوستان قدیمی آبی پوش، هارپر، هوداک و فورد در محافل و برنامه های باربیکیوی یکدیگر حضور یافته و از تجربیات سیاسی خود برای هم تعریف می کردند و اینکه قطع خدمات چه تفریح خوبی ست. در آن هنگام تیم آبیها مطمئن بود که برنده انتخابات استانی خواهد بود.
هوداک نیز راه فورد و هارپر را دنبال کرده امیدوار است به مقام نخست وزیری انتاریو دست یابد. بی تردید برنامه مالی محافظه کارانه او در کاهش مالیات ها و هزینه های دولتی بازتاب برنامه فورد است.
هوداک نیز همانند فورد پای مهاجران را به میان کشید، و سیاست انتخاباتی حزب لیبرال را که در آن وعده داده است تا شرکتهایی که از بین مهاجران تازه وارد استخدام کنند از تخفیف مالیاتی تا سقف ۱۰۰۰۰$ برخوردار می شوند، را مورد حمله قرار داد. هوداک با همان ورقی بازی کرد که فورد در انتخابات شهرداری از آن استفاده کرده بود، او مک گینتی را سرزنش کرد که چرا به کارگران خارجی اجازه می دهد مشاغل انتاریویی ها را بدزدند.
با این حال، دنیای سیاست قابل پیش بینی نیست، آنچه رأی دهندگان را در یک انتخابات جذب می کند، دقیقا همانی ست که در انتخابات بعدی آنها را فراری می دهد. سیاست های فورد در کاهش شدید بودجه خدمات و سپر بلا کردن مهاجران دیگر نمی تواند تورنتویی ها را تحت تأثیر قرار دهد.
با چرخش تابستان به پاییز، و کاهش محبوبیت فورد که نتیجه هرج و مرج و آشوب موجود در شهرداری تورنتوست، هوداک کمتر و کمتر از رفیق شهردار خود سخن می گوید.
اما نباید ساده انگار بود، اگر هوداک نخست وزیر شود حتما شاهد همین اغتشاش و آشفتگی که در شهرداری رخ داده، در کوئینز پارک هم خواهیم بود. هوداک ما را به روزهای تیره و تار مایک هریس باز می گرداند، روزهایی که مدارس ما، بیمارستان ها و خدمات اجتماعی یکی یکی محو می شدند.
شاید ما رأی دهندگان به خاطر حافظه ضعیف خود قابل سرزنش باشیم، اما اگر حتی مایک هریس نخست وزیر محافظه کار سابق و سیاست های فلج کننده او را از خاطر برده اید، حتما فورد و جلسات شبانه شورای شهر که مملو از تورنتویی های ناراضی بود را به یاد داشته باشید.
