در ادامه ی برنامه های حمایتی و همبستگی با جنبش مردم ایران، همزمان با ۲۲ بهمن، یک گردهمایی چند ساعته در مقابل شهرداری نورت یورک برگزار شد.
شهروند ۱۲۷۰ ـ پنجشنبه ۲۵ فوریه ۲۰۱۰
در ادامه ی برنامه های حمایتی و همبستگی با جنبش مردم ایران، همزمان با ۲۲ بهمن، پنجشنبه ۱۱ فوریه ۲۰۱۰، یک گردهمایی چند ساعته در مقابل شهرداری نورت یورک برگزار شد. دعوت کنندگان به این گردهمایی شورای پشتیبانی از مبارزات مردم در ایران، حقوق بشر و دموکراسی برای ایران، سازمان زنان هشت مارس، فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی ـ کانادا، کانون خاوران و گروه ندای صلح و آزادی بودند که نشریه شهروند نیز از آن حمایت کرده بود. البته افراد طرفدار گروه ها و سازمان های سلطنت طلب نیز با پرچم ها و شعارهایشان در این گردهمایی حضور داشتند.
در این مراسم که همراه با سرودخوانی، سر دادن شعار، پخش سرود و ایراد سخنرانی بود، در آغاز دکتر رضا مریدی نماینده پارلمان انتاریو، سخنرانی کرد، سپس کاسپین ماکان و در ادامه هما ارجمند، آناهیتا رحمانی، بابک یزدی، بابک آزاد و تعدادی دیگر از نمایندگان سازمان ها و گروه های چپ هر کدام از نظرگاه سازمانی خود به کوتاهی از ۲۲ بهمن ۵۷ و مبارزات کنونی مردم ایران گفتند. ژیان از گروه ندای صلح و آزادی بیانیه ی این گروه را خواند و سارا اکرمی از دانشجویان دانشگاه یورک با خواندن شعری از حمایت دانشجویان ایرانی خار
ج کشور از مردم ایران گفت.
گردهمایی در هارت هاوس دانشگاه تورنتو
جمعه ۱۲ فوریه ساعت چهارونیم بعدازظهر در محوطه ی چمن هارت هاوس دانشگاه تورنتو از سوی "فدراسیون دانشجویان ایرانی دانشگاه ها و کالج های تورنتو (ISF)" و "انجمن ایرانی حقوق بشر دانشگاه یورک" گردهمایی برگزار شد که این گردهمایی را "همبستگی با ایران"، "شهروند" و "کمپین برای حقوق بشر در ایران" حمایت کرده بودند.
جمعیت عمده در این گردهمایی جوانان و دانشجویان دانشگاه های مختلف انتاریو بودند. گرداننده مراسم سیما سحر زرهی با سر دادن شعارهای پرشور و به موقع، سرمای گزنده را از یاد شرکت کنندگان می برد. علی علوی متنی که به این مناسبت نوشته بود خواند. بهاره جلیلی از فدراسیون دانشجویان ایرانی دانشگاه ها و کالج های تورنتو از این فدراسیون تازه تأسیس اطلاعاتی داد.
به گفته ی بهاره، The Iranian Student Federation of Colleges and Universities (ISFCU) یک سازمان مستقل و غیروابسته به گروه ها و سازمان های سیاسی ست و در جهت دموکراسی و حقوق بشر در ایران گام برمیدارد. فدراسیون در پی احساس نیاز تعدادی از دانشجویان و استادان دانشگاه به وجود یک سازمان non-partisan برای سازماندهی گردهمایی ها و برنامه ها، بنیان گذاشته شد. اهداف این گروه، افزایش آگاهی از وضعیت سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ایران و برقراری دیالوگ در میان ایرانیان کاناداست. در این راه، این گروه می خواهند با همکاری با سایر گروه های مشابه، جلسات و برنامه های سیاسی و فرهنگی و کارگاه های آموزشی سازماندهی و برگزار کنند.
ISFCU در ماه مارچ۲۰۱۰ اولین مجمع عمومی خود را برگزار خواهد کرد و طی آن از هر دانشگاه و کالج تورنتو دو یا سه نماینده انتخاب خواهند شد تا بتوانند این فدراسیون را در اقدامات بعدی نمایندگی کنند.
شهروند، تولد این فدراسیون را به فال نیک گرفته و برای بانیان آن توان و انرژی مثبت آرزو می کند.
در ادامه ی مراسم نماینده ی ISFCU بیانیه فدراسیون را به مناسبت ۲۲ بهمن خواند. از آنجا که این فدراسیون تازه پا است و نیاز است
که خوانندگان آن را بهتر بشناسند، متن بیانیه ی آنها را در زیر می آوریم:
دیروز در سی و یکمین سالگرد انقلاب تاریخی مردم ایران، آنها بار دیگر برای گرفتن حقوق اساسی خود و اعتراض مسالمت آمیز به وضع موجود به صحنه خیابانها پا گذاشتند.
وضعیت حقوق بشر در ایران در نشست حقوق بشر سازمان ملل متحد در ژنو، سوئیس، از تاریخ ۲۶ تا ۲۸ بهمن ماه امسال توسط مکانیزم UVR مورد بررسی مجدد قرار می گیرد. این بازخوانی، قطعاً بر ظلم و ستم دولتی و حکومتی که بخشهای گسترده جامعه ایران، از زنان و مردان و کارگران و فعالان سیاسی و اقلیتهای قومی ـ مذهبی و غیره، با آن مواجه هستند، صحه خواهد گذاشت. ما نیز همچون تمام انسان دوستانی که نگران ظلم و جور به اقشار مختلف از فعالان سیاسی تا مردم عادی کوچه و بازار ایران عزیزمان هستند، خواهان رسیدگی سریع، آزادی بدون قید و شرط و بالفور تمام زندانیان سیاسی هستیم و تقاضای برگزاری یک جلسه فوری در سازمان ملل برای بررسی و محکوم کردن نقض خشونت بار حقوق بشر در ایران را داریم.
در این لحظه تاریخی، فدراسیون دانشجویان ایرانی تورنتو و انجمن حقوق بشر ایرانیان دانشگاه یورک، این تجمع اعتراض آمیز را برگزار کرده اند تا در آن دانشجویان از سراسر تورنتو و حومه، گرد هم آیند و هم بستگی خود را با حرکت صلح آمیز مردم داخل ایران برای وصول به حقوق شهروندی و اصول مورد توافق دموکراسی اعلان نمایند.
سی و یک سال است که صدای دانشجویان و فعالان جدی حقوق بشر در نطفه خفه است. دانشگاهها به جای آنکه سیاسی باشند، سیاست زده گشته اند و آرای دیگر آزادی که هیچ، حتی محملی جز انجمنهای اسلامی برای بیان اعتقادات غیر مذهبی، غیر اسلامی، سکولار و حتی اسلامی جز با قرائت باریکی که مورد پسند حکومت باشد نداشته اند؛ که از صدقه سری دولت آقای احمدی نژاد این آزادی نداشته نیز به قهقرا کشیده شده است.
دانشگاهیان با فشار زیاد به سکوت ترغیب گشته و آنها که تمکین نکرده اند پاکسازی شده اند؛ آنها که به تقاضاهای تمامیت خواهانه این دولت تن در نداده و از پا کوفتن در استلزام اصول و امانت در نقش اساسی خود در اجتماع خسته نگشته اند، با بیرحمی تمام از کار بی کار شده اند.
ظلمی که دانشجویان با آن مواجهند فاجعه ای است از نادیده گرفتن زندگی شخصی و تحصیلی آنان. در بلاد کفری که آقایان ما را از آن می رانند، دانشگاهها ساحل امن بیان هر نوع تفکر و عقیده ای است و حال در ایران، دوستان و هم کیشان دانشجوی ما به بهانه واهی توفانی ب
ودن دریا از ساحل آزادی به بند کشیده می شوند تا غرقه نگردند.
در حالیکه ما اینجا مختاریم که راه آینده مان را خود برگزینیم، هم قطاران ما در ایران، خاصه جوانان، با محدودیت های غیرانسانیِ این پلیدترین دولتها مواجه اند تا روش زندگی شان نیز به دست سردمداران قدرت رقم بخورد. به نمایندگی از دانشجویان ایرانی کانادا ما در مقابل این ظلم، همراه و همگام با شما می ایستیم و درخواست می کنیم که پایانی به تخطی های مستبدانه خویش دهند تا بیش از این تقدس پوچشان رسوایی به بار نیاورد و بوی تعفن آن بر فضای دانشگاههای ایران نماند و دانشگاهیان را نیازرد.
بگذارید فراموش نکنیم که دانشجویان تنها نیستند، و اگرچه در خط مقدم ولی همقدم با همه بخشهای اجتماع ایران در این آوردگاه می تازند. بگذارید بس باشد هرچه که با سکوت خود شهادت دادیم به اقدامات وحشیانه و ظالمانه دولت موجود. دولتی که ابتدا اقلیتهای مذهبی و نژادی خود را مورد سوءاستفاده خشونت آمیز قرار داده، ظلم قرون وسطایی به زنان را توجیه کرده و گذشتی برای کشتن انسانهای تحت حکومت خود نیز قائل نیست. این دولت مورد نظر ایرانیان نبوده و نیست.
ما اینجا نه تنها به دانشجویان بلکه به زنان شجاعی که در صف اول تظاهرات غیر دولتی می ایستند و انبوه بخارات گاز اشک آور و گلوله ها را تاب می آورند و به سهم خود از آن در سینه هایشان ذخیره می کنند تا روزی در ایرانی خالی از تنفر نسبت به زن و شهروندانش زندگی کنند؛ احساس افتخار می کنیم. ما در این نبرد تاریخساز، کنار آنانی می ایستیم که طعم تلخ لطمات این دولت را بر پیکر و نژاد و عقیده و هویتشان چشیده اند ولی از مسیر صلح و صواب خارج نشده اند و اسلحه شان به جای باتوم و گلوله، احترام و هم دلی جهانی و انسانی است. آنها که تنها گناه تکفیرناپذیرشان آرزوی ایرانی بهتر برای ملتی بزرگ است.
دوستان دانشجو، فعالان و مبارزان حقوق بشر، ما اینجا جمع شده ایم تا خواسته هایمان را به گوش همه برسانیم. منجمله:
۱ـ اعلام همبستگی با جنبش صلح آمیز مردم ایران برای حقوق بشر، حقوق شهروندی و دموکراسی.
۲ـ محکوم کردن خشونت، شکنجه، تجاوز و قتل عام و همه انواع و اقلام نقض حقوق بشر در ایران.
۳ـ درخواست برای آزادی بدون قید و شرط همه زندانیان سیاسی و پایان دادن به اعدام فعالان سیاسی.
۴ـ درخواست آزادی تجمع و گردهمایی، آزادی بیان و بازگشایی روزنامه های توقیف شده.
۵ـ تلاش جهت پایان دادن به تبعیض علیه زنان، فعالان سیاسی، اقلیتهای جنسی، مذهبی و قومی.
نسل جوان ایران می کوشد قدرت حکم فرمایی را از دست عده ای وعاظ جائر که فساد را برای ملتشان به ارمغان آورده اند، بدر آورد. آنها تصمیم گرفته اند که آینده شان را، میراثشان را، ایرانشان را به گونه دیگری بسازند. سی و یک سال پیش ایرانیان برای آزادیشان جنگیدند. برای مبارزه با رژیمی که کر بود که ندای خواسته هایشان را بشنود، و نشنید تا فروپاشید، اما وا اسفا که گویی دستار جای تاج را گرفت ولی ظلم بماند!
سه دهه گذشته نسلی به اعدام، نسلی به جنگ و نسلی به تجاوز بوده است. دیگر بس است پذیرفتن وعده های توخالی. دیگر بس است محدودیتهای مادون انسانی. بس است صمٌ بکم ایستادن و آنها که با خون خود خیابانها را رنگین کرده اند و شکنجه و کشته و زخمی شده اند را دیدن و تقاضای فریادرسی نکردن.
پس، بگذارید کنار هم بایستیم. بایستیم و این روز را در حالی رقم بزنیم که همه با هم زیر پرچم آزادی، خواستار آزادی های وعده داده شده و وعده های بربادرفته سی و یک سال گذشته جمهوری اسلامی باشیم. امروز ولی، دیگر اشتباه گذشته مان را تکرار نمی کنیم. امروز ما متحد
یم و دیگر مجنونِ بی اعتمادی، کینه و عداوت؛ و فریفتهی تکه تکه کردن حقوق، عقاید و آرای مختلف مردم ایران نمی شویم.
زنده باد ایران؛ زنده باد آزادی؛ زنده باد ایرانی آزاد.
گفتنی ست این بیانیه به دو زبان فارسی و انگلیسی خوانده شد که بخش انگلیسی را سحر زرهی می خواند و بخش فارسی را نماینده ی فدراسیون.
در ادامه مراسم، اندی، نماینده سازمان عفو بین الملل شاخه ی تورنتو که روز پیش نیز در گردهمایی مل لستمن حضور داشت و سخنرانی کرده بود، طی سخنان کوتاهی از حمایت های سازمانش از مردم ایران گفت و تاکید کرد که طی مدت بعد از انتخابات ایران (جون ۲۰۰۹) بیشترین اقدامات سازمان عفو بین الملل همچون امضای طومار، نوشتن نامه، برگزاری گردهمایی و … در مورد ایران بوده است. او همچنین در این گردهمایی نیز طوماری را برای امضا در اختیار افراد می گذاشت.
نماینده انجمن دانشجویان دانشگاه رایرسون نیز بیانیه این انجمن را خواند و همبستگی دانشجویان غیرایرانی را با دوستان ایرانی و مردم سرزمینشان برای مبارزه در راه آزادی و دمکراسی اعلام داشت.
دکتر رضا مریدی نیز در میان جوانان حضور یافت و حمایت چندین باره ی خود را از مردم ایران اعلام داشت.
آخرین سخنران نماینده انجمن دانشجویان ایرانی دانشگاه واترلو بود که بیانیه ی این انجمن را در حمایت از جنبش مردم ایران خواند.
عکس های این دو گردهمایی را در بخش گالری عکس شهروند ببینید.
