شهروند ـ آرش عزیزی: تا زمانی که شهروند این شماره به دست تان برسد جنبش ضدسرمایه داری اشغال تورنتو نزدیک یک ماه است که پارک سنت جیمز در مرکز شهر را تسخیر کرده است. تعداد چادرهای موجود در پارک به چند صد رسیده است و به لطف ۲۰ هزار دلار کمک مالی اتحادیه ای کارگری، یورت های چوبی و گرم مغولی نیز به پا شده اند که به جنبش اشغال چهره ای دائمی تر می دهد.
اما جنبش، که در بسیاری شهرهای سراسر کانادا نیز در جریان است، برای ادامه ی کار خود قاعدتا با معضلاتی جدید روبرو است.
یکی از آن ها سرمای شدید است که چنان که گفتیم بعضی ها امیدوارند با چادرهای چوبی و گرم پیش رو گذاشته شود.
دومی مساله ی برخورد دولت و پلیس است. تا به حال با توجه به گستردگی جهانی، مقبولیت اجتماعی و حرکات صلح آمیز جنبش نیروهای دولتی در کانادا وارد عمل جدی و مستقیم علیه جنبش نشده اند، اما با گذشت قریب یک ماه و کم رنگ تر شدن جنبش در خبرها شهرداری های مختلف در حال برقراری استراتژی لازم برای عمل علیه آن هستند.
تظاهرکنندگان در پارک زندگی می کنند
در تورنتو شنبه ی هفته ی گذشته ساعت ۲ بعدازظهر تظاهراتی علیه “قطع خدمات اجتماعی، خصوصی سازی، کاهش دستمزدها و بی امنیتی شغلی که مردم معمولی در سطوح شهری، استانی و ملی با آن روبرو هستند” برگزار شد. میزان شرکت در تظاهرات چندان چشمگیر نبود.
اما دقیقا همین ماجرای خصوصی سازی و ریاضت کشی اقتصادی (که همین امروز، سه شنبه و دیروز به سقوط دو نخست وزیر مهم اروپایی، پاپاندرو در یونان و برلوسکونی در ایتالیا انجامید) است که سر شهردار راست گرای تورنتو، راب فورد، را در چند ماه گذشته مشغول کرده است. او که با برنامه ای وسیع برای کاهش شدید خدمات شهری و حمله به کارگران دولتی به میدان آمده بود با واکنش قوی مردم در مخالفت با خود مجبور به عقب کشیدن شد. با این وجود فورد وقت نکرده بود توجه چندانی مبذول جنبش اشغال کند. اما حالا که سر شهردار کمی خلوت تر شده به نظر می رسد می خواهد حواسش را بیشتر معطوف به اشغال گران پارک سنت جیمز کند.
فورد هفته گذشته به رسانه ها گفت دفترش مشغول کار روی “طرحی” برای مقابله با جنبش است. او افزود: “وقتی معلوم شود که دیگر تظاهرات صلح آمیز نیست و به اشغال پارک بدل شده است ما به گزینه های چگونگی بیرون کردن افرادی که در پارک چادر زده اند خواهیم پرداخت.” شهردار روز چهارشنبه هفته ی پیش گفته بود “ظرف چند روز” پاسخ شهرداری را اعلام می کند اما با وجود گذشت یک هفته تا زمان نوشته شدن این مطلب هنوز جزئیات این “پاسخ” مشخص نیست. کارشناسان می گویند اگر شهردار، که بین گروه های چپ گرا و جنبش اشغال به طور کلی مقبولیتی ندارد، دست به عمل علیه اشغال پارک بزند احتمال دارد با واکنشی شدید مواجه شود.
سایر شهرها: از ونکوور تا هالیفکس
نبرد برای ادامه ی جنبش اشغال در چندین شهر به شیوه های مختلف در جریان است.
پرماجراترین این برخوردها در بریتیش کلمبیا، غربی ترین استان کشور، صورت گرفته است که جنبش در دو شهر بزرگ آن، ونکوور و ویکتوریا، قریب یک ماه در جریان است.
شهرداری ونکوور دستور به تخلیه ی خیابان مقابل آرت گالری و جمع کردن چادرها داده است، اما معترضان وقعی به این دستور نگذاشته اند و اشغال همچنان ادامه دارد. موضوع اشغال به یکی از کلیدی ترین مسائل انتخابات شهرداری که در حال حاضر در جریان است بدل شده. گرگور رابرتسون، شهردار چپ گرا که پیش از این نماینده نیودموکرات مجلس استانی بوده است، با دستور به تخلیه ی پارک خشم بسیاری از طرفدارانش را برانگیخته، اما بعید دانسته می شود که شهردار، پلیس را علیه جنبش به میدان بفرستد. مرگ غم انگیز دختری که جسدش هفته ی پیش در یکی از چادرها پیدا شد (و گفته می شود بر اثر مصرف مواد مخدر صورت گرفته است) از مواردی است که گفته می شود به تصویر عمومی جنبش لطمه خواهد زد.
در ویکتوریا، پایتخت استان، شهردار دین فورتین از دادگاه خواسته دستور تخلیه را صادر کند. صدور چنین دستوری یکی دو هفته طول می کشد و شهردار امیدوار است تا آن موقع آب ها بیشتر از آسیاب افتاده باشد. اما رسانه ها می گویند با توجه به مصمم بودن تظاهرکنندگان به ادامه حرکت خود در گرفتن نوعی برخورد بین دو طرف اجتناب ناپذیر به نظر می رسد.
در کالگری دو جنبش اشغال در دو نقطه ی مختلف، جزیره سنت پاتریک و پلازای المپیک، در جریان است. شهرداری از دو گروه خواسته بود به هم بپیوندند، اما گفته می شد اختلافات این دو باعث می شود چنین چشم اندازی بعید به نظر برسد. اولی بیشتر شامل افراد بی خانمان است و دومی بیشتر از دانشجویان. هفته ی گذشته اما مجمع عمومی در جزیره ی سنت پاتریک رای به پذیرش معامله ای داد که بنیاد بی خانمان های کالگری پیشنهاد کرده بود: اگر تظاهرکنندگان پارک را تخلیه کنند به آن ها مسکن اعطا می شود!
در ساسکاتون جنبش سه هفته در پارک دوستی این شهر ادامه یافته است و از جمله تظاهرکنندگانی از دانشگاه ساسکاچوان به آن پیوسته اند. اما مقامات شهرداری می گویند از افراد باقی مانده بسیاری بی خانمان ها هستند و بعضی خوش گذران هایی که ربطی به جنبش ندارند. معترضان در گروه فیس بوک خود گفته اند حرکت ادامه دارد. اما فرا رسیدن زمستان سخت مناطق مرغزاری بدون شک چالش بزرگی خواهد بود.
در استان کبک، دو شهر مونترال و کبک شاهد بزرگترین حرکات اشغال بوده اند.
تورنتو استار کبک را اولین شهری می داند که رسما از اشغال گران خواست بساط خود را جمع کنند. (گرچه سی بی سی این عنوان شامخ را به ونکوور نسبت داده است.) شهردار کبک، رژی لابوم، پنجشنبه هفته ی گذشته اردوی معترضان را ناامن اعلام کرد چرا که شب ها در حالی آتش روشن می کنند که گازهای پروپان نیز در همان نزدیکی وجود دارد. معترضان هنوز به دستور وقعی ننهاده اند و در عوض سعی کرده اند به ملاحظات امنیتی بیشتری توجه کنند و با مامورین آتش نشانی در این مورد همکاری کرده اند. آن ها می گویند در صورت بیرون شدن اجباری به نقطه ای دیگر در شهر خواهند رفت و به اعتراض خود خاتمه نخواهند داد.
در هالیفکس، پایتخت نوا اسکوشیا، نیز جنبش به زودی به سالگرد یک ماهگی خود می رسد. تظاهرکنندگان گفته اند برای مراسم روز یادبود ارتش موقتا مکان خود را عوض می کنند و سپس باز خواهند گشت. فدراسیون کارگران نوا اسکوشیا اخیرا ۵۰۰۰ دلار به جنبش اعطا کرده تا بتوانند تجهیزات زمستانی تهیه کنند.
