شهروند – آرش عزیزی: رضا مریدی توسط مردم حوزه ی ریچموند هیل به عنوان نامزد حزب لیبرال انتخاب شده تا نماینده ی آن ها در مجلس استانی انتاریو باشد. عنوان قانونی او فراتر از این نمی رود. اما او به عنوان اولین سیاستمدار ایرانی تباری که به دومین مجلس مهم کانادا راه یافته است همیشه وظیفه ای فرای این بازی کرده و نگاه هزاران نفر از ایرانیان کانادا و حتی سایر نقاط جهان را به خود جلب کرده است. مریدی در ضمن همیشه روی بسیار خوش و بازی نسبت به تمام ایرانیان نشان داده است و همیشه آماده شنیدن حرف های آن ها بوده است

Reza Moridi

.

اما مریدی در مجلس انتاریو دقیقاً چه می کند؟ او در مورد کدام لایحه ها نظر می دهد؟ با توجه به این که جزو کابینه ی دولت حاکم نیست، در سیاست استان چه وزنی دارد؟ در موارد مختلف چگونه رای می دهد؟

از این شماره در شهروند قصد داریم تمامی گفته ها و آرای دکتر مریدی در مجلس را برایتان منعکس کنیم. این هفته این ستون را بدون خبر دادن به خود آقای مریدی، که از خوانندگان پر و پا قرص شهروند است و به ما لطف دارد، آغاز کردیم تا غافلگیرشان کنیم، اما می دانیم که ایشان همیشه از انعکاس بیشتر ساز و کار مجلس و دولت در رسانه ها استقبال می کند. تا ببینیم نظر مخاطبان چه باشد!

***

چهارشنبه ۲۳ نوامبر

در این روز آقای مریدی در یک نوبت در معرفی سازمانی غیرانتفاعی به نام «هنرهای ریچموند هیل» (Arts Richmond Hill) و تقدیر از آن صحبت کرد.

متن صحبت او از این قرار بود:

«به عنوان نماینده ی مجلس برای حوزه ی ریچموند هیل مفتخر هستم که فرصت داشتم با سازمان هنرهای ریچموند هیل آشنا شوم، سازمان داوطلبانه، غیرانتفاعی و خیریه ی ثبت شده ای که خدماتی فوق العاده در اختیار جامعه ی من می گذارد. این آخر هفته موفق شدم در ۱۶امین جشنواره سالیانه موسیقی این سازمان شرکت کنم. در این جشنواره استعدادهای جوان محل در پیانو، سازهای زهی، کوبه ای و آوازخوانی گرد هم آمدند و بر سر بورسیه های موجود رقابت کردند. برندگان در کنسرت تشریفاتی مخصوص برندگان در ۱۵ ژانویه ۲۰۱۲ معرفی می شوند.

مفتخر و خرسندم که ببینم جوانان ما متعهد به رشد فرهنگ و هنر از طریق شرکت در چنین جشنواره ها و رقابت هایی هستند. این جشنواره های محلی بدون حضور داوطلبان متعهد سازمان هنرهای ریچموندهیل ممکن نمی شد.

سازمان هنرهای ریچموندهیل به ارتقای هنر و فرهنگ در شهر ریچموند هیل با اتخاذ رویکرد کارآفرینی در برنامه ها، خدمات و ارائه تجهیزات متعهد است. این سازمان که در سال ۱۹۷۹ بنیان گذاشته شد شورای هنری محلی است که هدفش پیشبرد هنر و فرهنگ از طریق تشویق، ایجاد آگاهی و آموزش است.

از سازمان هنرهای ریچموند هیل و بخصوص هیئت مدیره ی آن و رئیسش، دکتر امانوئل آبارا، به خاطر تلاش مداوم شان در تشویق فرصت های مختلف فرهنگی و هنری موجود در جامعه در ریچموند هیل تشکر می کنم.»

پنجشنبه ۲۴ نوامبر

آقای مریدی در این روز یک نفر مهمان داشت که در آغاز جلسه ایشان را معرفی کرد: «آقای سخنگو، مفتخرم خانم گولار یوسیب زاده از جمهوری آذربایجان را معرفی کنم.»

***

سپس در بحث درباره ی لایحه ی خصوصی پیتر شرمن (محافظه کار-تورنهیل) که خواهان پایان اجباری اعتصاب رانندگان منطقه ی یورک بود، مریدی به عنوان یکی از نمایندگان منطقه یک نوبت صحبت کرد. (خلاصه خبر این لایحه و سرنوشت آن را در همین شماره شهروند بخوانید.)

«آقای سخنگو، دوست دارم در ابتدا به خاطر کسب سمت سخنگوی موقت به شما تبریک بگویم. (سخنگوی موقت در این روز کسی نبود جز پل میلر، نماینده نیودموکرات همیلتون-آ.ع).

مفتخرم در مجلس در مورد قانونی صحبت کنم که هدفش حل اختلافات کارگری با شرکت هایی است که خدمات حمل و نقل عمومی به شهرداری منطقه ی یورک ارائه می کنند.

همه می دانیم که حمل و نقل عمومی یکی از وسایل عمده حرکت مردم از نقطه ای به نقطه ی دیگر بخصوص در شهرهای بزرگ است. و منطقه ی یورک هم از این قاعده مستثنا نیست. ساکنان حوزه ی من ریچموند هیل در شهرداری منطقه ی یورک زندگی می کنند و آن ها نیز در پنج هفته گذشته از این اعتصاب تاثیر پذیرفته اند. هزاران نفر از ساکنان منطقه ی یورک، از جمله ریچموند هیل، هر روز با استفاده از حمل و نقل عمومی سر کار(بیمارستان، مطب، خرید، مدرسه و دانشگاه) می روند و همه از این اعتصاب تاثیر گرفته اند.

به همین علت است که دولت ما، وزیر کار و وزارت کار از آغاز این نزاع حَکَم کارگری موقتی منصوب کرده است که دو طرف را سر میز بیاورد و به آن ها برای یافتن راه حل مساله کمک کند و آن ها به شدت مشغول کار بوده اند. در گذشته دیده ایم که حکمیت راه بسیار موثر و کارآمدی در حل منازعات کارگری بوده است. در واقع در سال گذشته، آقای سخنگو، ۹۸ درصد منازعات کارگری توسط حََکَم حل شدند.

ما به مذاکره باور داریم. دو طرف باید سر میز بیایند و مذاکره کنند و راه حل قابل قبولی برای این مساله پیدا کنند. به همین خاطر است که وزارت کار و دولت ما از آن ها می خواهند سر میز بیایند و مذاکره کنند. در این جا سه شرکت قراردادی هستند که عضو محترم از حزب سوم به آن ها اشاره کرد: میلر، ترانزیت، وئولیا و فرست استیودنت کانادا. این ها کارفرمایان قراردادی در منطقه هستند ـ و در ضمن اتحادیه های کارگری؛ همگی این ها باید سر میز بیایند. باید مذاکره کنند. ما به چانه زنی جمعی باور داریم.

آقای سخنگو، ما نمی توانیم هر بار که اعتصاب شد، راه حلی در این مجلس مطرح کنیم و قانون بازگشت به سر کار اجباری بیاوریم. و در این مورد مشخص، منطقه ی یورک، که به نوعی کارفرما است (گرچه به طور مستقیم کارفرما نیستند) باید نزد مجلس بیاید. باید نزد دولت انتاریو بیایند و تقاضای کمک کنند. آن ها چنین کاری نکرده اند. در مورد شهرداری تورنتو، شهرداری و شهردار این شهر نزد دولت انتاریو آمدند و تقاضای کمک و یاری ما و کمک این مجلس را کردند. منطقه ی یورک چنین کاری نکرده است. پس روند باید ادامه پیدا کند. ما امیدواریم هر دو طرف سر میز بیایند و بر سر راه حلی که قابل قبول دو طرف باشد توافق کنند تا این مشکل حل شود و مردم بتوانند همان طور که شایسته است از حمل و نقل عمومی استفاده کنند.

متشکرم.

مریدی سپس همراه حزبش و نمایندگان ان دی پی، به لایحه شرمن رای منفی داد.

***

دوشنبه ۲۸ نوامبر:

حضور آقای مریدی در گزارش مجلس مشاهده نشد.