شماره ۱۱۹۵ ـ ۱۸ سپتامبر ۲۰۰۸
گروه کیوسک بار دیگر در شهر تورنتو کنسرت خواهد داشت. در کنسرت شنبه بیست و پنج اکتبر، کیوسک آلبوم جدید خود “باغ وحش جهانی” را برای اولین بار در اپرا هاوس (Opera House) عرضه خواهد کرد. به روایت آرش سبحانی در این آلبوم کیوسک به صدایی از آن کیوسک نزدیکتر شده است. صدایی کولی درخور گروهی کولی. این آلبوم در استودیوی حرفه ای FM Recorders در شهر سانفرانسیکو ضبط شده است. در آن هنرمندان مهمانی چون Paul Mehling از بهترین نوازندگان گیتار به سبک Gypsy در غرب آمریکا می نوازند. تک تک اعضا گروه هم در این آلبوم به صدای خود نزدیک شده اند. اینها همه نشان از آن دارد که کیوسک در زمان کوتاه توانسته است راه بلندی را بپیماید و به هویت موسیقیایی خود نزدیک و نزدیکتر شود. توانسته است با مخاطبانش ارتباط نزدیک برقرار کند. تا آنجا که بعد از انتشار آلبوم عشق سرعت در دوازده شهر جهان کنسرت موفق برگزار کرده است. کنسرت سال گذشته این گروه در تورنتو هم با استقبال بی سابقه ای روبرو شد. تکمیل شدن ظرفیت سالن و انرژی بالای مخاطبان تورنتویی، کیوسک را بر آن داشت که تورنتو را مبدا تور “باغ وحش جهانی” قرار دهد.
کنسرت ۲۵اکتبر این گروه بهانه ای شد تا از کیوسک بخواهیم که با کیوسک مصاحبه کند.
آرش سبحانی: Vocal & Guitar
شهروز از آرش: نظرت در مورد آلبوم جدیدمان “باغ وحش جهانی“ چیست؟
آرش: فکر کنم آلبوم جدیدمان یک قدم جدی به جلو است برای کیوسک، از این بابت که چه در موقع ضبط و چه موقع ساختن آهنگها، کاملا همگی میخواستیم سبکهای مختلف نوازندگی و آهنگسازی را تجربه کنیم و از آن چیزهایی که بهشان عادت کرده بودیم و راحت بودیم فاصله بگیریم! در واقع تنبلی را بگذاریم کنار و سعی کنیم یک برخورد متفاوت و تازه ای برای خودمان با داستان داشته باشیم.
بابک از آرش: از آهنگ‌های قدیمی و آلبوم جدید کیوسک، کدام آهنگ کیوسک بیشتر توی اجرای زنده به تو حال میده و چرا؟
آرش: “ترانه” و “داد از عشق” چون مردم هم می‌خوانند و همینطور “جاده خوشبختی” ! “بی تربیت” هم که جای خود دارد، اصولا من از این که کنسرت دوطرفه باشه خوشم میاد. تو شهرهایی که مردم بیشتر از گروه در کنسرت می‌خوانند، روی سن که هستی هم داری کنسرت اجرا میکنی و هم کنسرتی را تماشا میکنی که مردم دارند اجرا می‌کنند!
اردلان از آرش: توی آلبوم جدید از سبکهای متفاوتی استفاده شده که هنوز کاملا در موسیقی راک و پاپ ایرانی (و حتا غیر ایرانی) جا نیفتاده. فکر میکنی این تا چه حد برای شنونده ها قابل هضم باشد؟
آرش: فکر کنم ما در این سه تا آلبوم کیوسک خیلی خودخواه بودیم، برای همین هم کارهامون راه افتاده! یعنی این که خودمان از کارها خوشمان بیاد و نگران این نباشیم که واکنش‌ها در موردش چیه، خیلی مهم بوده . الان هم داریم به همان سمت می رویم. فکر کنم آنهایی که سعی ما را برای بیرون آمدن از قالبهای رایج ببینند خوششان خواهد آمد!
علی از آرش: فکر میکنی تا چه حد دراین آلبوم”Global Zoo” به صدایی که تو ذهنت بوده برای کیوسک رسیدی و تا چه حد وجود تهیه کننده در این مساله دخالت داشته؟
آرش: نمی شود گفت صدایی دقیقاً تو ذهنمان بوده، غیر از چند تا از آهنگها، ولی می شود گفت که میدانستیم چه صداهایی را نمیخواهیم، از آنها دوری کردیم. داشتن یک تهیه کننده کار بلد و با تجربه کمک بسیار زیادی کرد که به صداهایی برسیم که خودمان انتظارش را نداشتیم، برای همین این آلبوم از لحاظ موسیقیایی می تواند جالب باشد!
علی کمالی: Bass
شهروز از علی: لطفا رک و راست بگو جریان چیست که همه جا از عکس تو برای تبلیغ کیوسک استفاده می‌شود؟
علی: فکر کنم فقط در سیدنی بود که این اتفاق افتاد آنهم دلیلش این بود که برگزار کننده کنسرت فکر کرده بود من آرش سبحانی هستم!
بابک از علی: از آهنگ‌های قدیمی و آلبوم جدید کیوسک، کدام آهنگ کیوسک بیشتر توی اجرای زنده به تو حال میده و چرا؟
علی: در اجرای زنده می‌توانم بگویم “دائی جان” چون از روزی که ضبطش میکردیم هم از لحاظ موسیقی و هم از لحاظ متن برایم خیلی جالب بود و بیس فانکی خوبی دارد که در اجرای زنده به آدم انرژی می دهد. در آلبوم جدید یک آهنگ داریم به اسم “نگه دار”، تم و حال و هوای بسیار خوبی دارد.
اردلان از علی: جالبترین قسمت ضبط آلبوم برایت چی بود؟
علی: کار کردن در یک استودیوی جدید و وجود تهیه کننده، تجربه ی جالبی بود.
آرش از علی: نقش تکنولوژی ضبط و پیشرفت چشمگیر آن را در کیفیت آهنگسازی چگونه می بینی؟
علی: مسلما تکنولوژی خیلی در آهنگ سازی تاثیر گذاشته و کلی سبک جدید در موسیقی به وجود آورده. مثلا موسیقی الکترونیک و هزاران شاخه اش. ولی از طرفی هم وقتی که یک آهنگ روی نوار آنالوگ ضبط میشد نوازنده باید کاملا آماده می بود و ادیتی به آن صورت در کار نبود و نمی‌شد اشتباهات را به راحتی ادیت کرد. الان گروه هایی هستند که حتا در اجرای زنده اشتباهاتشان را با همین پیشرفت تکنولوژی درست می‌کنند. ولی به هر حال تکنولوژی باعث می‌شود که یک گروه بتواند خیلی سریع تر و راحت تر ایده هایش را اجرا کند و به صدایی که می‌خواهد برسد.
بابک خیاوچی: Guitar
شهروز از بابک: آقای مدیر، نمره ی انضباط بچه های گروه چنده؟
بابک: فکر کنم اشتباه شده دوباره. در کیوسک هر کدام از ما غیر از ساز زدن، کار جانبی دیگری هم می‌کنیم. مثلا اردی همه کارهای گرافیک را انجام میدهد. علی کارهای فنی صدا و امور باتری! من هم ایمیل‌های کیوسک را جواب می دهم که این کار اسمش مدیریت نیست، بیشتر منشیگریست!
آرش از بابک: تو ضبط این آلبوم چند تا تکنوازیی زیبا با تم ایرانی داری، فکر نکنم قبلا خیلی از این لهجه ها در ضبط ها استفاده میکردی ولی الان داره تبدیل میشه به امضای نوازندگیت، یک کم توضیح بده.
بابک: من فقط یک بار توی استودیو آنها را گوش دادم، ولی امیدوارم اینطور که میگی خوب از آب در آمده باشند! بیشتر سعی کردم صدایی در حال آواز خواندن و “آی آی” و شکایت و ناله کردن را با گیتار تقلید کنم. برای همین دنبال صدایی می گشتم که هم حس ایرانی بودن در آمریکا را نشان بدهد و هم عشق به موسیقی راک و قدرت بیان این سبک را. سعی کردم از گوشه‌های موسیقی محلی و سنتی ایرانی در کنار تکنیکهای راک استفاده کنم و آن چیزی که در کلام می شنویم را بریزم بیرون. این هم یک تجربه ای بود برای خودش!
اردلان از بابک: فکر میکنی این آلبوم بیشتر مورد استقبال مردم قرار بگیرد یا دو تا آلبوم قبلی؟
بابک: هر کدام از این سه آلبوم طرفدارهای خودشان را دارند و خواهند داشت، شاید خیلی‌‌ها تازه با این آلبوم جدید با کیوسک آشنا بشوند. ولی به نظرم خیلی پخته تر و حرفه ای تر از دو آلبوم قبلی از آب در آمده و بهتر از انتظارمان شده. شاید آلبوم جدید دیگه بوی خاک مانده موسیقی زیرزمینی را ندهد، ولی هنوز بوی یک زیرزمینی را دارد که تازه آب و جارو شده و تر و تمیزش کردند!
علی از بابک: به عنوان مدیر گروه کیوسک چه برنامه هایی برای آلبوم جدید داری؟ کنسرت، ویدئو، فروش سی دی و …
بابک: اول توضیح بدهم که باز اشتباه شده، کار مدیریت کیوسک به صورت گروهی انجام می شود و هر کس یک بخشی را می چرخاند ولی در همه کارها نظرخواهی انجام می شود.
آلبوم جدید کیوسک در استودیو FM Recorders در سن فرانسیسکو در حال طی کردن مراحل نهایی ضبط و میکس است. این آلبوم قدمی بسیار بزرگ برای کیوسک بوده، چون این بار با برنامه ریزی دقیق و استفاده از امکانات یک استودیوی کاملا مدرن و تجربیات یک تهیه کننده خلاق به نام” Sep Valizadeh“، کیوسک توانسته به صدا و ساز بندی ایده آل خودش نزدیک تر بشود. چندین نوازنده حرفه ای به عنوان مهمان در این آلبوم با کیوسک همکاری کرده اند که اسامی این نوازندگان برای اهل موسیقی بسیار آشنا است و به زودی در سایت کیوسک اعلام خواهند شد.
آلبوم جدید شامل ۹ قطعه اورجینال و یک قطعه بازسازی شده است که تمامی اشعار از آرش سبحانی بوده. مشکلات دوری مسافت اعضای گروه و هزینه بالای ضبط در استودیو خوشبختانه با همکاری همه رفع شد و نتیجه کار خیلی بهتر از انتظار در آمد.
آلبوم جدید کیوسک “باغ وحش جهانی(Global Zoo)” نام دارد و در کنسرت کیوسک در تورنتو به معرض فروش گذاشته خواهد شد.
پس از کنسرت تورنتو و عرضه آلبوم جدید، کیوسک تعداد زیادی کنسرت در آمریکا خواهد داشت که به ترتیب روی سایت kiosk-music.com اعلام خواهند شد. در حال حاضر چهار ویدئو کلیپ جدید از آهنگ‌های آلبوم در حال ساخت می باشند که به زودی پخش خواهند شد.
اردلان پایوار: Keyboard
شهروز از اردلان: برای آلبوم جدیدمان به چه طرحی داری فکر میکنی؟
اردلان: همانطور که از اسمش پیداست، تم باغ وحش مناسب است. از نظر رنگ، در فکر دو تا رنگ هستم که هنوز تصمیم قطعی نگرفتم. یک رنگ تند فانکی، با یک رنگ ملایم. از نظر سبکی می‌خواهم گرافیک‌ها حالت Engraving قدیمی داشته باشد، ولی با استفاده از رنگ‌های مدرن و تند یک تضاد سبکی ایجاد بشود.
آرش از اردلان: در این آلبوم هم آکاردئون زدی، هم پیانو و هم کیبوردهای مختلف، یک کم در مورد این تجربه توضیح بده.
اردلان: خیلی حال داد. بخصوص که تمام ساز‌ها آکوستیک یا آنالوگ بودند. از هیچ ساز دیجیتالی استفاده نکردم. با اینکه تمام این ساز‌ها کیبوردی هستند هر کدام شخصیت خاص خودشان را دارند، و باعث شد من با حس‌های متفاوتی ضبط کنم. مطمئناً این در اجرای زنده هم تاثیر خواهد داشت. فقط بدترین تجربه اش اینست که، حالا همه ی آن ساز‌ها را می‌خواهم. خلاصه اگر سر از زندان درآوردم، بدانید آدم کشی نبوده، شبانه با وانت رفتم تو استودیو بار زدم و آمدم!
بابک از اردلان: از آهنگ‌های قدیمی و آلبوم جدید، کدام آهنگ بیشتر در اجرای زنده به تو حال میده و چرا؟
اردلان: خیلی سخت می‌شود فقط یک آهنگ را نام برد. هر آهنگی به یک نحو حال می دهد. ولی می‌توانم بگویم “مینی بوس سبز” به خاطر فانکی بودنش. “عشق سرعت” به خاطر دینامیکش و Build Up آخرش. “روزمرگی” چون هم دینامیک جالبی دارد، هم فانکی است، هم آرش و بابک با گیتار شهوت رانی می‌کنند!
علی از اردلان: از چه سازهایی در ضبط آلبوم جدید استفاده کردی؟
اردلان: پیانو، اکاردئون، Fender Rhodes, Hammond B3 و Wurlitzer Electric Piano. دیگر نمی‌شود طولانی توضیح داد!
شهروز مولایی: Drums
اردلان از شهروز: در ضبط این آلبوم، آیا ریتم هایی که زدی با چیزی که از قبل در ذهنت بود خیلی متفاوت بود؟
شهروز: بعضی آهنگها کاملا عوض شد و می‌توانم بگویم خیلی برای من جذاب بود که کاملا متفاوت با آن چیزی که یک ساله دارم بهش فکر می‌کنم ضبط شد، ولی در خیلی از آهنگها هم از ریتمی که از اول تنظیم شده بود استفاده کردیم با یکسری تغییرات خیلی کوچک، مثلاً پائین آوردن سرعت و یا نصف کردن ریتم و یا اضافه یا کم کردن یک Open Hi Hatو… که گاهی اوقات ساده به نظر می آید ولی می بینی خیلی زدنش سخت شد. به همین سادگی!
آرش از شهروز: نسبت به آلبوم عشق سرعت صدای درامز و سبک نوازندگیت تا چه حد تغییر کرده؟
شهروز: در این آلبوم می‌توانم بگویم با ده تا درامز مختلف زدم که هیچکدامشان هم در واقع یک درامز کامل نبود. راستش اولش واقعا قاطی کرده بودم و از شما چه پنهان عصبانی هم شده بودم که این چه وضعشه؟ اینها چیه؟ چرا یک ساز کامل مثل همیشه زیر دست ما نیست که راحت بزنیم باهاش؟
ولی خوب کمی که یخم باز شد دیدم اینجا چه کارها که نمی‌شود کرد و همینطور هم شد، برای هر آهنگی میگشتم ببینم چه چیزی صدای خوبی می دهد، گاهی اوقات آخرین چیزی که حتی فکرش را هم نمیکردی استفاده می شد و می فهمیدی که همینست آن صدایی که دنبالش بودم.
بابک از شهروز: از آهنگ‌های قدیمی و آلبوم جدید کیوسک، کدام آهنگ کیوسک بیشتر توی اجرای زنده به تو حال میده و چرا؟
شهروز: از آلبوم آدم معمولی اجرای “مینی بوس سبز” را دوست دارم چون خیلی ریتم خوبی شده و فانکی صدا میدهد.
از آلبوم جدیدمان هم تا به اینجا با اجرای “کفش” خیلی حال کردم که خوشبختانه ضبطش خیلی خوب شد و خیلی صدای مدرنی میدهد.
علی از شهروز : چه قدر طرز نوازندگیت در آلبوم جدید عوض شده و دلیلش چه بوده؟
شهروز: شاید بتوانم بگویم بعد از مهاجرت به کانادا کلا سبک نوازندگیم تغییر کرد و به سبک فانک خیلی سوق پیدا کردم. خوب آلبوم جدیدمان فرصت خوبی بود که بتوانم خودم را محک بزنم، تمرین زیاد داشتم چون میدانستم وقتی تهیه کننده بالا سرت است دیگر آنجا جای تمرین نیست، تهیه کننده و بقیه ی بچه های گروه انتظار دارند هرچی در ذهنشان هست بتوانی بزنی تا ببینند چه صدایی میدهد.
