فیلمی در سال گذشته دیدم که نظر بسیاری را به خود جلب نمود نامش UP in The Air بود و جورج کلونی نقش اول آن را داشت در این فیلم جورج کلونی نقش یک مدیر حرفه ای را بازی میکرد که برای ابلاغ حکم اخراج کارمندان 
و مدیرانی که دیگر به وجودشان احتیاج نبود به اقصی نقاط آمریکا مسافرت می کرد و با ظرایف حرفه ای خاصی این حکم را به ایشان از جانب صاحب بیزینس ابلاغ کرده و توافق می نمود که در صورت قبول شرایط قطع ارتباط به ایشان مثلا چند ماه مزایای بی کاری تعلق گیرد. داستان فیلم پر از ایهام و دو گانگی و پا در هوایی داشت از موقعیت جورج کلونی و همکارانش که به واقع از هر ۲۴ ساعت اقلا ۱۰ ساعتش در هواپیما پا در هوا بودند تا حالتی که هر یک از اخراج شدگان داشتند و پا در هوا به دنبال کار جدید الگوی زندگی جدید و تغییرات جدید بودند.
داستان این فیلم مرا یاد موقعیت مهاجران جدید به کانادا انداخت .آنهایی که برای سکنی گزیدن آمدند ولی به هر دلیلی اگر آن را نیافتند با پل ارتباطی که هنوز با کشور مبداء دارند همواره در رفت و آمد هستند نه ماندگارند و نه برگشت پذیر. در این میانه راه به واقع پا در هوا مانده اند و نمی دانند چه کار کنند. این حالت بیشتر مربوط به مهاجران کشورهای چین/ایتالیا / هند و کشورهای خاور میانه است و کمتر در مهاجرین کشورهای اروپایی (بجز ایتالیا)دیده می شود.
علتش هر چه هست از تخصص نگارنده خارج است ولی چیزی که به موضوع این مقاله برمی گردد تاثیر این همه نقل و انتقال بر صنعت بیمه کانادا است که از چند سال پیش شرکت های بیمه و دست اندرکاران بیمه ای را حساس نموده است.
البته این حرکت و پویایی برای درآمد شرکت های هوایی بسیار خوب است و تا اوایل سالهای۲۰۰۰ به نظر می آمد که همه راضی هستند ولی آثار و تبعات غیر کنترل آن باعث شد که تصمیم گیران مالی و بیمه ای کانادا کاری کنند و برای تثبیت موقعیت خود سیاست های جدیدی را پایه گذاری نمایند.
۱-بیمه نامه های عمر:در این بخش شرکت های بیمه شاهد وصول غرامات فوتی بودند که روز به روز بیشتر شده و همه آن ها مهاجرینی هستند که در کانادا بیمه شدند ولی با مراجعه به کشور مبداء(در بیشتر مواقع چین)بر اثر حادثه فوت شدند و مدارک و شواهد هم توسط مقامات کشور مربوطه تایید شده است. در چندین مورد بازرسان شرکت های بیمه موارد را کنترل کرده و پی بردند که تقلبی در کار است و بیمه شده زنده و سلامت پیدا شد.
برای جلوگیری از این گونه موارد منع مسافرت را برای بیمه شدگان جدید گذاشتند به این معنی که اگر قصد سفر های زیادی به کشورهای خاصی دارید شرکتهای بیمه شما را بیمه عمر نمی نمایند.
۲-بیمه اتومبیل و منازل مسکونی: کسانی که خانه ای خریداری می کنند در روز کلوزینگ ملزم هستند تا بیمه نامه معتبری را به وکیل خودشان ارایه نمایند پس داشتن بیمه نامه منزل تقریبا اجباری است ولی با توجه به سناریوی که اشاره شد خانه های خالی که مالکین برای مسافرت آن را ترک کردند در معرض خطرات گوناگونی قرار می گیرد که چند مورد آن به قرار ذیل است:
شکستن شیشه یا باز ماندن دریچه ای که باعث یخ زدگی لوله های آب داخل خانه شده و خسارات آبدیدگی فراوانی را به وجود می آورد. یا خانه خالی جلب توجه سارقین را نموده و تشدید خطر را باعث می گردد از این رو در بیمه نامه های متفاوت حداکثر زمانی که یک خانه می تواند خالی از سکنه باشد حدود ۴ روز ذکر شده و محدودیت خاصی را برای این مورد قایل شده اند . اما بحث بیمه های اتومبیل بسیار جالب تر بود. هر ماشینی که بیمه می شد چنانچه رانندگان قصد ترک دیار و برگشت به کشور مبداء را داشتند اصطلاحا روی پوشش پارک گذاشته می شد و در زمان برگشت دوباره به درجه اعتبار برمی گشت. این حالت تمامی آمارهای تهیه شده را بر هم زده و آمارگران بیمه نمی توانستند بفهمند چه تعداد در صندوق یک ساله بیمه مشارکت حق بیمه ای کردند و چه تعداد موقعیت و وضعیت رانندگی مناسب تری نسبت به دیگران دارند، از این رو این پوشش را هم برای حفظ حقوق هم بیمه شدگان حذف نمودند.
امید است جامعه ایرانی همواره در زمره بیمه گذاران متعهد و خوب توسط شرکت های بیمه طبقه بندی شوند همان طوری که تا به حال چنین بوده است.
* فرهاد فرسادی کارشناس ارشد بیمه در کانادا است.
farsadi@cirmco.com
